Dlaczego poprawa diagnostyki w kierunku wysokiej wiremii HIV jest ważna?

Pomaga ona monitorować stężenie cząstek wirusa HIV u osób zakażonych tym wirusem podczas terapii antyretrowirusowej (ART). Wysoki poziom wiremii wskazuje na to, że leki nie są w stanie zablokować replikacji wirusa. Jest to stan nazywany nieskuteczną terapią ART i może wiązać się z ryzykiem ciężkiej choroby i zgonu. Szybkie testy diagnostyczne, wykrywające stężenie cząstek wirusa HIV wykonywane w miejscu opieki nad chorym (ang. point-of-care tests; np. w punktach opieki zdrowotnej), mogą zwiększyć dostępność do szybkiej modyfikacji w ART.

Jaki jest cel tego przeglądu?

Określenie dokładności szybkich testów diagnostycznych w rozpoznawaniu wysokiej wiremii HIV u osób zakażonych uczęszczających do placówek opieki zdrowotnej.

Co analizowano w niniejszym przeglądzie?

Wyniki szybkich testów diagnostycznych wykrywających wysoką wiremię HIV porównano z wynikami testów przeprowadzonych w laboratorium centralnym (badanie referencyjne). Uwzględniono wszystkie typy szybkich testów diagnostycznych wykrywających wysoką wiremię HIV, niezależnie od rodzaju placówki służby zdrowia, w której je wykonano.

Jakie są główne wyniki niniejszego przeglądu?

W 14 badaniach, w których przeprowadzono 20 ocen z udziałem 8659 uczestników, porównano wykonywanie szybkich badań molekularnych w punktach opieki zdrowotnej w celu wykrycia wysokiej wiremii przy zalecanym klinicznie progu odcięcia wynoszącym ≥1000 kopii RNA HIV/ml.

Jakie są mocne i słabe strony tego przeglądu?

Przegląd obejmował wystarczającą liczbę próbek, które pochodziły od osób zakażonych HIV i zostały pobrane podczas rutynowych testów w ośrodkach leczenia HIV/AIDS i placówkach służby zdrowia, jednak pozostaje niejasne czy wszyscy uczestnicy stosowali leki antyretrowirusowe. Ponadto nie uwzględniono żadnego badania przeprowadzonego przez lekarza z placówki służby zdrowia u pacjenta. Połowa uwzględnionych badań (n = 10) dotyczyła oceny szybkich testów diagnostycznych przeprowadzonych w laboratoriach znajdujących się w pobliżu pacjenta. Natomiast druga połowa to badania z placówek służby zdrowia, które zostały ocenione w laboratorium centralnym lub referencyjnym (n = 10).

Kogo dotyczą wyniki przeglądu?

Zakażonych HIV z podejrzeniem wysokiej wiremii zgłaszających się do placówek służby zdrowia.

Jakie wnioski płyną z niniejszego przeglądu?

Teoretycznie, w populacji 1000 zakażonych HIV, w której u 100 osób rozpoznano wysoką wiremię, 136 pacjentów po przeprowadzonym szybkim teście molekularnym otrzymałoby wynik dodatni (wskazujący na wysoką wiremię HIV); spośród z nich 39 osób nie miałoby w rzeczywistości wysokiej wiremii (wynik fałszywie dodatni) i zostałoby błędnie zidentyfikowanych jako osoby niereagujące na terapię antyretrowirusową, co mogłoby doprowadzić do niepotrzebnych badań lub dalszego leczenia. Natomiast 864 osoby po przeprowadzeniu szybkiego testu molekularnego otrzymałyby wynik ujemny; spośród nich 3 osoby będą w rzeczywistości miały wysoką wiremię (wynik fałszywie ujemny) i zostaną pominięte w przypadku niepowodzenia ART.

Na ile aktualny jest ten przegląd?

Dane naukowe są aktualne do 23 listopada 2020 roku.