Wprowadzenie

Dzieci narażone na dym tytoniowy (bierne palenie tytoniu) są obciążone większym ryzykiem chorób płuc, infekcji i innych poważnych powikłań, np. zespół nagłej śmierci niemowląt. Zapobieganie narażeniu na dym papierosowy w okresie niemowlęctwa i dzieciństwa może znacznie poprawić stan zdrowia dzieci. Palący opiekunowie są głównym źródłem narażenia dzieci na dym tytoniowy. Starsze dzieci są ponadto narażone w placówkach opiekuńczych lub oświatowych.

Charakterystyka badań

Przeszukano 6 baz danych w celu odnalezienia odpowiednich badań. Jest to aktualizacja wcześniej opublikowanego przeglądu, a dane naukowe są aktualne do lutego 2017 roku. Znaleźliśmy 78 badań dotyczących efektów interwencji u rodziców i opiekunów mających na celu zmniejszenie narażenia dzieci na dym tytoniowy. Badania te obejmowały rodziców i innych członków rodziny, pracowników opieki nad dziećmi oraz nauczycieli zajmujących się opieką i edukacją małych dzieci (od urodzenia do 12 roku życia). W badaniach wykorzystano różne interwencje, w tym poradnictwo, krótkie konsultacje i materiały edukacyjne.

Główne wyniki

Jedynie w 26 badaniach wykazano skuteczność analizowanej interwencji w zmniejszeniu narażenia dzieci na dym tytoniowy. W badaniach tych stosowano różnorodne interwencje. W 9 badaniach zastosowano bardziej intensywne metody poradnictwa lub wywiad motywujący, ale w innych badaniach tego typu interwencje nie były skuteczne. Spośród 52 badań, w których nie wykazano istotnego zmniejszenia narażenia dzieci na dym tytoniowy, w 19 stosowano metody intensywnego poradnictwa lub dialogu motywującego. W jednym badaniu dzięki zastosowaniu dialogu motywującego skutecznie zmniejszono nasilenie objawów astmy u dzieci. W niniejszym przeglądzie nie wykazano, czy którakolwiek z interwencji ograniczyła zarówno palenie papierosów przez rodziców, jak i narażenie dzieci na dym tytoniowy w większym stopniu niż inne.

Jakość danych naukowych

Jakość danych naukowych wahała się od niskiej do bardzo niskiej. W przyszłych badaniach należy dostarczyć danych wyższej jakości poprzez rozwiązanie problemów związanych z planowaniem badań, w tym kwalifikację większej liczby uczestników oraz bardziej szczegółowy opis interwencji.