حرف آخر
هیچ شواهد خوبی برای حمایت یا رد این پیشنهاد وجود ندارد که گرلین (ghrelin) در مدیریت بیماران سرطانی با از دست دادن اشتها و کاهش وزن مفید است. شواهد کافی برای توصیه این کار در عمل بالینی وجود ندارد.
پیشینه
شصت تا هشتاد درصد از بیماران مبتلا به سرطان از عارضه دست دادن اشتها و کاهش وزن رنج می‌برند که به نوبه خود با کاهش امید به زندگی و کیفیت زندگی همراه است. گرلین یک هورمون گرسنگی است که توسط معده و دیگر اندام‌های بدن ترشح می‌شود. مطالعات نشان داده‌اند که این دارو می‌تواند در درمان از دست دادن اشتها و کاهش وزن در بیماران سرطانی استفاده شود. با این حال، اثربخشی و ایمنی آن در چنین افرادی ارزیابی نشده است. در این مرور ما به بررسی تمام شواهد مربوط به اثربخشی و ایمنی گرلین در بهبود اشتها و وزن بدن در بیماران سرطانی پرداختیم که با از دست دادن اشتها و کاهش وزن مواجه بودند.
تاریخ جستجو
شواهد تا 20ام جولای 2017 به‌روز است.
ویژگی‌های مطالعه
ما سه مطالعه را پیدا کردیم که در مجموع 59 بیمار سرطانی 37 مرد و 22 زن) بین 54 تا 78 سال سن را وارد کرده بودند. چهل‌وهفت بیمار سرطانی این درمان را به پایان رساندند. مطالعات در طراحی مطالعه متفاوت بودند و شامل افرادی با انواعی از سرطان‌ها می‌شدند. هم‌چنین از نظر میزان مصرف، مسیر تزریق، فراوانی و طول درمان متفاوت بودند. یکی از این مطالعات گرلین را با دارونما (placebo) مقایسه کرد در حالی که دو مطالعه دیگر مقادیر مختلف گرلین (دوز بالاتر را با دوز کم‌تر) را مقایسه کردند. پیامدهای مورد نظر برای بیماران مبتلا به سرطان با از دست دادن اشتها و کاهش وزن عبارت بودند از بهبود در دریافت مواد غذایی و بهبود وزن بدن، که به اندازه کافی گزارش نشده بودند.
هر سه این مطالعات وارد شده توسط ادارات دولتی تامین مالی شده‌اند. یک مطالعه، یک کمک مالی اضافی از یک شرکت داروسازی دریافت کرد.
یافته‌های کلیدی
ما شواهد کافی پیدا نکردیم که نشان دهد استفاده از گرلین موجب تفاوت در مصرف مواد غذایی می‌شود. هیچ شواهدی مبنی بر اینکه استفاده از گرلین به تنهایی یا به صورت ترکیبی، تفاوتی در وزن بدن ایجاد می‌کند، به دست نیاوردیم. نمی‌توانستیم به هیچ نتیجه‌ای در مورد عوارض جانبی آن برسیم. مقدار محدود اطلاعات به این معنی است که نمی‌توانیم نتیجه‌گیری کنیم.
کیفیت شواهد
کیفیت شواهد را از مطالعات با استفاده از چهار سطح، بالا، متوسط، پائین، یا بسیار پائین رتبه‌بندی کردیم. شواهد با کیفیت بالا به این معنی است که ما در نتایج بسیار مطمئن هستیم. شواهد با کیفیت بسیار پائین به این معنی است که در مورد نتایج بسیار نامطمئن هستیم. شواهد موجود در این مرور کیفیت بسیار پائینی داشتند.
شواهد کافی برای حمایت یا رد استفاده از گرلین در افراد مبتلا به کاشکسی سرطان وجود ندارد. کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده با تمرکز بر ارزیابی ایمنی و اثربخشی گرلین در افراد مبتلا به کاشکسی سرطان مورد نیاز است.
افراد مبتلا به سرطان یکی از بیشترین موارد دارای سوء‌تغذیه میان همه گروه‌های بیماران هستند. مطالعات نشان داده‌اند که گرلین (ghrelin)، یک هورمون روده‌ای می‌تواند یک عامل درمانی بالقوه برای کاشکسی (cachexia) (سندرم هدر رفتن) مرتبط با سرطان باشد. مکانیسم‌های مختلفی از عملکرد گرلین در افراد مبتلا به کاشکسی سرطان معرفی شده است. با این حال، ایمنی و اثربخشی آن برای کاشکسی مرتبط با سرطان به‌طور سیستماتیک مرور نشده است. هدف از این مرور ارزیابی این موضوع بود که گرلین با دریافت بهتر غذا، ترکیب بدن و میزان بقا در مقایسه با گزینه‌های دیگر برای بزرگسالان مبتلا به سرطان، مرتبط است یا خیر.
