تعداد 29 کارآزمایی را با 15,337 مورد گلودرد وارد کردیم. اکثر مطالعات وارد شده در دهه 1950 انجام شدند، زمانی که نرخ عوارض جدی (به ویژه تب روماتیسمی حاد) بسیار بیشتر از امروز گزارش می‌شد. اگرچه کارآزمایی‌های بالینی تجویز آنتی‌بیوتیک برای گلودرد و نشانه‌های تنفسی هنوز در حال انجام هستند، برای آنها غیر-عادی است که شامل گروه‌های کنترل دارونما (placebo) یا «عدم-درمان» باشند، که لازمه گنجاندن در مرور است.

سن شرکت‌کنندگان از کمتر از یک سال تا بزرگ‌تر از 50 سال متغیر بود، اما اکثر شرکت‌کنندگان در تمام مطالعات بزرگسالان بودند. اگرچه تمام مطالعات بیمارانی را انتخاب کردند که با نشانه‌های گلودرد مراجعه کردند، تعداد کمی از آنها بین اتیولوژی باکتریایی و ویروسی این وضعیت تمایز قائل شدند. سوگیری (bias) ممکن است ناشی از عدم-شفافیت در پروسیجرهای تخصیص درمان و عدم کورسازی در برخی مطالعات ایجاد شده باشند. مضرات آنتی‌بیوتیک‌ها ضعیف یا متناقض گزارش شدند، و بنابراین برای این مرور کمّی‌سازی نشدند.

1. نشانه‌ها

گلودرد و سردرد در روز سوم با مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها کاهش یافت، اگرچه 82% از شرکت‌کنندگان در گروه دارونما یا عدم-درمان تا یک هفته بدون نشانه بودند. کاهش نشانه‌های گلودرد در روز سوم (خطر نسبی (RR): 0.70؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.60 تا 0.80؛ 16 مطالعه، 3730 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت متوسط) بیشتر از میزان کاهش در یک هفته از نظر تعداد مطلق آن بود (RR: 0.50؛ 95% CI؛ 0.34 تا 0.75؛ 14 مطالعه، 3083 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت متوسط) به دلیل اینکه بسیاری از موارد در هر دو گروه درمان تا این زمان برطرف شده بودند. تعداد افراد مورد نیاز جهت درمان تا حصول یک پیامد مفید بیشتر (number needed to treat for an additional beneficial outcome; NNTB) برای پیشگیری از یک مورد گلودرد در روز سوم، کمتر از شش بود؛ این تعداد در هفته اول معادل 18 گزارش شد. آنتی‌بیوتیک‌ها در مقایسه با دارونما یا عدم-درمان، تب را در روز سوم به‌طور قابل توجهی کاهش ندادند (RR: 0.75؛ 95% CI؛ 0.53 تا 1.07؛ 8 مطالعه، 1443 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت بالا)، اما منجر به کاهش سردرد در روز سوم شدند (RR: 0.49؛ 95% CI؛ 0.34 تا 0.70؛ 4 مطالعه، 1020 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت بالا).

2. عوارض چرکی

در حالی که شیوع عوارض چرکی اندک بود، آنتی‌بیوتیک‌ها در مقایسه با دارونما یا عدم-درمان بروز اوتیت میانی حاد را طی 14 روز (نسبت شانس (OR) پتو (Peto): 0.21؛ 95% CI؛ 0.11 تا 0.40؛ 10 مطالعه، 3646 شرکت‌کننده، شواهد با قطعیت بالا)، و تشکیل آبسه را در لوزه‌ها طی دو ماه (Peto OR: 0.16؛ 95% CI؛ 0.07 تا 0.35؛ 8 مطالعه، 2433 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت بالا) کاهش دادند، اما تاثیری بر سینوزیت حاد طی 14 روز نداشتند (Peto OR: 0.46؛ 95% CI؛ 0.10 تا 2.05؛ 8 مطالعه، 2387 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت بالا).

3. عوارض غیر-چرکی

موارد بسیار کمی از گلومرولونفریت حاد برای تعیین تاثیر یا عدم تاثیر محافظتی آنتی‌بیوتیک‌ها در مقایسه با دارونما در برابر این عارضه وجود داشت (Peto OR: 0.07؛ 95% CI؛ 0.00 تا 1.32؛ 10 مطالعه، 5147 شرکت‌کننده، شواهد با قطعیت پائین). آنتی‌بیوتیک‌ها در مقایسه با گروه کنترل تب روماتیسمی حاد را طی دو ماه کاهش دادند (Peto OR: 0.36؛ 95% CI؛ 0.26 تا 0.50؛ 18 مطالعه، 12,249 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت متوسط). لازم به ذکر است که شیوع کلی تب روماتیسمی حاد، به ویژه در مطالعات بعدی، بسیار کم بود.