Ćwiczenia fizyczne, zmiana diety oraz farmakoterapia to metody często stosowane w leczeniu cukrzycy typu 2. Trudno jest jednak określić izolowany wpływ ćwiczeń fizycznych na podstawie wyników niektórych badań, ponieważ są one łączone ze zmianą diety bądź farmakoterapią albo porównywane z grupą kontrolną, w której stosuje się inny rodzaj interwencji. Celem autorów niniejszego przeglądu było określenie wpływu ćwiczeń fizycznych na kontrolę glikemii (poziomu glukozy we krwi; przyp. tłum.) u chorych na cukrzycę typu 2.

Stwierdzono, że wykonywanie ćwiczeń fizycznych poprawia kontrolę glikemii, a efekt jest widoczny nawet bez redukcji masy ciała. Co więcej, ćwiczenia fizyczne zmniejszają zawartość tkanki tłuszczowej w organizmie, dlatego też brak utraty masy ciała podczas ćwiczeń prawdopodobnie jest spowodowane zamianą tkanki tłuszczowej na mięśnie. Wykonywanie ćwiczeń fizycznych poprawiało reakcję organizmu na insulinę i zmniejszało poziom lipidów we krwi. Jakość życia oceniano tylko w jednym badaniu, w którym nie stwierdzono różnicy między obiema grupami. Nie stwierdzono istotnej różnicy między grupami pod względem poziomu cholesterolu we krwi lub ciśnienia tętniczego krwi. Analizie poddano łącznie 14 badań z randomizacją. Włączono do nich 377 uczestników i porównywano grupy, które różniły się między sobą tylko pod względem programu ćwiczeń fizycznych. Czas trwania interwencji w badaniach wahał się od ośmiu tygodni do jednego roku. W dwóch badaniach dane uzupełniono w dalszym okresie: w pierwszym badaniu po sześciu miesiącach od zakończenia sześciomiesięcznej interwencji ćwiczeniowej, a w drugim po roku od zakończenia interwencji. Podsumowując, badania zostały dobrze przeprowadzone, ale nie opisano metody zaślepienia osób oceniających punkty końcowe i chociaż we wszystkich badaniach wskazano, że przeprowadzono randomizację, to w niewielu podano szczegóły tej metody.

Nie opisano żadnych negatywnych skutków związanych z wykonywaniem ćwiczeń fizycznych. W żadnym z badań nie określono wpływu ćwiczeń fizycznych na powikłania cukrzycowe.

Względnie krótki czas trwania badań uniemożliwił zgłaszanie jakichkolwiek istotnych długoterminowych powikłań lub śmiertelności. Innym ograniczeniem była niewielka liczba uczestników uwzględnionych w analizach dotyczących otyłości, ciśnienia tętniczego krwi, poziomu cholesterolu, umięśnienia i jakości życia.