คำถามการทบทวนวรรณกรรม: การเติมสารอาหารและแคลอรี่ลงในนมแม่เป็นแบบเฉพาะบุคคลแทนที่จะเป็นแบบมาตรฐานและที่ไม่ใช่แบบเฉพาะบุคคลจะช่วยเพิ่มการเจริญเติบโตและผลลัพธ์อื่น ๆ ในทารกคลอดก่อนกำหนดหรือไม่
ความเป็นมา: ทารกที่คลอดก่อนกำหนดมีความเสี่ยงต่อการเจริญเติบโตไม่ดีหลังคลอด นมแม่ช่วยลดความเสี่ยงต่อการเจ็บป่วย แต่อาจให้คุณค่าทางโภชนาการไม่ครบถ้วนตามที่ทารกควรได้รับ ดังนั้นนมแม่ที่ให้ทารกคลอดก่อนกำหนดควรจะต้องเสริมสารอาหารเพิ่มเติม วิธีปกติในการเสริมน้ำนมแม่จะปฏิบัติต่อน้ำนมแม่และทารกที่คลอดก่อนกำหนดทุกรายเหมือนกัน อย่างไรก็ตาม มีวิธีการเสริมอาหาร 2 วิธี สำหรับการเสริมสารอาหารให้กับทารกที่คลอดก่อนกำหนดแต่ละคน การเสริมสารอาหารแบบกำหนดเป้าหมายจะเพิ่มสารอาหารให้กับน้ำนมแม่โดยอาศัยผลการวิเคราะห์นมแม่ การเสริมอาหารแบบปรับเปลี่ยนได้จะเพิ่มสารอาหารตามผลการตรวจทางห้องปฏิบัติการของทารกคลอดก่อนกำหนด การเสริมอาหารรายบุคคลอาจช่วยเพิ่มการเจริญเติบโตของทารกคลอดก่อนกำหนดหรือผลลัพธ์อื่น ๆ อย่างไรก็ตามยังไม่ทราบว่าการเสริมอาหารแบบกำหนดเป้าหมายหรือแบบปรับได้นั้นปลอดภัยหรือช่วยเพิ่มผลลัพธ์ของทารกคลอดก่อนกำหนดเมื่อเทียบกับวิธีมาตรฐาน
ลักษณะการศึกษา: จากการสืบค้นวรรณกรรมที่อัปเดตถึงเดือนกันยายน 2019 เราพบการศึกษา 7 รายการที่ทดสอบผลของการเสริมอาหารในนมแม่แบบกำหนดเป้าหมายหรือแบบปรับได้เทียบกับการเสริมมาตรฐานในทารกคลอดก่อนกำหนด โดยมีการศึกษา 8 รายการ (มีผู้เข้าร่วมทั้งหมด 521 คน ในการศึกษาเหล่านี้) การศึกษา 1 รายการที่เผยแพร่หลังจากการสืบค้นวรรณกรรมของเราเสร็จสิ้นกำลังรอการจัดหมวดหมู่
ผลลัพธ์หลัก: การเสริมอาหารแบบกำหนดเป้าหมายหรือแบบปรับได้ช่วยเพิ่มการเติบโตในระยะสั้นเมื่อเทียบกับการเสริมแบบมาตรฐานในทารกคลอดก่อนกำหนด การกำหนดวิธีที่ดีที่สุดในการปรับแต่งการให้นมแม่เป็นสิ่งที่จำเป็นเช่นเดียวกับการชี้แจงความปลอดภัยและผลกระทบต่อผลลัพธ์ทางคลินิกอื่น ๆ
ความเชื่อมั่นของหลักฐาน: อยู่ในระดับต่ำมากถึงปานกลาง ความเชื่อมั่นในระดับปานกลาง หมายความว่า ผลที่แท้จริงของการเสริมอาหารแบบรายบุคคลต่อการเจริญเติบโตของทารกคลอดก่อนกำหนดน่าจะใกล้เคียงกับผลการทบทวนวรรณกรรมนี้ แต่มีความเป็นไปได้อยู่บ้างที่ผลที่เกิดขึ้นอาจแตกต่างจากการทบทวนวรรณกรรมนี้ ความเชื่อมั่นในระดับต่ำ หมายความว่า ผลที่แท้จริงอาจแตกต่างอย่างมากจากผลการทบทวนวรรณกรรมนี้ ความเชื่อมั่นในระดับต่ำมาก หมายความว่า ผลที่แท้จริงของการเสริมอาหารแบบเฉพาะบุคคลต่อการเจริญเติบโตของทารกคลอดก่อนกำหนดมีแนวโน้มที่จะแตกต่างอย่างมากจากผลการทบทวนวรรณกรรมนี้ สาเหตุที่ความเชื่อมั่นของหลักฐานถูกลดระดับบ่อยที่สุดในการทบทวนวรรณกรรมนี้เนื่องจากมีผู้เข้าร่วมการศึกษาจำนวนน้อยในการศึกษาที่รวบรวมได้ และมีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในการออกแบบการศึกษาและผลลัพธ์ระหว่างการศึกษาที่รวบรวมได้
