Dlaczego ten przegląd jest ważny?

Zaburzenia lękowe są częste w populacji ogólnej. Charakterystyczne dla nich są ataki paniki, okresy lęku lub niepokoju z nagłym początkiem, w których stwierdza się też inne charakterystyczne objawy (uogólnione dotyczące całego ciała jak i niepokojące myśli). Leczenie zaburzeń lękowych obejmuje interwencje psychologiczne i farmakologiczne, które są często stosowane łącznie. Spośród interwencji farmakologicznych, standardowe leczenie zgodne z wytycznymi obejmuje stosowanie rożnych grup leków przeciwdepresyjnych. Dane naukowe dotyczące ich skuteczności i tolerowania terapii są niejasne.

Kto będzie zainteresowany wynikami tego przeglądu?

Osoby z zaburzeniami lękowymi oraz lekarze pierwszego kontaktu.

Na jakie pytania odpowiada ten przegląd?

Jaka jest skuteczność leków przeciwdepresyjnych w porównaniu z leczeniem pozorowanym (znanym jako placebo) w leczeniu zaburzeń lękowych?

Jaka jest tolerancja leków przeciwdepresyjnych w porównaniu z placebo w leczeniu zaburzeń nerwicowych?

Jaka jest częstość niezamierzonych i niekorzystnych skutków (działań ubocznych) związana z przyjmowaniem leków przeciwdepresyjnych w porównaniu z placebo u osób z zaburzeniami lękowymi?

Jakie badania zostały włączone do przeglądu?

Aby odnaleźć wszystkie interesujące nas badania, przeszukaliśmy elektroniczne bazy danych. Badania kliniczne zawarte w przeglądzie obejmowały leczenie z wykorzystaniem leków przeciwdepresyjnych lub placebo u osób dorosłych z zaburzeniami lękowymi Były to randomizowane badania kontrolne (RCT), w których uczestnicy byli losowo przydzielani do grupy otrzymującej lek lub placebo. Do przeglądu włączyliśmy 41 badań z randomizacją, które obejmowały łącznie 9377 uczestników.

Jakich danych dostarcza nam ten przegląd?

Znaleźliśmy dane naukowe potwierdzające, że leki przeciwdepresyjne są lepsze niż placebo w odniesieniu do skuteczności i liczby osób opuszczających badania. Jednak znaleźliśmy też dane wskazujące, że leki przeciwdepresyjne są gorzej tolerowane niż placebo, prowadząc do rezygnacji uczestników z badania z powodu działań niepożądanych. Wyniki mają też kilka ograniczeń: niektóre z badań były finansowane przez firmy farmaceutyczne, a wyniki analizowano w obserwacji krótkoterminowej. Nie znaleźliśmy prawie żadnych danych lub wyników istotnych klinicznie dotyczących funkcjonowania i jakości życia. Jakość danych naukowych wahała się od bardzo niskiej do wysokiej.

Jaki powinny być następne kroki?

Należy przeprowadzić badania z długim okresem obserwacji celem ustalenia, czy efekt (stosowania leków; przyp.tłum.) jest przemijający czy trwały. W badaniach powinno się lepiej raportować jakiekolwiek działania niepożądane występujące u uczestników. Ponadto, dalsza analiza (metaanaliza sieciowa) obejmująca wszystkie dostępne terapie psychofarmakologiczne mogłaby dostarczyć nowych informacji w tym temacie w odniesieniu do skuteczności porównawczej różnych dostępnych interwencji.