Wprowadzenie

Do objawów sugerujących występowanie bruksizmu zaliczamy nieprawidłowe ścieranie zębów, złamania zębów, dolegliwości mięśni szczęki, bóle lub tkliwość stawów oraz ból głowy. Leczenie obejmuje stosowanie aparatów ortodontycznych (szyny okluzyjne), psychoterapię oraz leki (farmakoterapię). Do leczenia farmakologicznego zaliczamy benzodiazepiny, leki przeciwdrgawkowe, beta-blokery, dopaminę, leki przeciwdepresyjne lub zwiotczające mięśnie i inne. Niewiele jednak wiadomo o skuteczności i bezpieczeństwie oraz długotrwałym wpływie tych leków u pacjentów leczonych z powodu bruksizmu.

Charakterystyka badania

Przeszukaliśmy naukowe bazy danych w celu odnalezienia badań klinicznych porównujących leki z placebo (leczenie obojętne), innymi lekami lub brakiem leczeniem u osób w każdym wieku, u których występuje bruksizm. Dane naukowe są aktualne do sierpnia 2014 r.

Główne wyniki

W sumie zidentyfikowano 18 badań, z czego siedem zostało włączonych do przeglądu. Każde z badań obejmowało bardzo małą liczbę uczestników (7-16), a cztery z nich charakteryzowały się umiarkowaną jakością metodologiczną. Amitriptylina (trzy badania), bromokryptyna (jedno badanie), klonidyna (jedno badanie), propranolol (jedno badanie), lewodopa (Prolopa®) (jedno badanie) oraz tryptofan (jedno badanie) były porównywane z placebo. Amitryptylina i L-tryptofan nie zmniejszały aktywności mięśni szczęki, mierzonej za pomocą elektromiografii. Bromokryptyna, klonidyna, propranolol i lewodopa nie zmniejszały istotnie liczby epizodów bruksizmu na godzinę w porównaniu z placebo.

Jakość danych naukowych

Wnioski z niniejszego przeglądu systematycznego wskazują, że nie ma wystarczających danych naukowych pochodzących z literatury, które wskazywałyby na skuteczność leczenia farmakologicznego u osób z bruksizmem.