سوال مطالعه مروری
آیا تجویز مکمل اینوزیتول (inositol)، پیامدهای جانبی را در نوزادان پره‌ترم با یا بدون سندرم دیسترس تنفسی (RDS) کاهش می‌دهد؟
پیشینه
اینوزیتول یک ماده مغذی اساسی برای سلول‌ها است که با غلظت بالایی در شیر مادر یافت می‌شود (به خصوص در شیر مادرانی که نوزادانشان نارس متولد شده‌اند). کاهش سطوح اینوزیتول در نوزادان مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی (RDS) می‌تواند نشانه شدید بودن بیماری در آنها باشد. تصور می‌شود که اینوزیتول یک ماده مغذی مهم در رشد جنین قبل و پس از تولد است.
تاریخ جست‌وجو
جست‌وجوهای مرتبط در 5 نوامبر 2018 انجام شدند.
ویژگی‌های مطالعه
شش کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده منتشر شده که در کل 1177 نوزاد را به کار گرفتند، معیارهای ورود ما را داشتند. این به‌روزرسانی شامل نتایج حاصل از دو مطالعه با کیفیت بالا است که روی 760 نوزاد با سن کمتر از 30 هفته پس از آخرین قاعدگی (PMA) انجام شد.
نتایج کلیدی
در به‌روزرسانی قبلی مرور ما، در سال 2015، دریافتیم که شواهد اولیه در مورد مکمل‌یاری اینوزیتول در نوزادان پره‌ترم مبتلا به RDS امیدوارکننده بود. مکمل‌یاری اینوزیتول میزان مرگ‌ومیر و خونریزی مغزی را کاهش داده و همچنین باعث کاهش مهمی در مشکلات مربوط به چشم می‌شود. اینوزیتول عوارض جانبی جدی نداشت. پیشنهاد ما این بود که انجام تحقیقات بیشتری برای تایید این یافته‌های اولیه ضروری است. اکنون چنین پژوهشی از دو مطالعه با کیفیت بالا منتشر شده که شامل 760 نوزاد با سن PMA کمتر از 30 هفته، یعنی آسیب‌پذیرترین جمعیت، بودند. همه نتایج حاکی از آن است که هیچ کاهشی در پیامدهای جانبی مرتبط با مکمل‌یاری اینوزیتول، از جمله مرگ‌ومیر نوزاد، مشکلات مرتبط با چشم، خونریزی در مغز، عفونت‌ها، مشکلات مزمن ریوی و مشکلات گوارشی، مشاهده نشده است. بنابراین استفاده از مکمل‌یاری اینوزیتول در نوزادان پره‌ترم توصیه نمی‌شود. نوزادانی که در این مطالعات وارد شدند باید برای ارزیابی هرگونه مشکلات تکامل سیستم عصبی، تا دوران کودکی پیگیری شوند.
کیفیت شواهد
کیفیت شواهد بر اساس درجهبندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) (روشی برای رتبه‌بندی کیفیت کارآزمایی‌های حمایت کننده از هر پیامد) متفاوت بود اما کیفیت شواهد مربوط به پیامدهای مهم در تجزیه‌وتحلیل‌هایی که برای دوزهای بالای تکرار شده اینوزیتول در نوزادان متولد شده با سن کمتر از 30 هفته پس از آخرین قاعدگی انجام شد، متوسط تا بالا بود.
