การศึกษาทั้ง 6 ฉบับได้เปรียบเทียบการดูแลจัดการตนเองโดยให้ปรับยาเองตามแผนปฏิบัติการที่เป็นลายลักษณ์อักษรเฉพาะบุคคลกับการปรับยาโดยแพทย์ การจัดการโรคหอบหืดทั้ง 2 รูปแบบนี้ให้ผลเท่าเทียมกันทั้งในการเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล การเข้ารักษาที่ห้องฉุกเฉิน การไปพบแพทย์โดยไม่ได้นัดล่วงหน้า และโรคหอบหืดกำเริบตอนกลางคืน พบว่าการดูแลจัดการตนเองโดยใช้แผนปฏิบัติการที่เป็นลายลักษณ์อักษรโดยอิงตามอัตราการหายใจออกสูงสุด (peak expiratory flow; PEF) เทียบเท่ากับการดูแลจัดการตนเองโดยใช้แผนปฏิบัติการที่เป็นลายลักษณ์อักษรโดยอิงตามอาการในการศึกษา 6 ฉบับที่เปรียบเทียบวิธีการเหล่านี้ การศึกษาวิจัย 3 ฉบับ เปรียบเทียบทางเลือกในการดูแลจัดการตนเอง ในการศึกษา 1 ฉบับ ซึ่งให้การบำบัดที่เหมาะสมที่สุด แต่ทดสอบการละเว้นการตรวจติดตามปกติ ช่วงหลังมีความเกี่ยวข้องกับการไปศูนย์สุขภาพและวันลาป่วยมากขึ้น ในการศึกษาอีก 1 ฉบับ เมื่อเปรียบเทียบการให้ความรู้ที่มีความเข้มข้นสูงกับความเข้มข้นต่ำ จะพบว่าการศึกษาที่มีความเข้มข้นต่ำมักเกี่ยวข้องกับการไปพบแพทย์โดยไม่ได้นัดล่วงหน้ามากขึ้น ในการศึกษาฉบับที่ 3 ไม่พบการรายงานความแตกต่างระหว่างการใช้บริการดูแลสุขภาพหรือการทำงานของปอดระหว่างคำแนะนำแบบวาจาและแผนปฏิบัติการแบบลายลักษณ์อักษร