دادههای محدودی در مورد داروهای ضدتشنج در مقابل دارونما (placebo) برای سندرم ترک الکل وجود دارند، درحالیکه مقایسه با داروهای دیگر تفاوت واضحی را نشان نمیدهد.
این مرور کاکرین، شواهد حاصل از چهل و هشت کارآزمایی تصادفیسازی و کنترلشده را خلاصه میکند که اثربخشی و بیخطری (safety) مصرف داروهای ضدتشنج را در درمان نشانههای ترک الکل ارزیابی میکنند. دادههای محدودی در مورد مقایسه داروهای ضدتشنج در مقابل دارونما وجود دارند و هیچ تفاوت بارزی میان داروهای ضدتشنج و داروهای دیگر از نظر میزان موفقیت درمانی دیده نشد. دادهها در مورد پیامدهای بیخطری مداخله، پراکنده و اندک هستند. نیاز به انجام مطالعات بزرگتر و با طراحی خوب در این زمینه وجود دارد.
مطالعه چکیده کامل
سوءمصرف و وابستگی به الکل، جدیترین مشکل سلامت در سراسر جهان با پیامدهای اجتماعی، بین-فردی و قانونی عمده است. علاوه بر بنزودیازپینها، داروهای ضدتشنج (anticonvulsant) اغلب برای درمان نشانههای ترک الکل (alcohol withdrawal) استفاده میشوند. داروهای ضدتشنج برای درمان سندرم ترک الکل، بهتنهایی یا همراه با درمانهای بنزودیازپین، تجویز میشوند. علیرغم استفاده گسترده از این عوامل، نقش دقیق آنها در درمان ترک الکل هنوز بهطور کافی ارزیابی نشده است.
اهداف
ارزیابی اثربخشی و بیخطری (safety) استفاده از داروهای ضدتشنج در درمان ترک الکل.
روشهای جستوجو
ما پایگاه ثبت کارآزماییهای گروه مواد مخدر و الکل در کاکرین (دسامبر 2009)؛ PubMed؛ EMBASE؛ CINAHL (1966 تا دسامبر 2009)، EconLIT (1969 تا دسامبر 2009) را جستوجو کردیم. جستوجوهای موازی در وبسایتهای ارزیابی فناوری سلامت و سازمانهای مرتبط، و بانکهای اطلاعاتی آنها، انجام شدند.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده (randomised controlled trials; RCTs) که اثربخشی، بیخطری و خطر-فایده کلی داروهای ضدتشنج را در مقایسه با دارونما یا دیگر درمانهای دارویی بررسی کردند. همه بیماران، صرفنظر از سن، جنسیت، ملیت و درمان سرپایی یا بستری، در این مطالعه وارد شدند.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
دو نویسنده مرور بهطور مستقل از هم مطالعات را غربالگری کرده و دادهها را استخراج کردند.
نتایج اصلی
پنجاه و شش مطالعه، با مجموع 4076 شرکتکننده، معیارهای ورود را داشتند. با مقایسه داروهای ضدتشنج با دارونما، هیچ تفاوت آماری معنیداری برای شش پیامد مورد بررسی دیده نشد.
با مقایسه داروهای ضدتشنج در مقابل داروهای دیگر، 19 پیامد در نظر گرفته شدند، و نتایج فقط در مقایسه کاربامازپین در مقابل بنزودیازپین (اگزازپام و لورازپام) برای نشانههای ترک الکل (نمره CIWA-Ar) به نفع داروهای ضدتشنج بودند: 3 مطالعه، 262 شرکتکننده، میانگین تفاوت (MD): 1.04- (1.89- تا 0.20-)، هیچیک از مقایسههای دیگر به اهمیت آماری نرسیدند.
در مقایسه داروهای ضدتشنج مختلف، هیچ تفاوت آماری معنیداری در دو پیامد مورد بررسی به دست نیامد.
در مقایسه داروهای ضدتشنج به همراه دیگر داروها در مقابل داروهای دیگر (3 پیامد در نظر گرفته شدند)، نتایج حاصل از یک مطالعه، با 72 شرکتکننده، پاراآلدئید (paraldehyde) را به همراه کلرال هیدرات (chloral hydrate) در مقابل کلردیازپوکساید (chlordiazepoxide)، برای عوارض جانبی شدید تهدیدکننده زندگی، ترجیح میدهد، RR: 0.12 (0.03 تا 0.44).
نتیجهگیریهای نویسندگان
نتایج این مرور، شواهد کافی را به نفع داروهای ضدتشنج برای درمان AWS ارائه نمیدهند. برخی پیشنهادها وجود دارند که کاربامازپین در مقایسه با بنزودیازپینها، که رژیم درمانی خط اول فعلی برای سندرم ترک الکل هستند، در واقع ممکن است در درمان برخی از جنبههای ترک الکل موثرتر عمل کنند. به نظر میرسد داروهای ضدتشنج عوارض جانبی محدودی دارند، اگرچه عوارض جانبی در کارآزماییهای آنالیز شده بهطور دقیق گزارش نشدند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
