سرطان تخمدان ششمین سرطان شایع و هفتمین علت مرگ ناشی از سرطان در زنان در سراسر جهان است. به‌طور مرسوم، بسیاری از افرادی که تحت درمان سرطان قرار گرفته‌اند، تحت پیگیری طولانی‌مدت در بخش سرپایی بیمارستان قرار می‌گیرند. با این حال، پیشنهاد شده که استفاده از بررسی معمول (چک-آپ) ممکن است منجر به طول عمر طولانی‌تر زنان مبتلا به سرطان تخمدان نشود. ما قصد داریم شواهد مربوط به انواع مختلف پیگیری را برای زنانی که درمان رایج‌ترین نوع سرطان تخمدان را تکمیل کرده‌اند، مرور کنیم. فقط یک مطالعه تصادفی‌سازی شده یافت شد، و مشخص نشد که درمان فوری با شیمی‌درمانی برای عود بیماری (که با تست خونی نشانگر تومور - CA125 - مشخص می‌شود) در مقایسه با تاخیر در درمان تا زمانی که نشانه‌های بیماری در زنان ایجاد شود، سودمند باشد. شواهد محدود نشان می‌دهد که ممکن است هیچ فایده‌ای از تشخیص زودهنگام عود سرطان تخمدان و شروع شیمی‌درمانی پیش از بروز نشانه‌ها وجود نداشته باشد. علاوه بر این، درمان زودهنگام عود با شیمی‌درمانی ممکن است کیفیت کلی زندگی را کاهش دهد.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی‌شده و کنترل شده برای مقایسه انواع مختلف پیگیری، با بررسی پیامدهای بقا و کیفیت زندگی مورد نیاز است. اگر درمان‌های جدیدی برای عود سرطان تخمدان در دسترس باشد، روش‌های پیگیری ممکن است نیاز به ارزیابی مجدد داشته باشند تا ببینند مداخله زودهنگام بقای بیمار را بهبود می‌بخشد یا خیر.
شواهد محدودی از یک کارآزمایی منفرد نشان می‌دهد که نظارت و پیگیری معمول با CA125 در بیماران بدون نشانه و آغاز درمان در زمان عود CA125 در مقایسه با درمان در عود علامت‌دار بیماری، مزیتی برای افزایش بقای بیمار ندارد. انجام RCTهایی برای مقایسه انواع مختلف پیگیری، با در نظر گرفتن بقا، QoL، هزینه و اثرات روانی به عنوان پیامد، مورد نیاز هستند.
سرطان تخمدان ششمین سرطان شایع و هفتمین علت مرگ‌ومیر زنان در سراسر جهان به شمار می‌آید. به‌طور مرسوم، بسیاری از افرادی که تحت درمان سرطان قرار گرفته‌اند، تحت پیگیری طولانی‌مدت در بخش مراقبت‌های ثانویه قرار می‌گیرند. با این حال، پیشنهاد شده که استفاده از مرور معمول ممکن است در بهبود بقا، کیفیت زندگی (QoL)، یا تسکین اضطراب، یا هر دو، موثر نباشد. علاوه بر این، پیگیری مرسوم ممکن است مقرون به صرفه نباشد.
مقایسه مزایای بالقوه استراتژی‌های مختلف پیگیری در بیماران مبتلا به سرطان تخمدان اپیتلیال پس از تکمیل درمان اولیه.
برای این به‌روزرسانی، در پایگاه ثبت گروه سرطان‌های زنان در کاکرین، پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL) (شماره 7؛ 2013)، MEDLINE و EMBASE از نوامبر 2010 تا جولای 2013 جست‌وجو کردیم. علاوه براین، فهرست منابع مقالات مروری را جست‌وجو کرده و با متخصصین این حوزه تماس گرفتیم.
همه کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) مرتبط که استراتژی‌های پیگیری را برای زنان مبتلا به سرطان تخمدان اپیتلیال پس از تکمیل درمان اولیه ارزیابی کردند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم داده‌ها را خلاصه کرده و خطر سوگیری (bias) را ارزیابی کردند.
نویسندگان هیچ مطالعه جدیدی را شناسایی نکردند که واجد شرایط گنجاندن در این به‌روزرسانی مرور باشد. جست‌وجوی مرور اصیل فقط یک RCT را شناسایی کرد که معیارهای ورود را داشت، و شامل 529 زن بود. این مطالعه داده‌های مربوط به درمان زودهنگام عود سرطان تخمدان را به دنبال افزایش سطح سرمی CA125 در مقابل تاخیر در درمان تا زمان بروز نشانه‌ها گزارش کرد. همه زنان شرکت‌کننده پس از جراحی و شیمی‌درمانی خط اول برای سرطان تخمدان، دارای تائید قبلی بهبودی، با غلظت طبیعی CA125 و بدون شواهد رادیولوژیکی از بیماری بودند.
بقای کلی (overall survival; OS) بین بازوهای درمان فوری و تاخیری پس از یک دوره پیگیری با میانه (median) 56.9 ماه، تفاوتی را نشان نداد (نسبت خطر (HR) تعدیل نشده: 0.98؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.80 تا 1.20؛ P = 0.85). زمان سپری شده از تصادفی‌سازی تا بروز نخستین نشانه بدتر شدن نمره سلامت کلی یا مرگ در گروه درمان فوری کوتاه‌تر از گروه درمان تاخیری بود (HR: 0.71؛ 95% CI؛ 0.58 تا 0.88؛ P < 0.01). این کارآزمایی در معرض خطر پائین سوگیری قرار داشت.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.