تجویز برخی از آنتیبیوتیکها برای زنانی که کیسه آب آنها زودتر از موعد پاره شده، سلامت نوزادان را بهبود میبخشد. نوزادانی که خیلی زود به دنیا میآیند، بیشتر احتمال دارد در روزهای اولیه و گاهی در طول زندگی دچار مشکلات سلامت شوند. زایمان زودرس و تولد نارس (پیش از 37 هفته) ممکن است به دلیل عفونت ناشناخته و همچنین پاره شدن زود هنگام کیسه آب باشد. مرور 22 کارآزمایی، شامل 6872 زن و نوزادانشان، نشان داد که در کوتاه مدت، آنتیبیوتیکهای خاصی که برای زنان در زمان پارگی کیسه آب تجویز میشوند، طول دوره ماندن نوزادان را در رحم افزایش میدهند. آنها عفونت را کاهش دادند، اما نوزادان بیشتری را نجات ندادند. یک آنتیبیوتیک (کو-آموکسیکلاو (co-amoxiclav)) تعداد نوزادان مبتلا به یک بیماری نادر التهاب روده (انتروکولیت نکروزان (necrotising enterocolitis)) را افزایش داد. اگرچه در طولانیمدت (در هفت سالگی) آنتیبیوتیکها تاثیر کمی بر سلامت کودکان دارند، مزایای کوتاهمدت آنها به حدی است که توصیه میکنیم آنتیبیوتیکها بهطور معمول تجویز شوند.
مطالعه چکیده کامل
زایمان زودرس، عوارض و مرگومیر قابل توجهی را در نوزادان به همراه دارد. عفونت تحت بالینی با پارگی زودرس پردههای جنینی (preterm rupture of membranes; PROM) همراه است. درمان پیشگیرانه با آنتیبیوتیک در مادر ممکن است عوارض عفونی را کاهش داده و زایمان را به تاخیر اندازد، اما میتواند زایمان را بدون درمان عفونت زمینهای سرکوب کند.
اهداف
ارزیابی تاثیرات فوری و بلندمدت تجویز آنتیبیوتیک برای زنان مبتلا به PROM پیش از 37 هفته، بر عوارض عفونی در مادر، عوارض و مرگومیر نوزادان، و رشد و تکامل طولانیمدت در دوران کودکی.
روشهای جستوجو
پایگاه ثبت کارآزماییهای گروه بارداری و زایمان در کاکرین را جستوجو کردیم (30 سپتامبر 2013).
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده که تجویز آنتیبیوتیک را با دارونما (placebo) مقایسه کرده و پیامدها بالینی مرتبط را گزارش کردند، همچنین کارآزماییهایی که آنتیبیوتیکهای مختلف را با هم مقایسه کردند. کارآزماییهایی که در آنها از دارونما استفاده نشد، فقط برای پیامد مرگومیر پریناتال گنجانده شدند.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
ما دادهها را از هر گزارش، بدون کورسازی (blinding) نسبت به نتایج یا درمانهایی که زنان دریافت کردند، استخراج کردیم. ما به دنبال دادههای منتشرنشده از تعدادی از نویسندگان بودیم.
نتایج اصلی
تعداد 22 کارآزمایی را با مجموع 6872 زن و نوزاد آنها وارد کردیم.
استفاده از آنتیبیوتیکها به دنبال PROM با کاهش قابل توجهی از نظر آماری در کوریوآمنیونیت (chorioamnionitis) (متوسط خطر نسبی (RR): 0.66؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.46 تا 0.96)، و کاهش تعداد نوزادان متولد شده در عرض 48 ساعت (متوسط RR؛ 0.71؛ 95% CI؛ 0.58 تا 0.87) و هفت روز (متوسط RR؛ 0.79؛ 95% CI؛ 0.71 تا 0.89) از زمان تصادفیسازی همراه است. نشانگرهای زیر برای عوارض نوزادی کاهش یافتند: عفونت نوزادی (RR: 0.67؛ 95% CI؛ 0.52 تا 0.85)، استفاده از سورفکتانت (surfactant) (RR: 0.83؛ 95% CI؛ 0.72 تا 0.96)، نیاز به اکسیژن درمانی (RR: 0.88؛ 95% 0.81 تا 0.96 و سونوگرافی غیرطبیعی مغزی پیش از ترخیص از بیمارستان (RR: 0.81؛ 95% CI؛ 0.68 تا 0.98). کو-آموکسیکلاو (Co-amoxiclav) با افزایش خطر انتروکولیت نکروزان در نوزاد همراه بود (RR: 4.72؛ 95% CI؛ 1.57 تا 14.23).
یک مطالعه سلامت کودکان را در سن هفت سالگی ارزیابی کرد (ORACLE Children Study) و نشان داد که آنتیبیوتیکها تاثیر کمی بر سلامت کودکان داشتند.
نتیجهگیریهای نویسندگان
تجویز روتین آنتیبیوتیکها برای زنان مبتلا به پارگی زودرس پردههای جنینی با طولانی شدن دوره بارداری و بهبودی در تعدادی از عوارض کوتاهمدت نوزادی همراه است، اما کاهش قابل توجهی در مرگومیر پریناتال رخ نداد. علیرغم فقدان شواهدی مبنی بر فواید طولانیمدتتر آنتیبیوتیکها در دوران کودکی، مزایای مداخله برای عوارض کوتاهمدت به حدی است که توصیه میکنیم آنتیبیوتیکها بهطور معمول تجویز شوند. آنتیبیوتیک انتخابی مشخص نیست، اما به دلیل افزایش خطر بروز انتروکولیت نکروزان در نوزادان، باید از مصرف کو-آموکسیکلاو در زنان اجتناب شود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
