ما 26 کارآزمایی را که شامل 2271 زن بودند، به مرور وارد کردیم.

سیزده کارآزمایی (1304 زنان) لاپاروسکوپیک کولپوساسپنشن را با کولپوساسپنشن باز و نه کارآزمایی (412 زن) آن را با پروسیجر‌های میدیورترال اسلینگ (midurethral sling) مقایسه کردند. یک کارآزمایی (161 زن) لاپاروسکوپیک کولپوساسپنشن با یک بخیه را با لاپاروسکوپیک کولپوساسپنشن با دو بخیه و سه کارآزمایی (261 زن) لاپاروسکوپیک کولپوساسپنشن با بخیه را با لاپاروسکوپیک کولپوساسپنشن با مش (mesh) و قلاب (staples) مقایسه کردند. اکثر کارآزمایی‌ها فاقد پیگیری شرکت‌کنندگان بیش از 18 ماه بودند. به‌طور کلی، خطر سوگیری انتخاب، عملکرد و تشخیص، نامشخص و خطر سوگیری ریزش و گزارش‌دهی عموما پائین بود.

تفاوت کمی بین لاپاروسکوپیک کولپوساسپنشن با استفاده از بخیه و کولپوساسپنشن باز برای درمان سابجکتیو طی 18 ماه (خطر نسبی (RR): 1.04؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.99 تا 1.08؛ 6 کارآزمایی؛ 755 زن؛ شواهد با کیفیت بالا) وجود داشت. ما مطمئن نیستیم که لاپاروسکوپیک کولپوساسپنشن با استفاده از مش و قلاب بهتر یا بدتر از کولپوساسپنشن باز برای درمان سابجکتیو طی 18 ماه باشد (RR: 0.75؛ 95% CI؛ 0.61 تا 0.93؛ 3 کارآزمایی؛ 362 زن؛ شواهد با کیفیت بسیار پایین) یا اینکه خطر بیشتری برای تکرار جراحی با لاپاروسکوپیک کولپوساسپنشن وجود دارد یا خیر. لاپاراسکوپیک کولپوساسپنشن ممکن است خطر ابتلا را به عوارض ناشی از عمل کاهش دهد (RR: 0.67؛ 95% CI؛ 0.47 تا 0.94؛ 11 کارآزمایی؛ 1369 زن؛ شواهد با کیفیت پایین). ممکن است نرخ‌های مشابه یا بالاتری از پارگی‌های مثانه با لاپاروسکوپیک کولپوساسپنشن ایجاد شود (RR: 1.72؛ 95% CI؛ 0.90 تا 3.29؛ 10 کارآزمایی؛ 1311 زن؛ شواهد با کیفیت متوسط). نرخ بیش‌فعالی de novo detrusor (RR: 1.29؛ 95% CI؛ 0.72 تا 2.30؛ 5 کارآزمایی؛ 472 زن) و اختلال عملکرد در ادرار کردن (RR: 0.81؛ 95% CI؛ 0.50 تا 1.31؛ 5 کارآزمایی؛ 507 زن) ممکن است مشابه باشد اما ما با توجه به فاصله اطمینان گسترده، مطمئن نیستیم. پنج مطالعه کیفیت زندگی را گزارش کردند اما ما نتوانستیم داده‌ها را سنتز کنیم.

