سوال مطالعه مروری
شواهد مربوط به درمان‌های طولانی-مدت را با آنتی‌بیوتیک در افراد مبتلا به فیبروز سیستیک که با کمپلکس ﺑﻮرﺧﻮﻟﺪرﻳﺎ ﺳﭙﺎﺳﻴﻪ (باکتری تشکیل شده از حداقل 20 گونه مختلف) عفونی شده بودند، بررسی کردیم.
پیشینه
افراد مبتلا به فیبروز سیستیک اغلب دچار عفونت مکرر قفسه سینه شده و در نهایت ریه‌های آن‌ها به‌طور دائمی با باکتری‌ها عفونی می‌شوند، مانند خانواده باکتری‌هایی به نام کمپلکس ﺑﻮرﺧﻮﻟﺪرﻳﺎ ﺳﭙﺎﺳﻴﻪ که می‌تواند مشکلاتی را ایجاد کنند زیرا بسیاری از آنتی‌بیوتیک‌ها در برابر آن‌ها عمل نمی‌کنند و ممکن است باعث وخیم‌تر شدن سریع بیماری ریوی شوند. ما می‌خواستیم بدانیم که استفاده طولانی-مدت از آنتی‌بیوتیک-درمانی برای افراد مبتلا به فیبروز سیستیک و عفونت کمپلکس ﺑﻮرﺧﻮﻟﺪرﻳﺎ ﺳﭙﺎﺳﻴﻪ مفید بود یا خیر.
تاریخ جست‌وجو
شواهد تا این تاریخ به‌روز است: 12 اپریل 2021.
ویژگی‌های مطالعه
این مرور شامل یک مطالعه با 100 بیمار در سنین بین 6 و 57 سال بود. در مطالعه یک آنتی‌بیوتیک استنشاقی به نام آزترئونام (aztreonam) با دارونما (placebo) (ماده‌ای که فاقد ماده دارویی است) مقایسه شد و افراد برای دریافت یک درمان یا درمان دیگر به صورت تصادفی (به صورت اتفاقی) انتخاب شدند. این مطالعه 52 هفته به طول انجامید.
نتایج اصلی
تنها مطالعه وارد شده در این مرور نشان داد که آزترئونام استنشاقی هیچ تاثیر مفیدی بر عملکرد ریه یا میزان عفونت‌های قفسه سینه در افراد مبتلا به فیبروز سیستیک و عفونت کمپلکس ﺑﻮرﺧﻮﻟﺪرﻳﺎ ﺳﭙﺎﺳﻴﻪ نداشت. هیچ تفاوتی بین گروه‌ها از نظر میانگین زمان سپری شده تا تشدید بعدی حملات ریوی یا تعداد افرادی که به دلیل تشدید بیماری در بیمارستان بستری شدند، دیده نشد. عوارض جانبی کلی بین گروه‌ها مشابه بود و از نظر دیگر پیامدهای ارزیابی شده، هیچ تفاوتی بین گروه‌های درمانی از لحاظ مورتالیتی، کیفیت زندگی یا تراکم خلط وجود نداشت. انجام تحقیقات بیش‌تری مورد نیاز است تا مشخص شود که سایر آنتی‌بیوتیک‌های استنشاقی هم ممکن است در این زمینه مفید باشند یا خیر.
کیفیت شواهد
کیفیت کلی شواهد میان تمام پیامدها متوسط در نظر گرفته شد، به این معنی که انجام تحقیقات بیش‌تر احتمالا تاثیر مهمی در نتایج خواهند داشت.
شواهد کافی را از منابع علمی برای تعیین یک استراتژی موثر برای آنتی‌بیوتیک-درمانی در درمان عفونت مزمن BCC نیافتیم.
