سوال مطالعه مروری سم بوتولینوم در مقایسه با دارونما (placebo) یا سایر داروها، در درمان تیک‌های حرکتی و صوتی در سندرم توره (Tourette’s syndrome) چقدر ایمن و موثر است؟
پیشینه: افراد مبتلا به سندرم توره اغلب دچار حرکات تکراری و ناگهانی (حرکتی) یا صداهای صوتی (آوایی) به نام تیک (tic) می‌شوند. تزریق سم بوتولینوم برای درمان تیک‌های حرکتی و آوایی در بیماران مبتلا به سندرم توره مورد استفاده قرار می‌گیرد. آنها تصور می‌کنند که ضعیف شدن مکانیسم بدن منجر به بروز تیک می‌شود. گزارش‌های متناقضی در مورد اثربخشی آنها وجود دارد.
ویژگی‌های مطالعه: نویسندگان مرور، اطلاعات به دست آمده را از یک کارآزمایی بالینی که در آن سم بوتولینوم برای درمان تیک‌ها در بزرگسالان مبتلا به سندرم توره با دارونما مقایسه شد، خلاصه کردند.
نتایج کلیدی: ما یک مطالعه کوچک را یافتیم. این مطالعه توسط تعدادی از شرکت‌کنندگان (N = 18)، که عمدتا تیک‌های خفیف داشتند، محدود شد. ما در مورد اثرات تزریق‌های سم بوتولینوم در کاهش تعداد و شدت تیک، و اندازه‌گیری بهزیستی (well-being) کلی بسیار نامطمئن هستیم. برخی از شرکت‌کنندگان دچار آسیب‌هایی شدند، که شامل ضعف، بی‌حوصلگی، و ناراحتی گردن پس از تزریق بود. بر اساس این مطالعه ما نمی‌دانیم که در شرکت‌کنندگان دریافت‌کننده این تزریق، مقاومت به تزریق سم بوتولینوم که منجر به کاهش اثربخشی آن در طول زمان شد، ایجاد می‌شود یا خیر.
شواهد تا 25 اکتبر 2017 به‌روز است.
ما در مورد اثرات سم بوتولینوم در درمان تیک‌های حرکتی و آوایی فوکال در موارد انتخاب شده مطمئن نیستیم، زیرا کیفیت شواهد را بسیار پائین ارزیابی کردیم. انجام مطالعات تصادفی‌سازی و کنترل شده بیش‌تری برای نشان دادن منافع و آسیب‌های درمان سم بوتولینوم برای درمان تیک‌های حرکتی و آوایی در بیماران مبتلا به سندرم توره مورد نیاز هستند.
سندرم ژیل دولا توره (Gilles de la Tourette syndrome)، یا سندرم توره، که به صورت وجود تیک‌های حرکتی و صوتی (آوایی) به مدت بیش از 12 ماه تعریف شده، در صورت عدم وجود عوامل ثانویه، قبل از سن 18 سالگی آشکار می‌شود. درمان تیک‌های حرکتی و آوایی دشوار و چالش‌برانگیز است.
تعیین ایمنی و اثربخشی سم بوتولینوم در درمان تیک‌های حرکتی و آوایی در افراد مبتلا به سندرم توره، و تجزیه‌وتحلیل اثر سم بوتولینوم بر premonitory urge و تیک‌های حسی.
ما پایگاه ثبت تخصصی گروه اختلالات حرکتی در کاکرین؛ CENTRAL؛ MEDLINE و دو پایگاه ثبت کارآزمایی را تا 25 اکتبر 2017 جست‌وجو کردیم. ما فهرست منابع مقالات مرتبط را برای یافتن کارآزمایی‌های بیشتر مرور کردیم.
تمام مطالعات تصادفی‌سازی شده، کنترل شده، دوسو-کور را برای این مرور در نظر گرفتیم که به مقایسه سم بوتولینوم با دارونما (placebo) یا سایر داروها برای درمان تیک‌های حرکتی و آوایی در سندرم توره پرداختند. ما به دنبال مطالعات با گروه‌های موازی و متقاطع درباره کودکان یا بزرگسالان، با هر دوز و با هر دوره زمانی بودیم.
با تبعیت از روش‌های استاندارد کاکرین، به انتخاب مطالعات، ارزیابی خطر سوگیری (bias)، استخراج و تجزیه‌وتحلیل داده‌ها پرداختیم. تمام نویسندگان به‌طور مستقل از هم داده‌ها را با استفاده از فرم‌های استاندارد شده خلاصه کردند؛ اختلاف‌نظرات از طریق بحث متقابل رفع شد.
فقط یک مطالعه تصادفی‌سازی و کنترل شده با دارونما، متقاطع دوسو-کور معیارهای انتخاب ما را داشت. در این مطالعه، 20 شرکت‌کننده مبتلا به تیک‌های حرکتی در طول دوره سه ساله به‌کارگیری ثبت‌نام شدند؛ 18 شرکت‌کننده (14 شرکت‌کننده از آنها مبتلا به سندرم توره تشخیص داده شدند) مطالعه را به پایان رساندند؛ در کل، 21 تیک حرکتی فوکال (کانونی) درمان شد. اگر چه ما اکثر حوزه‌های سوگیری (bias) را در معرض خطر پائین سوگیری در نظر گرفتیم، این مطالعه تعداد کمی را از شرکت‌کنندگان مبتلا به تیک‌های نسبتا خفیف به کار گرفت و داده‌های محدودی را برای پیامدهای کلیدی ما ارائه کرد. اثرات تزریق سم بوتولینوم بر فراوانی تیک، اندازه‌گیری شده توسط نوار ویدئویی (videotape) یا بر اساس امتیازدهی ذهنی و بر premonitory urge، نامشخص هستند (شواهد با کیفیت بسیار پائین). کیفیت شواهد مربوط به عوارض جانبی پس از تزریق سم بوتولینوم بسیار پائین بود. نه شرکت‌کننده پس از تزریق دچار ضعف عضلانی شدند، که می‌توانست منجر به عدم کورسازی تخصیص گروه درمانی شود. هیچ داده‌ای در مورد ارزیابی اینکه تزریق سم بوتولینوم منجر به مقاومت سیستم ایمنی بدن در برابر بوتولینوم می‌شود یا خیر، در دسترس نبود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.