Wprowadzenie

Większość pacjentów po operacji raka jelita grubego lub raka odbytnicy (rak jelita grubego) obejmuje się intensywną obserwacją przez co najmniej 5 lat, w celu monitorowania pod kątem wznowy tego nowotworu. Pojawienie się wznowy wiąże się zazwyczaj ze stwierdzeniem we krwi zwiększonego stężenia białka, zwanego CEA (antygen rakowo-płodowy). Zwiększone stężenie CEA można wykryć w badaniu krwi, które zazwyczaj wykonuje się co trzy do sześciu miesięcy po operacji raka jelita grubego. Osoby, u których wykryto zwiększone stężenie CEA poddaje się dalszej diagnostyce, która polega na prześwietlaniu promieniami rentgenowskimi (zazwyczaj klatki piersiowej, brzucha i miednicy). Celem niniejszego przeglądu jest ustalenie przy jakim stężeniu CEA we krwi należy przeprowadzać dalszą diagnostykę.

Główne wyniki

Wyniki tego przeglądu wskazują, że ustalenie punktu odcięcia dla stężenia CEA na niskim poziomie doprowadzi do zwiększenia liczby prawidłowo rozpoznanych przypadków wznowy raka jelita grubego wśród osób chorych (wyniki prawdziwie dodatnie), przy jednoczesnym zwiększeniu liczby rozpoznań przypadków wznowy tego nowotworu u osób zdrowych (wyniki fałszywie dodatnie). Dodatkowo, wyniki tego przeglądu wskazują, że u 20% pacjentów rzeczywistej wznowie nowotworu nie towarzyszy zwiększenie stężenia CEA we krwi (wyniki fałszywie ujemne). Obecne dane naukowe potwierdzają słuszność ustalenia punktu odcięcia dla stężenia CEA we krwi na wysokim poziomie (10 µg/L), jednak konieczne jest wtedy przeprowadzenie dodatkowej diagnostyki (np. jednorazowo tomografia komputerowa klatki piersiowej, brzucha i miednicy w ciągu 12-18 miesięcy po operacji) w celu wykrycia pominiętych przypadków wznowy nowotworu.