فیبروز سیستیک (cystic fibrosis; CF) یک بیماری ارثی محدود کننده زندگی است که چندین ارگان را تحت تاثیر قرار می‌دهد، اما به صورت کلاسیک با عفونت مزمن ریه و از دست رفتن تدریجی عملکرد ریه همراه است. عفونت مزمن با کمپلکس ﺑﻮرﺧﻮﻟﺪرﻳﺎ ﺳﭙﺎﺳﻴﻪ (Burkholderia cepacia complex; BCC) با افزایش موربیدیتی و مورتالیتی همراه است و بنابراین یک چالش مهم برای پزشکان معالجه کننده افراد مبتلا به CF به شمار می‌آید. این مرور، شواهد موجود را برای آنتی‌بیوتیک-درمانی طولانی-مدت در افراد مبتلا به CF و عفونت مزمن BCC بررسی می‌کند.
هدف این مرور، ارزیابی اثرات آنتی‌بیوتیک-درمانی طولانی-مدت خوراکی و استنشاقی است که عفونت‌های مزمن BCC ریه را هدف قرار داده‌اند. هدف اولیه، ارزیابی اثربخشی درمان‌ها از لحاظ بهبود عملکرد ریه و کاهش نرخ تشدید حملات ریوی است. اهداف ثانویه عبارت بودند از کمّی‌سازی عوارض جانبی، مورتالیتی و تغییر در کیفیت زندگی مرتبط با درمان.
پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه فیبروز سیستیک در کاکرین را که از طریق جست‌وجوها در بانک اطلاعاتی الکترونیکی و جست‌وجوی دستی مجلات و کتابچه‌های خلاصه‌مقالات کنفرانس گردآوری شدند، بررسی کردیم. هم‌چنین پایگاه‌های ثبت کارآزمایی آنلاین و فهرست منابع مقالات و مرورهای مرتبط را جست‌وجو کردیم.
تاریخ آخرین جست‌وجو: 12 اپریل 2021.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) از آنتی‌بیوتیک-درمانی طولانی-مدت در افراد مبتلا به CF و عفونت مزمن BCC.
دو نویسنده به‌طور مستقل از هم داده‌ها را استخراج کرده، خطر سوگیری (bias) و کیفیت شواهد را با استفاده از درجهبندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) ارزیابی کردند.
یک RCT را وارد کردیم ( 100شرکت‌کننده) که 52 هفته به طول انجامید و به مقایسه آزترئونام لیزین (aztreonam lysine; AZLI) استنشاقی پیوسته و دارونما (placebo) در یک RCT دوسو-کور به مدت 24 هفته پرداخت، و تا 24 هفته با تمدید برچسب-باز و دوره پیگیری چهار-هفته‌ای دنبال شد. میانگین سنی شرکت‌کنندگان 26.3 سال بود، 61% مرد بوده و میانگین عملکرد ریه 56.5% پیش‌بینی شد.
درمان با AZLI به مدت 24 هفته با بهبود در حجم بازدمی اجباری در ثانیه اول در یک ثانیه (forced expiratory volume in one second; FEV1) همراه نبود، تفاوت میانگین (MD)؛ 0.91% (95% فاصله اطمینان (CI): 3.15- تا 4.97) (شواهد با کیفیت متوسط). میانه (median) زمان سپری شده تا تشدید بعدی حملات ریوی 75 روز در گروه AZLI در مقایسه با 51 روز در گروه دارونما گزارش شد، اما این تفاوت معنی‌دار نبود (0.27 = P) (شواهد با کیفیت متوسط). هم‌چنین، تعداد شرکت‌کنندگان بستری شده به دلیل تشدیدهای تنفسی، تفاوت معنی‌داری را بین گروه‌ها نشان ندادند، خطر نسبی (RR)؛ 0.88 (95% CI؛ 0.53 تا 1.45) (شواهد با کیفیت متوسط). عوارض جانبی کلی بین گروه‌ها مشابه بودند، RR؛ 1.08 (95% CI؛ 0.98 تا 1.19) (شواهد با کیفیت متوسط). تفاوت‌های معنی‌داری بین گروه‌های درمانی از نظر مورتالیتی (شواهد با کیفیت متوسط)، کیفیت زندگی یا غلظت خلط به دست نیامد.
در رابطه با کیفیت روش‌شناسی، سطح خطر کلی سوگیری در این مطالعه، نامشخص تا پائین ارزیابی شد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.