Pytanie badawcze

Czy inhibitory PCSK9 są skuteczne i bezpieczne w profilaktyce chorób sercowo-naczyniowych (ChSN)?

Wprowadzenie

Pomimo dostępności skutecznych leków (np. statyn, których działanie polega na blokowaniu substancji potrzebnych do produkcji cholesterolu albo ezetymibu, który powstrzymuje organizm przed pobieraniem cholesterolu z pożywienia, lub obu tych substancji), które zmniejszają stężenie cholesterolu lipoprotein o małej gęstości (LDL-C) (czasami nazywanego „złym” cholesterolem), ChSN nadal pozostają ważną przyczyną zgonów i zachorowalności. W związku z powyższym, dalsza redukcja stężenia LDL-C może być uzasadniona, szczególnie u pacjentów, którzy nie reagują lub nie mogą stosować dostępnych leków obniżających stężenie LDL-C. Hamowanie PCSK-9 przez przeciwciała monoklonalne (inhibitory PCSK9) może dodatkowo zmniejszać stężenie LDL-C i ryzyko ChNS.

Charakterystyka badań

Autorzy przeglądu zidentyfikowali 23 badania, w których oceniano efekty stosowania inhibitorów PCSK9 u osób obciążonych dużym ryzykiem ChSN. Badania przeprowadzono w warunkach ambulatoryjnych. W niniejszym przeglądzie autorzy zidentyfikowali badania w wyniku elektronicznego przeszukiwania literatury przeprowadzonego do grudnia 2019 r. Niniejszy przegląd jest aktualizacją poprzedniego przeglądu, po raz pierwszy opublikowanego w 2017 roku.

Najważniejsze wyniki

Stosowanie zarówno alirokumabu, jak i ewolokumabu wiązało się z mniejszym ryzykiem wystąpienia ChSN, gdy dodawano je do innych leków obniżających stężenie LDL-C (np. statyn lub ezetymibu). Alirokumab dodatkowo zmniejszał ryzyko zgonu z jakiejkolwiek przyczyny; przy niewystarczających danych dotyczących ewolokumabu. Dla porównania inhibitorów PCSK9 zinnymi lekami obniżającymi stężenie LDL-C dane były ograniczone, często o niższej jakości. Różnice pod względem ryzyka między chorymi leczonymi inhibitorami PCSK9 i chorymi nieotrzymującymi tych leków sugerują, że całkowite korzyści z ich stosowania są raczej umiarkowane (np. różnica ryzyka <1%).

Jakość danych naukowych

Odnaleźliśmy dane naukowe wysokiej jakości dotyczące dodawania inhibitorów PCSK9 do istniejących metod leczenia obniżających stężenie LDL-C oraz wyniki niskiej lub bardzo niskiej jakości dotyczące zastępowania istniejących leków obniżających stężenie LDL-C inhibitorami PCSK9.