ممکن است تفاوت کمی بین لاپاروسکوپیک کولپوساسپنشن با استفاده از بخیه و نوار بدون کشش واژینال (TVT) برای درمان سابجکتیو طی 18 ماه (RR: 1.01؛ 95% CI؛ 0.88 تا 1.16؛ 4 کارآزمایی؛ 256 زن؛ شواهد با کیفیت پایین) یا بین لاپاروسکوپیک کولپوساسپنشن با استفاده از مش و قلاب و TVT (RR: 0.71؛ 95% CI؛ 0.55 تا 0.91؛ 1 کارآزمایی؛ 121 زن؛ شواهد با کیفیت پایین) وجود داشته باشد. برای لاپاراسکوپیک کولپوساسپنشن در مقایسه با اسلینگ‌های میدیورترال، ممکن است نرخ پایین‌تری از تکرار عمل جراحی (RR: 0.40؛ 95% CI؛ 0.04 تا 3.62؛ 1 کارآزمایی؛ 70 زن؛ شواهد با کیفیت پایین) و خطر مشابه از نظر عوارض ناشی از عمل (RR: 0.99؛ 95% CI؛ 0.60 تا 1.64؛ 7 کارآزمایی؛ 514 زن؛ شواهد با کیفیت پایین) وجود داشته باشد اما ما با توجه به فاصله اطمینان گسترده، مطمئن نیستیم. ممکن است تفاوت کمی از نظر بیش‌فعالی de novo detrusor (RR: 0.80؛ 95% CI؛ 0.34 تا 1.88؛ 4 کارآزمایی؛ 326 زن؛ شواهد با کیفیت پایین) و احتمالا تفاوت کمی از نظر اختلال عملکرد در ادرار کردن (RR؛ 1.06؛ 95% CI؛ 0.47 تا 2.41؛ 5 کارآزمایی؛ 412 زن؛ شواهد با کیفیت متوسط) وجود دارد، اگرچه ما با توجه به فاصله اطمینان گسترده، مطمئن نیستیم. پنج مطالعه کیفیت زندگی را گزارش کردند اما ما نتوانستیم داده‌ها را سنتز کنیم. هیچ مطالعه‌ای پارگی مثانه را گزارش نکرد.

شواهدی با کیفیت پائین نشان می‌دهند که ممکن است میزان درمان سابجکتبو طی 18 ماه با دو بخیه، در مقایسه با یک بخیه بالاتر باشد (RR: 1.37؛ 95% CI؛ 1.14 تا 1.64؛ 1 کارآزمایی؛ 158 زن). در مقایسه بین یک بخیه و دو بخیه، یک بخیه ممکن است دارای میزان کمتری از تکرار عمل جراحی (RR: 0.35؛ 95% CI؛ 0.01 تا 8.37؛ 1 کارآزمایی؛ 157 زن) باشد و خطر مشابهی از نظر عوارض ناشی از عمل (RR: 0.88؛ 95% CI؛ 0.45 تا 1.70) داشته باشد، اما ما با توجه به گستردگی 95% CI، مطمئن نیستیم. ممکن است نرخ بالاتر اختلال عملکرد در ادرار کردن با یک بخیه در مقایسه با دو بخیه وجود داشته باشد (RR: 2.82؛ 95% CI؛ 0.30 تا 26.54؛ 1 کارآزمایی؛ 158 زن؛ شواهد با کیفیت پایین)، اما ما با توجه به فاصله اطمینان گسترده، مطمئن نیستیم. این کارآزمایی، پارگی مثانه، بیش‌فعالی de novo detrusor یا کیفیت زندگی را گزارش نکرد.

ما مطمئن نیستیم که لاپاروسکوپیک کولپوساسپنشن با استفاده از بخیه، برای درمان سابجکتیو طی 18 ماه، از مش و قلاب بهتر است یا بدتر (RR: 1.24؛ 95% CI؛ 0.96 تا 1.59؛ 2 کارآزمایی؛ 180 زن؛ شواهد با کیفیت بسیار پایین) یا اینکه خطر بیشتری برای تکرار جراحی دارد یا خیر (RR: 0.97؛ 95% CI؛ 0.06 تا 14.91؛ 1 کارآزمایی؛ 69 زن؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین). لاپاراسکوپیک کولپوساسپنشن با بخیه در مقایسه با مش و قلاب، ممکن است تعداد بالا‌تری را از عوارض ناشی از عمل داشته باشد (RR: 1.94؛ 95% CI؛ 1.09 تا 3.48؛ 3 کارآزمایی؛ 260 زن؛ شواهد با کیفیت پایین) اما ممکن است نرخ مشابهی از نظر بیش‌فعالی de novo detrusor داشته باشد (RR: 0.72؛ 95% CI؛ 0.17 تا 3.06؛ 2 کارآزمایی؛ 122 زن؛ شواهد با کیفیت پایین) اگرچه ما با توجه به فاصله اطمینان گسترده، مطمئن نیستیم. هیچ یک از مطالعات پارگی مثانه، اختلال عملکرد در ادرار کردن یا کیفیت زندگی را گزارش نکردند.