ใจความสำคัญ

- การเติมธาตุเหล็กลงในเครื่องปรุงรส/เครื่องปรุงแต่งอาจช่วยให้สถานะของธาตุเหล็กดีขึ้นเล็กน้อยและลดการขาดธาตุเหล็ก เมื่อเติมธาตุเหล็กร่วมกับสารอาหารรองอื่นๆ อาจช่วยลดภาวะโลหิตจางได้ ไม่มีรายงานเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ใดๆ

- มีความแตกต่างอย่างมากระหว่างการศึกษาที่รวมอยู่ในการทบทวนวรรณกรรมนี้ ทำให้ยากต่อการสรุปขั้นสุดท้าย ควรตรวจสอบผลของเครื่องปรุงรสและเครื่องปรุงแต่งด้วยธาตุเหล็กต่อไปในประชากรที่บริโภคสิ่งเหล่านี้โดยการศึกษาที่ออกแบบมาอย่างดี

โรคโลหิตจางคืออะไร

การขาดธาตุเหล็กเป็นหนึ่งในภาวะขาดสารอาหารที่พบบ่อยที่สุดทั่วโลก และมีส่วนสำคัญต่อภาระโรคทั่วโลก มีหลายปัจจัยที่ทำให้เกิดภาวะโลหิตจาง รวมถึงการได้รับธาตุเหล็กไม่เพียงพอ (สาเหตุที่พบบ่อยที่สุดของโรคโลหิตจาง) และส่งผลกระทบต่อผู้คนประมาณ 1.8 พันล้านคนทั่วโลก โดยทั่วไปแล้ว ประเทศที่มีรายได้น้อยจะมีภาวะโลหิตจางมากกว่าประเทศที่มีรายได้สูง การขาดธาตุเหล็กและโรคโลหิตจางมีผลกระทบตลอดชีวิตหลายประการ ซึ่งอาจส่งผลต่อพัฒนาการทางร่างกายและความรู้ความเข้าใจในเด็ก และประสิทธิภาพการทำงานและความเป็นอยู่ทางเศรษฐกิจในผู้ใหญ่ การเสริมเครื่องปรุงรสหรือเครื่องปรุงแต่งด้วยธาตุเหล็กอาจเป็นวิธีที่มีประโยชน์และคุ้มค่าในการช่วยลดการขาดธาตุเหล็ก จนถึงปัจจุบัน ยังไม่มีการประเมินความปลอดภัยและประสิทธิผลของวิธีการนี้อย่างเป็นระบบเพื่อการกำหนดนโยบาย

เราต้องการค้นหาอะไร

การเสริมเครื่องปรุงรสและเครื่องปรุงแต่งด้วยธาตุเหล็กเพียงอย่างเดียวหรือธาตุเหล็กบวกกับสารอาหารรองอื่นๆ จะช่วยเพิ่มการวัดคุณค่าทางโภชนาการของธาตุเหล็กในประชากรทั่วไป โดยเฉพาะอย่างยิ่ง:

- โรคโลหิตจาง;

- ความเข้มข้นของเฮโมโกลบิน

การขาดธาตุเหล็ก

- สถานะของธาตุเหล็ก (รวมถึงเฟอร์ริติน ความอิ่มตัวของทรานเฟอร์ริน และอื่นๆ)

เรายังต้องการทราบว่าการบริโภคเครื่องปรุงรส/เครื่องปรุงแต่งที่เสริมธาตุเหล็กมีความเกี่ยวข้องกับผลกระทบที่ไม่พึงประสงค์ใดๆ หรือไม่

เราทำอะไร
เราค้นหาการศึกษาที่ให้เครื่องปรุงรส/เครื่องปรุงแต่งที่เสริมธาตุเหล็กแก่กลุ่มหนึ่ง และเครื่องปรุงรส/เครื่องปรุงแต่งที่ไม่เสริมธาตุเหล็กให้กับอีกกลุ่มหนึ่ง เราเปรียบเทียบและสรุปผลการศึกษาและจัดอันดับความเชื่อมั่นของเราต่อหลักฐานตามลักษณะของการศึกษา

