میگرن یک اختلال سردرد شایع و ناتوان کننده است. Feverfew (Tanacetum parthenium L.) یک داروی گیاهی است که برای پیشگیری از حملات میگرنی مورد استفاده قرار می‌گیرد. برای این به‌روزرسانی از مرور کاکرین قبلی، ما شواهد موجود را تا ژانویه 2015 برای یا علیه feverfew در پیشگیری از میگرن مرور کردیم و شش مطالعه را شامل 561 شرکت‌کننده یافتیم. معمولا مطالعات ناهمگن بوده و نتایج آنها با هم مخلوط شدند. نسخه قبلی این مرور مزیت مشخصی را از feverfew در مقایسه با دارونما (placebo) نشان نداد. ما یک مطالعه جدید را به این مرور اضافه کردیم، که بزرگتر است و با استانداردهای بالا انجام شد. این نشان داد که feverfew باعث کاهش فراوانی میگرن تا اندکی بیش از نیم حمله میگرن (0.6) در ماه در مقایسه با دارونما شد. هیچ تفاوتی در میزان شدت درد یا مدت زمانی که طول کشید، وجود نداشت. این نتایج از یک مطالعه واحد با اندازه متوسط حاصل می‌شوند، بنابراین باید با احتیاط مشاهده شوند تا زمانی که در مطالعات دقیق دیگر تائید شوند. در مطالعات وارد شده هیچ عوارض جانبی عمده‌ای مرتبط با feverfew وجود نداشت.
از آخرین نسخه این مرور، یک مطالعه سختگیرانه بزرگتر گنجانده شده، که تفاوتی را در اثرات بین feverfew و دارونما معادل 0.6 حمله در ماه گزارش می‌کند. این مرور برخی شواهد مثبت را به یافته‌های مختلط و بی‌نتیجه مرور قبلی اضافه می‌کند. با این حال، این مرور شواهدی را با کیفیت پایین نشان می‌دهد، که باید در کارآزمایی‌های سختگیرانه بزرگتری با عصاره‌های پایدار feverfew تائید شوند و جمعیت مبتلا به میگرن را قبل از نتیجه‌گیری‌های دقیق به وضوح تعریف کنند. از داده‌های مرور شده اینطور به نظر می‌رسد که هیچ نگرانی عمده‌ای در مورد ایمنی feverfew وجود ندارد.
این مرور، یک به‌روزرسانی از مرور قبلا منتشر شده در پایگاه داده‌ای مرورهای نظام‌مند کاکرین تحت عنوان «Fverfew برای پیشگیری از میگرن» (2004، شماره 1) است. عصاره Feverfew (Tanacetum parthenium L.) یک داروی گیاهی است که از آن برای پیشگیری از حملات میگرنی استفاده شده است.
مرور سیستماتیک شواهد به دست آمده از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) دو سو کور که به ارزیابی کارآیی و ایمنی feverfew در مقابل دارونما (placebo) برای پیشگیری از میگرن پرداختند.
برای این نسخه به‌روزشده از مرور، ما در ژانویه سال 2015 به جست‌وجو در CENTRAL؛ MEDLINE؛ EMBASE و AMED پرداختیم. ما با تولید کنندگان feverfew تماس گرفتیم و کتابشناختی‌های مقالات شناسایی شده را برای کارآزمایی‌های بیشتر بررسی کردیم.
ما کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده، کنترل شده با دارونما، دو سو کور را وارد کردیم که به مقایسه اثربخشی محصولات تکی feverfew برای پیشگیری از میگرن در بیماران در هر سنی پرداختند. ما کارآزمایی‌هایی را وارد کردیم که از معیارهای بالینی پیامد استفاده کردند، در عین حال کارآزمایی‌هایی را خارج کردیم که صرفا روی پارامترهای فیزیولوژیکی متمرکز بودند. هیچ گونه محدودیتی در مورد زبان مقاله وجود نداشت.
ما داده‌ها را در مورد بیماران، مداخلات، روش‌ها، معیارهای پیامد، نتایج و عوارض جانبی به‌طور سیستماتیک استخراج کردیم. ما خطر سوگیری (bias) را با استفاده از ابزار «خطر سوگیری» ارزیابی کرده و کیفیت روش‌شناسی را با استفاده از مقیاس کیفیت آکسفورد بررسی کردیم که توسط Jadad و همکاران تهیه شد. دو نویسنده مرور (BW و MHP برای این به‌روزرسانی، MHP و EE برای نسخه اصلی) به‌طور مستقل از هم مطالعات را انتخاب کردند، کیفیت روش‌شناسی را ارزیابی و داده‌ها را استخراج کردند. ما اختلاف‌نظرها را راجع به ارزیابی کارآزمایی‌های فردی از طریق بحث حل کردیم.
ما یک مطالعه جدید را برای این به‌روزرسانی شناسایی کردیم، که منجر به حضور شش کارآزمایی (561 بیمار) شدند که واجد معیارهای ورود بودند. پنج مورد از شش کارآزمایی در مورد پیامد اصلی، فراوانی میگرن، گزارش ارائه دادند. اگرچه پنج مورد از کارآزمایی‌ها به طور کلی کیفیت روش‌شناسی خوبی داشتند، همه مطالعات از نظر حجم نمونه با خطر سوگیری ناشناخته یا بالا روبه‌رو بودند. انجام تجزیهوتحلیل تجمیعی از نتایج، به دلیل عدم وجود معیارهای شایع پیامد و وجود ناهمگونی بین مطالعات از نظر شرکتکنندگان، مداخلات و طراحی‌ها، امکان‌پذیر نبود.
جدیدترین کارآزمایی که به این نسخه از مرور اضافه شد، دقیق و بزرگتر است (218 نفر)، و از عصاره پایدار feverfew با دوزی استفاده کرد که توسط یک کارآزمایی قبلی انجام شده برای یافتن دوز تعیین شد. این مطالعه گزارش می‌دهد كه feverfew فراوانی میگرن را تا 1.9 حمله از 4.8 به 2.9 و دارونما تا 1.3 حمله از 4.8 تا 3.5 مورد در ماه کاهش می‌دهد، یعنی تفاوتی به میزان 0.6 حمله در ماه. برای پیامد ثانویه که شدت و مدت حملات میگرنی، بروز و شدت تهوع و استفراغ و ارزیابی کلی را اندازه‌گیری می‌کنند، هیچ اختلاف آماری معنی‌داری گزارش نشد. نتایج کارآزمایی‌های قبلی قانع کننده نیستند: سه کارآزمایی که اثرات مثبت feverfew را گزارش می‌کنند، همگی حجم نمونه کوچکی (17 تا 60 شرکت کننده) دارند، در حالی که دو کارآزمایی دقیق (50 نفر و 147 نفر) تفاوت‌های معنی‌داری را بین feverfew و دارونما مشاهده نکردند. فقط عوارض جانبی خفیف و زودگذر، که معمولا شکایات دستگاه گوارش و زخم‌های دهانی بودند، در کارآزمایی‌های وارد شده گزارش شدند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.