อ่านบทคัดย่อฉบับเต็ม
นมแม่เมื่อเทียบกับนมผงจะช่วยลดการเจ็บป่วยในทารกคลอดก่อนกำหนด แต่ต้องมีการเสริมอาหารเพื่อตอบสนองความต้องการทางโภชนาการและเพื่อลดความเสี่ยงของความล้มเหลวในการเจริญเติบโตหลังคลอด วิธีการเสริมอาหารแบบมาตรฐานไม่มีความจำเพาะสำหรับทารกแต่ละคนและถือว่านมแม่มีคุณค่าทางโภชนาการสม่ำเสมอ ปัจจุบันมีวิธีการสำหรับการเสริมอาหารเฉพาะบุคคล อย่างไรก็ตามยังไม่ทราบว่าสิ่งเหล่านี้ปลอดภัยหรือทำให้ผลลัพธ์ของทารกดีขึ้นหรือไม่
วัตถุประสงค์
เพื่อตรวจสอบว่าการเสริมอาหารในนมแม่แบบรายบุคคลเพื่อตอบสนองต่อยูเรียไนโตรเจนในเลือดของทารก (การเสริมอาหารที่ปรับได้) หรือต่อปริมาณธาตุอาหารหลักในน้ำนมแม่ตามที่วัดด้วยเครื่องวิเคราะห์น้ำนม (การเสริมอาหารแบบกำหนดเป้าหมาย) ช่วยลดอัตราการตายและการเจ็บป่วยและส่งเสริมการเจริญเติบโตและพัฒนาการเมื่อเทียบกับการเสริมอาหารแบบมาตรฐานที่ไม่ใช่การเสริมรายบุคคลสำหรับทารกคลอดก่อนกำหนดที่ได้รับนมแม่เมื่ออายุครรภ์ <37 สัปดาห์หรือเมื่อน้ำหนักแรกเกิด <2500 กรัม
วิธีการสืบค้น
เราใช้วิธีการสืบค้นมาตรฐานของ Cochrane Neonatal เพื่อค้นหา Cochrane Central Register of Controlled Trials (CENTRAL; 2019, Issue 9) ใน Cochrane Library; Ovid MEDLINE (R) และ Epub Ahead of Print, In-Process & Other Non-Indexed Citations Daily and Versions(R); and the Cumulative Index to Nursing and Allied Health Literatue (CINAHL) ในวันที่ 20 กันยายน 2019 เรายังสืบค้นฐานข้อมูลการทดลองทางคลินิก และรายการอ้างอิงของบทความที่ได้มา สำหรับการทดลองแบบสุ่มที่มีกลุ่มควบคุม และ quasi-randomised trials
เกณฑ์การคัดเลือก
เราพิจารณาการทดลองแบบสุ่ม แบบกึ่งสุ่ม และแบบสุ่มคลัสเตอร์ ที่มีกลุ่มควบคุม ที่ทำการศึกษาในทารกคลอดก่อนกำหนดที่เลี้ยงด้วยนมแม่อย่างเดียว ซึ่งเปรียบเทียบวิธีการเสริมอาหารแบบมาตรฐานที่ไม่ใช่รายบุคคลกับการเสริมอาหารแบบรายบุคคลโดยใช้วิธีการที่กำหนดเป้าหมายหรือแบบปรับเปลี่ยนได้ เราพิจารณาการศึกษาที่ตรวจสอบการใช้การเสริมอาหารในทารกที่เข้าเกณฑ์เป็นระยะเวลาอย่างน้อย 2 สัปดาห์ โดยเริ่มต้นเมื่อใดก็ได้ในระหว่างการให้นมแม่โดยวิธีใดก็ได้
การรวบรวมและวิเคราะห์ข้อมูล
เก็บข้อมูลโดยใช้วิธีมาตรฐานของ Cochrane Neonatal ผู้ประพันธ์การทบทวนวรรณกรรม 2 คนประเมินคุณภาพของการศึกษา รวมถึงการดึงข้อมูล เรารายงานการวิเคราะห์ข้อมูลแบบต่อเนื่องโดยใช้ความแตกต่างของค่าเฉลี่ย (MDs) และกรณีข้อมูลผลลัพธ์แบบทวิภาค (dichotomous) ใช้อัตราส่วนความเสี่ยง (RRs) ผู้วิจัยประเมินความเชื่อมั่นของหลักฐานที่ได้โดยวิธี GRADE
ผลการวิจัย