เราพบอะไร

เราพบ 16 การศึกษา มีผู้เข้าร่วม 18,410 คนในประเทศที่มีรายได้ปานกลาง ส่วนใหญ่อยู่ในโรงเรียนหรือชุมชน โดยมีระยะเวลาการศึกษาตั้งแต่สามเดือนถึง 2 ปี เครื่องปรุงรส/เครื่องปรุงแต่งเสริมธาตุเหล็กที่ใช้ ได้แก่ เกลือ น้ำปลา ซีอิ๊วขาว และผงปรุงรส ปริมาณธาตุเหล็กที่ผู้เข้าร่วมได้รับอยู่ระหว่าง 4.4 มก. ถึง 55 มก./วัน

เมื่อเทียบกับเครื่องปรุงรส/เครื่องปรุงแต่งที่ไม่เสริมธาตุเหล็ก พวกที่เสริมธาตุเหล็กน่าจะช่วยให้การขาดธาตุเหล็กดีขึ้นเล็กน้อย เราไม่เชื่อมั่นว่าพวกที่เสริมธาตุเหล็กจะช่วยลดภาวะโลหิตจาง เพิ่มฮีโมโกลบิน หรือการวัดอื่นๆ เกี่ยวกับสถานะธาตุเหล็กหรือไม่ เครื่องปรุงรส/เครื่องปรุงแต่งที่เสริมธาตุเหล็กและสารอาหารรองอื่นๆ อาจช่วยลดภาวะโลหิตจางได้ เราไม่เชื่อมั่นว่าจะช่วยเพิ่มความเข้มข้นของฮีโมโกลบินหรือเฟอร์ริตินหรือไม่ อาจปรับปรุงการขาดธาตุเหล็กและความสามารถในการจับกับธาตุเหล็กทั้งหมด ไม่มีการศึกษาที่รายงานเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ จำเป็นต้องมีการศึกษาเพิ่มเติมเพื่อพิจารณาผลของเครื่องปรุงรส/เครื่องปรุงแต่งที่เสริมธาตุเหล็กต่อสุขภาพ เช่น อุบัติการณ์ของมาลาเรีย การเจริญเติบโตและการพัฒนา และผลข้างเคียงที่อาจเกิดขึ้น

ข้อจำกัดของหลักฐานคืออะไร

ความเชื่อมั่นของเราต่อหลักฐานต่ำมากถึงปานกลาง ปัจจัยหลายประการทำให้ความเชื่อมั่นในหลักฐานลดลง ประการแรก เราสังเกตเห็นข้อจำกัดในการดำเนินการศึกษาบางส่วนเกี่ยวกับการสรรหาผู้เข้าร่วมเพื่อจัดสรรวิธีการ (ซึ่งหมายความว่าความแตกต่างระหว่างกลุ่มอาจเนื่องมาจากความแตกต่างระหว่างบุคคลมากกว่าระหว่างการรักษา) ประการที่สอง ผู้เข้าร่วมในบางการศึกษาอาจทราบว่าตนได้รับการรักษาแบบใด นอกจากนี้ บางการศึกษาไม่ได้ให้ข้อมูลเกี่ยวกับทุกสิ่งที่สนใจ และผลลัพธ์ในการศึกษาต่างๆ ก็ไม่สอดคล้องกัน ในที่สุด บางการศึกษาก็มีขนาดเล็ก ผลการวิจัยเพิ่มเติมอาจแตกต่างจากผลการทบทวนวรรณกรรมนี้

หลักฐานนี้เป็นปัจจุบันแค่ไหน

หลักฐานเป็นปัจจุบันถึงเดือนมกราคม 2023

หมายความว่าอะไร

เราตัดสินหลักฐานในการทบทวนนี้ว่ามีความเชื่อมั่นต่ำมากถึงปานกลาง ซึ่งหมายความว่าเราไม่เชื่อมั่นถึงผลของเครื่องปรุงรส/เครื่องปรุงแต่งที่เติมธาตุเหล็กในการลดภาวะโลหิตจางและการขาดธาตุเหล็กในคน