ارزیابی اثربخشی و ایمنی گرلین در بهبود جذب مواد غذایی، ترکیب بدن و بقا در افراد مبتلا به کاشکسی مرتبط با سرطان.
CENTRAL؛ MEDLINE و Embase را بدون محدودیت زبانی تا جولای 2017 جست‌وجو کردیم. هم‌چنین به دنبال مطالعات در حال انجام در پایگاه‌های ثبت کارآزمایی‌ها بودیم، و جست‌وجوی دستی انجام دادیم و منابع کتاب‌شناختی مقالات مرتبط را بررسی کردیم و با نویسندگان و متخصصان در این زمینه تماس گرفتیم تا پژوهش‌های بالقوه مرتبط را پیدا کنیم. هیچ محدودیتی از نظر زبان، تاریخ یا وضعیت انتشار اعمال نکردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (گروه موازی یا متقاطع) را وارد کردیم که به مقایسه گرلین (هر فرمول یا مسیر تجویز) با دارونما (placebo) یا مقایسه کننده فعال در بزرگسالان 18 سال و بالاتر) پرداخته بودند که با هر کدام از معیارهای بین‌المللی کاشکسی سرطان همخوانی داشتند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم مطالعات را برای واجد شرایط بودن بررسی کردند. سپس دو نویسنده مرور داده‌ها را استخراج و خطر سوگیری (bias) را برای مطالعات مجزا با استفاده از روش‌شناسی استاندارد کاکرین ارزیابی کردند. برای متغیرهای دو-حالتی برنامه‌ریزی کردیم که خطر نسبی را با 95% فواصل اطمینان (CI) محاسبه کنیم و برای داده‌های پیوسته، برنامه‌ریزی کردیم تا تفاوت‌های میانگین (MDs) را با 95% CIها محاسبه کنیم. شواهد را با استفاده از سیستم درجهبندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) ارزیابی کردیم و جداول «خلاصه یافته‌ها» را ایجاد کردیم.
926 منبع مجزا را غربال کرده و سه مطالعه را شناسایی کردیم که با معیارهای ورود همخوانی داشتند. پنجاه‌ونه شرکت‌کننده (37 مرد و 22 زن) بین 54 تا 78 سال در ابتدا تصادفی‌سازی شدند، 47 شرکت‌کننده این درمان را به پایان رساندند. یک مطالعه، طراحی موازی و دو مطالعه طراحی متقاطع داشتند. این مطالعات افراد را با انواع مختلف سرطان و هم‌چنین متفاوت در مراحل مختلف، روش تجویز دارو، فراوانی و مدت درمان وارد کردند.
یک کارآزمایی که گرلین را با دارونما مقایسه کرد، دریافت که گرلین دریافت غذا را بهبود بخشید (شواهد با کیفیت بسیار پائین) و هیچ حادثه جانبی نداشت (شواهد با کیفیت بسیار پائین). به دلیل در دسترس نبودن داده‌ها، ما قادر به گزارش مقایسه‌ها برای گرلین در برابر عدم درمان یا روش‌های درمانی تجربی جایگزین، یا گرلین در ترکیب با درمان‌های دیگر یا آنالوگ‌های گرلین/تقلید کننده‌های گرلین/تقویت کننده‌های گرلین نبودیم. دو مطالعه به مقایسه دوز بالاتر گرلین با دوز پائین‌تر آن پرداخت، با این حال به خاطر تفاوت در طراحی مطالعه و تنوع زیاد در درمان ارائه شده، نتایج را با هم تجمیع نکردیم. در هر دو کارآزمایی، مصرف مواد غذایی بین شرکت‌کنندگان با دوزهای بالاتر و پائین‌تر گرلین فرق نمی‌کرد. هیچ یک از مطالعات وارد شده داده‌های مربوط به وزن بدن را ارزیابی نکردند. یک مطالعه، حوادث جانبی بیش‌تری را با دوز بالاتر در مقایسه با دوز پائین‌تری از گرلین گزارش کرد.
تمام مطالعات در معرض خطر بالای سوگیری ریزش نمونه (attrition bias) و سوگیری برای اندازه مطالعه بودند. خطر سوگیری در حوزه‌های دیگر نامشخص یا پائین بود.
کیفیت کلی شواهد را برای پیامدهای اولیه (مصرف مواد غذایی، وزن بدن، حوادث جانبی) به صورت بسیار پائین رتبه‌بندی کردیم. کیفیت شواهد را به دلیل فقدان اطلاعات، خطر سوگیری بالا یا نامشخص مطالعات و حجم نمونه مطالعه کوچک کاهش دادیم.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.