پنیسیلین در درمان سیفلیس (syphilis) در دوران بارداری موثر است، اما پژوهشهای بیشتری در مورد تعیین بهترین دوز و طول دوره درمان مورد نیاز است.
سیفلیس یک بیماری مقاربتی بالقوه کُشنده است که از مادر باردار به نوزاد متولد نشدهاش منتقل میشود. اگر مادر درمان نشود، ممکن است جنین سقط شده یا نوزادش با این بیماری به دنیا بیاید، یا دچار معلولیت دائمی و بدشکلی ظاهری شود. اثربخشی پنیسیلین در درمان عفونت سیفلیس در زنان باردار و پیشگیری از تولد نوزاد مبتلا به سیفلیس مادرزادی، اندکی پساز معرفی آن در دهه 1940 و پیشاز استفاده گسترده در کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده، مشخص شد. اگرچه سیفلیس در کشورهای توسعهیافته نادر است، بروز آن در بسیاری از کشورهای در حال توسعه، بهویژه در مناطقی که HIV/AIDS شایع است، بالا و رو به افزایش است. مرور کارآزماییها، هیچ کارآزماییای را پیدا نکرد که اثربخشی دوزهای مختلف پنیسیلین را با یکدیگر مقایسه کرده یا پنیسیلین را با دیگر آنتیبیوتیکها مقایسه کند. برای یافتن بهترین دوز و طول دوره درمان، انجام پژوهشهای بیشتری لازم است.
مطالعه چکیده کامل
سیفلیس (syphilis) مادرزادی بهویژه در بسیاری از کشورهای در حال توسعه و در اقتصادهای در حال گذار اروپای شرقی و اتحاد جماهیر شوروی سابق، یک مشکل رو به افزایش است. در چندین کشور، این افزایش با شیوع HIV/AIDS تشدید شده است. اگرچه اثربخشی پنیسیلین در درمان سیفلیس در زنان باردار و پیشگیری از بروز سیفلیس مادرزادی اندکی پساز معرفی پنیسیلین در دهه 1940 مشخص شد، در مورد رژیمهای درمانی مطلوب همچنان عدم قطعیت وجود دارد.
اهداف
شناسایی موثرترین رژیم درمانی آنتیبیوتیکی (از نظر دوز، طول دوره و نحوه مصرف) برای سیفلیس با و بدون عفونت همزمان HIV در زنان باردار مبتلا به سیفلیس.
روشهای جستوجو
پایگاه ثبت کارآزماییهای گروه بارداری و زایمان در کاکرین را جستوجو کردیم (دسامبر 2009).
معیارهای انتخاب
برنامهریزی شد که هر کارآزمایی که در آن تلاشی برای تخصیص درمان سیفلیس در دوران بارداری با روش تصادفی یا شبه-تصادفی انجام شد، در این مرور وارد شود.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
اطلاعات با استفاده از یک برگه استخراج دادهها به دست آمدند و این شامل معیارهای ورود، منبع کنترلها و اینکه نویسندگان براساس مرحله بارداری هنگام تشخیص سیفلیس طبقهبندی شدند یا خیر، شد.
نتایج اصلی
بیست و نه مطالعه، معیارهای لازم را برای بررسی دقیق داشتند. بااینحال، هیچیک از این موارد معیارهای از پیش تعیینشده را برای گروههای مقایسه نداشتند و هیچکدام شامل مقایسه میان گروههای تصادفی اختصاصیافته از زنان باردار نبودند.
نتیجهگیریهای نویسندگان
اگرچه شکی نیست که پنیسیلین در درمان سیفلیس در دوران بارداری و پیشگیری از سیفلیس مادرزادی موثر است، در مورد رژیمهای درمانی مطلوب همچنان عدم قطعیت وجود دارد.
انجام مطالعات بیشتری برای ارزیابی موارد شکست درمان با رژیمهای توصیهشده فعلی مورد نیاز است و این باید شامل ارزیابی نقش عفونت HIV در شکست درمان سیفلیس پیشاز تولد باشد. اثربخشی رژیمهای مختلف آنتیبیوتیکی برای درمان سیفلیس اولیه و ثانویه در زنان باردار باید با استفاده از کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده ارزیابی شده و آنها را با توصیههای موجود مقایسه کنند. این باید شامل درمان با آنتیبیوتیکهای خوراکی باشد که میتواند بهویژه در کشورهای فقیر که در آنها دسترسی به سوزن و سرنگ بیخطر تضمین نمیشود، مرتبط باشد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
