پیشینه
مشاوره فردی معمولا برای کمک به افرادی که سعی در ترک سیگار دارند، استفاده می‌شود. این مرور کارآزمایی‌های مربوط به مشاوره را توسط یک درمانگر آموزش دیده که به صورت یک‌جلسه‌ای یا چند جلسه رو-در-رو، جدا از مراقبت‌های پزشکی ارائه می‌شود بررسی کرد. این پیامد سیگاری نبودن به مدت حداقل شش ماه بود.
ویژگی‌های مطالعه
کارآزمایی‌ها را در می 2016 جست‌وجو کردیم و 49 کارآزمایی را شناسایی کردیم که شامل 19,000 شرکت‌کننده بود. تمام کارآزمایی‌ها شامل یک یا چند جلسه مشاوره رو-در-رو به مدت حداقل 10 دقیقه بودند، اما اکثر آنها طولانی‌تر بودند. بسیاری نیز تماس تلفنی بیشتری را برای حمایت بیشتر انتخاب کردند. سی‌وسه کارآزمایی، مشاوره فردی را با یک گروه کنترل که فقط حداقل حمایت را دریافت می‌کردند، و می‌توانست شامل مراقبت معمول، مشاوره کوتاه در مورد ترک سیگار یا روش‌های نوشته شده باشد مقایسه کردند. از این تعداد، 27 کارآزمایی هیچ دارویی را مانند درمان جایگزینی نیکوتین (nicotine replacement therapy; NRT) ارائه نکردند، که به افراد در ترک سیگار نیز کمک کند. شش کارآزمایی از 33 کارآزمایی، NRT یا سایر داروها را برای تمام افراد کارآزمایی ارائه کردند. دوازده مطالعه مشاوره با شدت بالا را با شدت پائین، و پنج کارآزمایی انواع مختلف مشاوره را مقایسه کردند.
نتایج و کیفیت شواهد
ترکیب نتایج حاصل از مطالعات نشان داد که داشتن مشاوره فردی در مقایسه با حداقل حمایت، می‌تواند احتمال ترک را بین 40% تا 80% افزایش دهد. این بدان معنی است که اگر هفت نفر از 100 فرد سیگاری بتوانند حداقل شش ماه با استفاده از حمایت مختصر ارائه شده به گروه‌های کنترل سیگار را ترک کنند، انتظار می‌رود که بین 10 تا 12 نفر در 100 نفر، بعد از مشاوره، در ترک سیگار موفق شود. ما کیفیت این شواهد را بالا قضاوت کردیم. اگر فرد NRT یا داروهای دیگر نیز داشته باشد، و 11 فرد از 100 فرد در گروه کنترل بتوانند سیگار را ترک کنند، انتظار می‌رود بین 11 تا 16 نفر در 100 نفر، بتوانند با مشاوره اضافی، در ترک سیگار موفق باشند. این شواهد را دارای کیفیت متوسط ارزیابی کردیم، زیرا میزان مزیت کمتر قابل اطمینان بود. داشتن حمایت مشاوره‌ای شدیدتر، برای مثال جلسات بیشتر، احتمالا بیشتر کمک می‌کند، اما مزیت اضافی احتمالا کوچک باشد، و دوباره از کیفیت متوسطی برخوردار باشد زیرا میزان مزیت نامطمئن بود. مطالعات اندکی که انواع مختلف مشاوره را مقایسه کردند، تفاوتی را بین آنها نشان ندادند.
شواهد با کیفیت بالا نشان می‌دهد مشاوره فردی ارائه شده برای ترک سیگار می‌تواند به افراد سیگاری کمک کند تا سیگار را ترک کنند. شواهد با کیفیت متوسط درباره مزیت نسبی کوچک‌تر هنگام استفاده از مشاوره به همراه دارودرمانی، و مشاوره بسیار شدید در مقایسه با مداخله مشاوره‌ای کوتاه وجود دارد.
