عفونتهای دستگاه تنفسی فوقانی، که به صورت نشانههای راجعه بینی (ترشح بینی با یا بدون انسداد بینی) بروز میکنند، در کودکان بسیار شایع هستند. برداشتن آدنوئیدها (آدنوئیدکتومی (adenoidectomy)) یک روش جراحی است که اغلب در این کودکان انجام میشود. تصور میشود که آدنوئیدکتومی از عود نشانههای بینی پیشگیری میکند.
مرور ما، که شامل دو مطالعه (256 کودک) است، نشان میدهد که مشخص نیست انجام آدنوئیدکتومی در کودکانی که نشانههای راجعه یا مزمن بینی دارند، موثر است یا خیر. انجام کارآزماییهای بیشتری با کیفیت بالا مورد نیاز است.
مطالعه چکیده کامل
آدنوئیدکتومی (adenoidectomy)، عمل خارج کردن آدنوئیدها از طریق جراحی، نوعی جراحی شایع ENT (گوش و حلق و بینی) در کودکان مبتلا به نشانههای راجعه یا مزمن بینی در سراسر جهان است. پیشاز این، هیچ مرور سیستماتیکی در مورد اثربخشی آدنوئیدکتومی در این گروه خاص انجام نشده است.
اهداف
ارزیابی اثربخشی آدنوئیدکتومی در مقابل مدیریت غیرجراحی در کودکان مبتلا به نشانههای راجعه یا مزمن بینی.
روشهای جستوجو
پایگاه ثبت کارآزماییهای گروه اختلالات گوش و حلق و بینی در کاکرین؛ پایگاه مرکزی ثبت کارآزماییهای کنترلشده کاکرین (CENTRAL)؛ PubMed؛ EMBASE؛ CINAHL؛ Web of Science؛ BIOSIS Previews؛ Cambridge Scientific Abstracts؛ mRCT و منابع دیگر را برای یافتن کارآزماییهای منتشرشده و منتشرنشده جستوجو کردیم. تاریخ آخرین جستوجو، 30 مارچ 2009 بود.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده که آدنوئیدکتومی را، با یا بدون لولههای تیمپانوستومی (tympanostomy tubes)، در مقابل مدیریت غیرجراحی یا لولههای تیمپانوستومی بهتنهایی در کودکان مبتلا به نشانههای راجعه یا مزمن بینی مقایسه کردند. پیامدهای اولیه مورد مطالعه، تعداد اپیزودها، تعداد روزها در هر اپیزود و در هر سال با نشانههای بینی و نسبتی از کودکان با اپیزودهای راجعه نشانههای بینی، بودند. پیامدهای ثانویه عبارت بودند از میانگین تعداد اپیزودها، میانگین تعداد روزها در هر اپیزود و در هر سال، و نسبتی از کودکان که فقط انسداد بینی داشتند.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
دو نویسنده بهطور مستقل از هم کیفیت کارآزمایی را ارزیابی کرده و به استخراج دادهها پرداختند.
نتایج اصلی
فقط یک مطالعه شامل کودکانی بود که به دلیل نشانههای راجعه یا مزمن بینی یا بیماری گوش میانی، برای انجام آدنوئیدکتومی برنامهریزی شده بودند. در این مطالعه هیچ تاثیر مفیدی از آدنوئیدکتومی یافت نشد. بااینحال، تعداد شرکتکنندگان در این مطالعه کم (n = 76) و کیفیت مطالعه در سطح متوسط بود. پیامد، بهبودی در اپیزودهای سرماخوردگی بود. تفاوتهای خطر معنیدار نبوده، و به ترتیب پساز 12 و 24 ماه، 2% (95% CI؛ 18%- تا 22%) و 11%- (95% CI؛ 28%- تا 7%) بود.
مطالعه دوم شامل کودکانی با اوتیت مدیای حاد عودکننده بود (n = 180). از آنجاییکه مشخص شده اوتیت میانی با نشانههای بینی مرتبط است، تعداد روزهای ابتلا به رینیت بهعنوان یک معیار پیامد ثانویه، بررسی شد. تفاوت خطر (risk difference) معنیدار نبود، و 4- روز (95% CI؛ 13- تا 7 روز) گزارش شد.
نتیجهگیریهای نویسندگان
شواهد فعلی در مورد تاثیر آدنوئیدکتومی بر نشانههای راجعه یا مزمن بینی یا انسداد بینی بهتنهایی، پراکنده، بینتیجه و با خطر سوگیری قابل توجهی همراه است.
میبایست انجام کارآزماییهایی با کیفیت بالا برای ارزیابی اثربخشی آدنوئیدکتومی در کودکان مبتلا به نشانههای راجعه یا مزمن بینی آغاز شود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