ข้อมูลถูกคัดลอกมาจาก RCT 7 รายการ ที่มีการตีพิมพ์ 8 ฉบับ (มีผู้เข้าร่วมทั้งหมด 521 คนที่ลงทะเบียนในการศึกษาเหล่านี้) โดยมีระยะเวลาในการศึกษาตั้งแต่ 2 ถึง 7 สัปดาห์ เมื่อเทียบกับการเสริมอาหารแบบมาตรฐานที่ไม่ใช่แบบเฉพาะรายบุคคล การเสริมอาหารเข้าทางเดินอาหารแบบรายบุคคล (แบบกำหนดเป้าหมายหรือแบบปรับได้) อาจทำให้น้ำหนักทารกเพิ่มขึ้นในระหว่างการเสริม (ความแตกต่างของค่าเฉลี่ยทั่วไป [MD] 1.88 g/kg/d, 95% CI 1.26 ถึง 2.50; การศึกษา 6 รายการ, ผู้เข้าร่วม 345 คน) อาจมีความยาวเพิ่มขึ้นในระหว่างการเสริม (MD 0.43 mm / d, 95% CI 0.32 ถึง 0.53; การศึกษา 5 รายการ, ผู้เข้าร่วม 242 คน) และอาจมีการเพิ่มขึ้นของเส้นรอบวงศีรษะระหว่างการเสริม (MD 0.14 mm / d, 95% CI 0.06 ถึง 0.23; การศึกษา 5 รายการ, ผู้เข้าร่วม 242 คน) เมื่อเทียบกับการเสริมอาหารแบบมาตรฐานที่ไม่ใช่แบบเฉพาะรายบุคคล การเสริมอาหารแบบกำหนดเป้าหมายอาจเพิ่มน้ำหนักของทารกในระหว่างการเสริมอาหาร (MD 1.87 g/kg/d, 95% CI 1.15 ถึง 2.58; การศึกษา 4 รายการ, ผู้เข้าร่วม 269 คน) และทารกอาจมีความยาวเพิ่มขึ้นในระหว่างการเสริม ( MD 0.45 mm/d, 95% CI 0.32 ถึง 0.57; การศึกษา 3 รายการ, ผู้เข้าร่วม 166 คน) การเสริมอาหารแบบปรับได้ อาจเพิ่มน้ำหนักของทารกในระหว่างการเสริม (MD 2.86 g/kg/d; 95% CI 1.69 ถึง 4.03; การศึกษา 3 รายการ, ผู้เข้าร่วม 96 คน) และทารกอาจมีความยาวเพิ่มขึ้นในระหว่างการเสริม (MD 0.54 mm/d, 95% CI 0.38 ถึง 0.7; การศึกษา 3 รายการ, ผู้เข้าร่วม 96 คน) และเพิ่มเส้นรอบวงศีรษะระหว่างการเสริม (MD 0.36 mm/d, 95% CI 0.21 ถึง 0.5; การศึกษา 3 รายการ, ผู้เข้าร่วม 96 คน) เราไม่แน่ใจว่ามีความแตกต่างระหว่างการเสริมอาหารแบบเฉพาะรายบุคคลเมื่อเปรียบเทียบกับแบบมาตรฐานหรือไม่ในอุบัติการณ์ของการเสียชีวิตในโรงพยาบาล bronchopulmonary dysplasia, necrotizing enterocolitis, culture-proven late-onset bacterial sepsis, retinopathy of prematurity, osteopenia, ระยะเวลาการอยู่โรงพยาบาล หรือการเจริญเติบโตหลังออกจากโรงพยาบาล ไม่มีการศึกษาใดรายงานความพิการทางพัฒนาการทางระบบประสาทอย่างรุนแรง การศึกษา 1 รายการที่เผยแพร่หลังจากการสืบค้นวรรณกรรมของเราเสร็จสิ้นกำลังรอการจัดหมวดหมู่
ข้อสรุปของผู้วิจัย
เราพบหลักฐานที่มีความเชื่อมั่นในระดับปานกลางถึงต่ำ ที่บ่งชี้ว่าการเสริมอาหารเข้าทางเดินอาหารของทารกแรกเกิดที่มีน้ำหนักตัวน้อยมากจะเพิ่มความเร็วในการเพิ่มขึ้นของน้ำหนัก ความยาว และเส้นรอบวงศีรษะของทารกในระหว่างการเสริมอาหารเมื่อเทียบกับการเสริมมาตรฐานแบบที่ไม่ใช่รายบุคคล หลักฐานที่แสดงถึงผลลัพธ์ทางคลินิกที่สำคัญในโรงพยาบาลและหลังการจำหน่ายนั้นมีน้อย และมีความเชื่อมั่นต่ำมาก ทำให้ไม่สามารถอนุมานเกี่ยวกับความปลอดภัยหรือผลประโยชน์ทางคลินิกนอกเหนือจากการเติบโตในระยะสั้นได้
แปลโดย ศ.นพ.ภิเศก ลุมพิกานนท์ ภาควิชาสูติศาสตร์และนรีเวชวิทยา คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น 11 ธันวาคม 2020
