زایمان زودرس، پیش‌از 37 هفته کامل بارداری، احتمالا بر بقا (survival) و سلامت نوزاد تاثیر می‌گذارد. پیامدهای نامطلوب برای نوزاد شامل سندرم زجر تنفسی، عفونت‌ها، نقایص مادرزادی قلب و مشکلات تنظیم حرارت بدن هستند. استرس روان‌شناختی زنان در دوران بارداری ممکن است پیش‌بینی کننده زایمان زودرس و تولد نارس نوزاد باشد. ما اثربخشی آرامش‌درمانی یا درمان‌های ذهن و بدن را، مانند مراقبه (meditation)، ماساژ، یوگا، رفلکسولوژی (reflexology)، تمرین‌های تنفسی، تجسم (visualization)، موسیقی‌درمانی و رایحه‌درمانی (aromatherapy) و غیره، برای پیشگیری یا درمان زایمان زودرس یا پیشگیری از تولد نارس بررسی کردیم. متون علمی پزشکی را برای یافتن اطلاعات حاصل از مطالعات بالینی جست‌وجو کردیم و 11 مطالعه تصادفی‌سازی و کنترل‌شده را یافتیم که معیارهای ورود ما را برآورده کردند. ما 11 مطالعه را وارد کردیم که در مجموع 833 زن را تصادفی‌سازی کردند، اگرچه تقریبا تمام نتایجی را که گزارش می‌کنیم، براساس مطالعات منفرد با تعداد کمی شرکت‌کننده هستند. به دلیل استفاده از اشکال مختلف آرامش‌درمانی در مقایسه‌های مختلف، پیشگیری از تولد نارس در هفت مطالعه و درمان زایمان زودرس در پنج مطالعه با اطلاعات ناکافی، نتوانستیم یافته‌ها را در هیچ متاآنالیزی تجمیع کنیم. از این مرور نمی‌توان نتیجه‌گیری معتبری را به‌دست آورد. برای زنانی که در فاز زایمان زودرس نیستند، آرامش‌درمانی (به‌تنهایی یا همراه با درمان استاندارد) در مقایسه با مراقبت‌های معمول پیش‌از زایمان، باعث کاهش استرس مادر و افزایش وزن هنگام تولد، همراه با تعداد کمتر زایمان‌های سزارین در یک مطالعه واحد شد. برای زنانی که زایمان زودرس داشتند، هیچ شواهد مبنی بر مزایا یا مضرات آرامش‌درمانی وجود نداشت. به منظور ارزیابی تاثیرات آرامش‌درمانی در پیشگیری و درمان زایمان زودرس، انجام مطالعات دقیق‌تر بیشتری مورد نیاز هستند.
با توجه به نتایج این مرور، شواهدی وجود دارد که آرامش‌درمانی در دوران بارداری استرس و اضطراب را کاهش می‌دهد. بااین‌حال، هیچ تاثیری بر PTL/PTB نگذاشت. این نتایج باید با احتیاط تفسیر شوند زیرا از مطالعات واردشده با کیفیت محدود استخراج شدند.
تولد نارس (preterm birth; PTB) یکی از علل اصلی مرگ‌ومیر و عوارض پری‌ناتال در نوزادان است. اگرچه پاتوژنز زایمان زودرس (preterm labour; PTL) به خوبی شناخته نشده است، شواهدی در مورد رابطه میان استرس روان‌شناختی مادر و پیامدهای نامطلوب بارداری وجود دارد. آرامش‌درمانی (relaxation therapy) یا درمان‌های ذهن و بدن (mind-body therapies) شامل طیف وسیعی از تکنیک‌ها می‌شود، مانند مراقبه (meditation)، ماساژ، و غیره. هیچ مرور سیستماتیکی برای بررسی تاثیر تکنیک‌های آرامش‌درمانی بر پیشگیری از وقوع PTL و PTB وجود ندارد. این مرور هیپنوتیزم را پوشش نمی‌دهد زیرا موضوع یک مرور کاکرین جداگانه است.