مشاوره فردی با متخصص ترک سیگار می‌تواند به افراد سیگاری کمک کند تا تلاش موفقی برای ترک سیگار داشته باشند.
این مرور به فرضیه‌های زیر می‌پردازد:
1. مشاوره فردی در ترویج ترک سیگار موثرتر از عدم درمان یا توصیه‌های کوتاه است.
2. مشاوره فردی در ترویج ترک سیگار موثرتر از موارد خود-یاوری است.
3. مداخله مشاوره‌ای شدیدتر موثرتر از مداخله با شدت کمتر است.
ما پایگاه ثبت تخصصی گروه اعتیاد به دخانیات در کاکرین را برای یافتن مطالعات مربوط به مشاوره در هر زمینه‌ای در می 2016 جست‌وجو کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی یا شبه-تصادفی‌سازی شده با حداقل یک بازوی درمان شامل مشاوره فردی رو-در-رو از یک کارمند مراقبت سلامت که شامل مراقبت روتین بالینی نبود. پیامد ترک سیگار در پیگیری، حداقل شش ماه پس از شروع مشاوره تعریف شد.
هر دو نویسنده داده‌ها را در دو نسخه استخراج کردند. ویژگی‌های مداخله و جمعیت هدف، روش تصادفی‌سازی و تکمیل پیگیری را رکورد کردیم. در هر کارآزمایی از تعریف دقیق‌تر پرهیز، و در جایی که موجود بود از نرخ‌های اعتبارسنجی شده از نظر بیوشیمیایی استفاده کردیم. در تجزیهوتحلیل، ما این را فرض کردیم که شرکت‌کنندگان با پیگیری از دست رفته، سیگار کشیدن را ادامه داده‌اند. تاثیرات را به صورت خطر نسبی (RR) برای ترک بیان کردیم. در جایی که امکان‌پذیر بود، متاآنالیز (meta-analysis) را با استفاده از مدل اثر-ثابت منتل-هنزل (Mantel-Haenszel) انجام دادیم. کیفیت شواهد را درون هر مطالعه با استفاده از ابزار «خطر سوگیری (bias)» کاکرین و رویکرد درجهبندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) ارزیابی کردیم.
49 کارآزمایی را با حدود 19,000 شرکت‌کننده شناسایی کردیم. سی‌وسه کارآزمایی مشاوره فردی را با حداقل مداخله رفتاری مقایسه کردند. هنگامی که دارودرمانی به هیچ شرکت‌کننده‌ای پیشنهاد نشد، شواهد با کیفیت بالایی وجود داشت که نشان داد مشاوره فردی بسیار موثرتر از حداقل کنترل از طریق تماس تلفنی (توصیه‌های کوتاه، مراقبت معمول، یا ارائه مطالب خود-یاوری) است (RR: 1.57؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.40 تا 1.77؛ 27 مطالعه؛ 11,100 شرکت‌کننده؛ I2 = 50%). برای دریافت دارودرمانی توسط تمام شرکت‌کنندگان (درمان جایگزین برای نیکوتین)، شواهد با کیفیت متوسط (به دلیل عدم-دقت کاهش یافت) در مورد مزیت مشاوره وجود داشت (RR: 1.24؛ 95% CI؛ 1.01 تا 1.51؛ 6 مطالعه؛ 2662 شرکت‌کننده؛ I2 = 0%). شواهد با کیفیت متوسط (به دلیل عدم-دقت کاهش یافت) برای مزیت کوچک برای مشاوره با شدت بالا در مقایسه با مشاوره کوتاه وجود داشت (RR: 1.29؛ 95% CI؛ 1.09 تا 1.53؛ 11 مطالعه؛ 2920 شرکت‌کننده؛ I2 = 48%). هیچ یک از پنج کارآزمایی دیگر که مدل‌های مشاوره‌ای مختلف را با شدت مشابه مقایسه کردند تفاوت‌های قابل توجهی را نشان ندادند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.