Pytanie badawcze
Oceniliśmy, czy określone witaminy, które obniżają stężenie homocysteiny we krwi zapobiegają zdarzeniom sercowo-naczyniowym takim jak: zawał serca i udar mózgu.

Wprowadzenie
Choroby sercowo-naczyniowe obejmujące zawały serca i udary mózgu są główną przyczyną zgonów na świecie. Wiele osób z chorobami sercowo-naczyniowymi może nie mieć żadnych objawów, ale są w grupie wysokiego ryzyka. Cukrzyca, wysokie ciśnienie tętnicze krwi, palenie tytoniu, podwyższony poziom cholesterolu, a także występowanie chorób sercowo-naczyniowych w rodzinie są dobrze znanymi czynnikami ryzyka. W ostatnich latach wykazano, że całkowite stężenie homocysteiny jest czynnikiem ryzyka chorób sercowo-naczyniowych. Homocysteina jest aminokwasem, a jej stężenie jest zależne od poziomu we krwi witamin z grupy B: cyjanokobalaminy (B12), kwasu foliowego (B9) i pirydoksyny (B6). Niniejszy raport stanowi aktualizację poprzedniego przeglądu opublikowanego w 2015 roku.

Charakterystyka badania
Dane naukowe są aktualne do czerwca 2017 roku. Do przeglądu włączyliśmy 15 badań z udziałem łącznie 71 422 uczestników mieszkających w krajach z lub bez obowiązkowego wzbogacania żywności witaminami. W badaniach tych oceniano różne sposoby podawania kompleksu witamin z grupy B (cyjanokobalamina (B12), kwas foliowy (B9) i pirydoksyna (B6)) w porównaniu z grupą kontrolną lub jakąkolwiek inną interwencją porównawczą. Włączone badania zostały opublikowane w latach 2002 - 2015.

Główne wyniki
Nie znaleźliśmy żadnych danych naukowych wskazujących, że interwencje obniżające stężenie homocysteiny (w postaci suplementów witamin B6, B9 i B12 podawanych samodzielnie lub w połączeniu, w jakiejkolwiek dawce) w porównaniu z placebo lub standardowym leczeniem zapobiegały zawałowi serca lub zmniejszały ryzyko zgonu z jakiejkolwiek przyczyny u osób obciążonych ryzykiem lub z rozpoznaną chorobą sercowo-naczyniową. Interwencje wpływające na zmniejszenie stężenia homocysteiny w połączeniu z leczeniem przeciwnadciśnieniowym miały niepewny wpływ na wystąpienie udaru mózgu; około 143 osoby należałoby leczyć przez 5,4 lata, aby zapobiec wystąpieniu jednego udaru mózgu. Interwencje obniżające stężenie homocysteiny w porównaniu z placebo lub innym leczeniem nie wpływały znacząco na wystąpienie poważnych działań niepożądanych (nowotworów).

Jakość danych naukowych:
Jakość danych naukowych z włączonych badań była ogólnie wysoka.