ارزیابی اثربخشی درمان‌های آرامش‌درمانی برای پیشگیری یا درمان PTL و پیشگیری از وقوع PTB.
ما پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه بارداری و زایمان در کاکرین (14 دسامبر 2011)، CENTRAL (2011، شماره 4 از 4)، CINAHL (1982 تا 14 دسامبر 2011) را جست‌وجو کردیم و برای دریافت اطلاعات بیشتر با نویسندگان مطالعه تماس گرفتیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده، کارآزمایی‌های خوشه‌ای (cluster)-تصادفی‌سازی شده و کارآزمایی‌های شبه-تصادفی‌سازی شده که تکنیک‌های آرامش‌درمانی را با مراقبت‌های معمول، عدم درمان یا مداخلات ساختگی برای پیشگیری یا درمان PTL مقایسه کردند.
دو نویسنده مرور (B Khianman (BK) و P Pattanittum (PP)) به‌طور مستقل از هم همه نتایج جست‌وجو را برای وارد کردن مطالعات بالقوه ارزیابی کردند. اختلاف‌نظرها با بحث با نویسنده سوم مرور (J Thinkhamrop (JT)) برطرف شدند. داده‌ها در فرم استانداردشده گردآوری داده‌ها توسط BK و PP به‌طور مستقل از هم استخراج شده و از نظر صحت (accuracy) بررسی شدند. دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم خطر سوگیری (bias) همه مطالعات واردشده را ارزیابی کردند. همه تفاوت‌ها با بحث با JT برطرف شدند. تفاوت میانگین (MD) و 95% فواصل اطمینان (CI) آن برای پیامدهای پیوسته (continuous outcome) و خطر نسبی (RR) و 95% CI برای داده‌های دوحالتی (dichotomous data) محاسبه شدند.
یازده کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده با مجموع 833 زن در این مرور وارد شدند. بااین‌حال، نتایج این مرور بر اساس مطالعات منفرد با تعداد اندک شرکت‌کننده هستند. اکثر مطالعات واردشده اطلاعات کافی را در مورد تولید توالی (sequence generation)، پنهانسازی تخصیص (allocation concealment) و هم‌چنین کورسازی (blinding) گزارش نکردند. هیچ مطالعه واردشده‌ای وجود نداشت که PTL یا PTB را به‌عنوان پیامد اولیه ارزیابی کرده باشد. مطالعات واردشده از نظر مداخله، تمرین، و زمان متفاوت بودند، و هیچ فرضیه منسجم روشنی وجود نداشتند.
برای زنانی که در PTL نیستند، مزایای آرامش‌درمانی در یک مطالعه برای استرس مادر (مقیاس استرس اضطراب (Anxiety Stress Scale)) در سن بارداری 26 تا 29 هفته دیده شد (تفاوت میانگین (MD): 7.04-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 13.91- تا 0.17-). علاوه‌بر این، برخی از تاثیرات مفید آرامش‌درمانی از جمله وزن هنگام تولد نوزاد (MD؛ 285.00 گرم؛ 95% CI؛ 76.94 تا 493.06)؛ نوع زایمان (زایمان واژینال؛ خطر نسبی (RR): 1.52؛ 95% CI؛ 1.13 تا 2.04)، (زایمان سزارین؛ RR: 0.38؛ 95% CI؛ 0.19 تا 0.78)؛ اضطراب مادر (MD: -15.79؛ 95% CI؛ 18.33- تا 13.25-)؛ و استرس (MD: -13.08؛ 95% CI؛ 15.29- تا 10.87-) هنگام اعمال آرامش‌درمانی همراه با درمان استاندارد وجود دارند.
برای زنان در PTL، نتایج برای پیامد اصلی PTB در گروه‌های مداخله و کنترل از یک مطالعه واحد متفاوت نبودند (RR: 0.95؛ 95% CI؛ 0.57 تا 1.59). MD وزن هنگام تولد بر حسب گرم از مدل اثر ثابت (fixed-effect model) از دو مطالعه واردشده عبارت بود از 5.68- (95% CI؛ 174.09- تا 162.74).
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.