بر اساس شواهد به دست آمده از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده که تاکنون انجام شد‌اند، مصرف مکمل‌یاری اینوزیتول منجر به کاهش‌های مهمی در میزان مرگ‌ومیرهای نوزادی، مرحله 3 یا بالاتر از ROP، نوع 1 ROP، درجه 3 یا 4 از IVH؛ BPD؛ NEC؛ یا عفونت خونی نمی‌شود. این نتیجه‌گیری‌ها عمدتا بر دو کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده اخیر در نوزادان با سن کمتر از 30 هفته پس از قاعدگی (760 = N)، که آسیب‌پذیرترین جمعیت هستند، استوار است. در حال حاضر مکمل‌یاری اینوزیتول نباید به طور معمول (روتین) به عنوان بخشی از مدیریت تغذیه‌ای نوزادان پره‌ترم با یا بدون RDS مصرف شود. برای ارزیابی تاثیر مکمل‌یاری اینوزیتول بر پیامدهای طولانی‌مدت در دوران کودکی، پیگیری نوزادانی که در کارآزمایی‌های وارد شده در این مرور ثبت‌نام کرده‌اند، حائز اهمیت است. ما انجام کارآزمایی‌های بیشتر را درباره نوزادان توصیه نمی‌کنیم.
اینوزیتول (inositol) یک ماده مغذی اساسی مورد نیاز برای رشد و بقای سلول‌های انسانی در محیط کشت است. اینوزیتول باعث بلوغ چندین مؤلفه سورفاکتانت می‌شود و ممکن است نقش حیاتی در رشد جنین و اوایل زندگی نوزادان داشته باشد. کاهش سطح اینوزیتول در نوزادان مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی (RDS) می‌تواند نشانه بیماری شدید در آنها باشد.
ارزیابی اثربخشی و ایمنی مکمل اینوزیتول در نوزادان پره‌ترم با یا بدون سندرم دیسترس تنفسی (RDS؛ respiratory distress syndrome) در کاهش پیامدهای جانبی نوزادی از جمله: مرگ‌ومیر (مرگ‌ومیرهای نئوناتال و نوزادی)، دیسپلازی برونکوپولمونری (BPD؛ bronchopulmonary dysplasia)، رتینوپاتی پره‌ماچوریتی (ROP؛ retinopathy of prematurity)، هموراژی داخل بطنی (IVH)، لکومالاسی اطراف بطنی (PVL؛ periventricular leukomalacia)، انتروکولیت نکروزان (NEC؛ necrotizing enterocolitis) و عفونت خونی (sepsis).
ما از استراتژی استاندارد جست‌وجوی گروه نوزادان در کاکرین برای جست‌وجو در پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL؛ شماره 11؛ 2018)؛ MEDLINE via PubMed (1966 تا 5 نوامبر 2018)؛ Embase (1980 تا 5 نوامبر 2018)؛ و CINAHL (1982 تا 5 نوامبر 2018) استفاده کردیم. ما بانک‌های اطلاعاتی کارآزمایی‌های بالینی، خلاصه مقالات کنفرانس، و فهرست منابع مقالات بازیابی شده را برای یافتن کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (RCT) و کارآزمایی شبه-تصادفی‌سازی شده جست‌وجو کردیم.
ما تمام کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده را درباره تجویز مکمل‌یاری اینوزیتول برای نوزادان پره‌ترم در مقایسه با گروه کنترل که دارونما (placebo) یا عدم مداخله دریافت کردند، وارد کردیم. پیامدها عبارت بودند از مرگ‌ومیر نئوناتال، مرگ‌ومیر نوزاد، دیسپلازی برونکوپولمونری (BPD)، رتینوپاتی پره‌ماچوریتی (ROP)، هموراژی داخل بطنی (IVH)، انتروکولیت نکروزان (NEC) و عفونت خونی.
سه نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم داده‌های مربوط به پیامدهای نوزادی را خلاصه کردند و هرگونه اختلاف‌نظری را از طریق بحث و اجماع‌نظر حل‌وفصل کردند. پیامدها به صورت خطر نسبی (RR) معمول، تفاوت خطر (RD)، تعداد افراد مورد نیاز جهت درمان تا حصول یک پیامد مثبت اضافی (NNTB) یا تعداد افراد مورد نیاز جهت درمان تا حصول یک پیامد مضر اضافی (NNTH) گزارش شدند. ما از رویکرد درجهبندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) برای ارزیابی کیفیت شواهد استفاده کردیم.
شش کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده منتشر شده با مجموع 1177 نوزاد شناسایی شدند. کیفیت مطالعه برای مقایسه «مکمل‌یاری اینوزیتول برای نوزادان پره‌ترم (تکرار دوزها به هر مقدار و هر دوره درمان) در برابر کنترل» متفاوت بود و تجزیه‌وتحلیل‌های موقت در چندین کارآزمایی برای پیامدهای مورد نظر انجام شدند. در این مقایسه، مرگ‌ومیر نوزادی به طور معنی‌داری کاهش یافت (RR معمول: 0.53؛ 95% CI؛ 0.31 تا 0.91؛ RD معمول: 0.09-؛ 95% CI؛ 0.16- تا 0.01-؛ NNTB: 11؛ 95% CI؛ 6 تا 100؛ 3 کارآزمایی، 355 نوزاد). مرگ‌ومیرهای نوزادی کاهش نیافت (RR معمول: 0.89؛ 95% CI؛ 0.71 تا 1.13؛ RD معمول: 0.02-؛ 95% CI؛ 0.07- تا 0.02؛ 5 کارآزمایی، 1115 نوزاد) (شواهد با کیفیت پائین). کاهش معنی‌داری در مرحله 2 یا بالاتر یا مرحله 3 و بالاتر از ROP وجود نداشت (RR معمول: 0.89؛ 95% CI؛ 0.75 تا 1.06؛ RD معمول: 0.04-؛ 95% CI؛ 0.10- تا 0.02؛ 3 کارآزمایی، 810 نوزاد) (شواهد با کیفیت متوسط). یافته‌های معنی‌داری برای ROP (در هر مرحله‌ای)، NEC (مشکوک یا ثابت شده)، عفونت خونی، IVH با درجه بالاتر از 2 وجود نداشت (شواهد با کیفیت متوسط). نتایج به دست آمده از دو مطالعه با کیفیت بالا برای مقایسه «مکمل‌یاری وریدی اینوزیتول در ابتدا و پس از آن، تجویز روده‌ای (تکرار دوزهای 80 میلی‌گرم/کیلوگرم/روز) در نوزادان پره‌ترم متولد شده در سن کمتر از 30 هفته پس از قاعدگی (PMA) در مقایسه با دارونما برای نوزادان پره‌ترم در معرض ابتلا به سندرم دیسترس تنفسی یا مبتلا به آن، وارد شدند (N: 760 نوزاد). به دلیل میزان مرگ‌ومیرهای بیشتر در گروه اینوزیتول، ورود نوزادان در مطالعه بزرگتر (N = 638) زودهنگام پایان یافت. ما کیفیت مطالعه را کاهش ندادیم. متاآنالیزهای پیامدهای «نوع 1 ROP یا مرگ‌ومیر قبل از تعیین پیامد ROP با استفاده از پیامد داوری شده ROP»، «نوع 1 ROP شامل پیامد داروی شده ROP»، «مورتالیتی به هر علتی (پیامد گردآوری شده تا وقوع اولین حادثه: مرگ‌ومیر، ترخیص از بیمارستان، انتقال به بیمارستان، یا 120 روز پس از تولد)» و «IVH شدید (درجه 3 یا 4)»، یافته‌های معنی‌داری را نشان ندادند (شواهد با کیفیت متوسط). یافته‌های معنی‌داری برای پیامدهای «BPD یا مرگ‌ومیر به دلیل آن قبل از 37 هفته پس از قاعدگی (پیامدهای گردآوری شده تا وقوع اولین حادثه: مرگ‌ومیر، ترخیص از بیمارستان، انتقال به بیمارستان، یا 120 روز پس از تولد)»، «عفونت خونی با شروع دیرهنگام (سن > 72 ساعت)»، و «NEC مشکوک یا ثابت شده» وجود نداشت (شواهد با کیفیت بالا).
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.