نسبت ایده‌آل انرژی حاصل از چربی موجود در مواد غذایی مصرفی و ارتباط آن با وزن بدن مشخص نیست. در این مرور، تاثیر کاهش نسبت انرژی حاصل از چربی موجود در غذا بر وزن بدن و چربی بدن در بزرگسالان و کودکانی که قصد کاهش وزن نداشتند، مورد بررسی قرار گرفت. این مرور نشان داد که کاهش نسبت چربی موجود در مواد غذایی منجر به کاهش اندک اما قابل توجه در وزن بدن، شاخص توده بدنی، و اندازه دور کمر می‌شود. این تاثیر هم در بزرگسالان و هم در کودکان مشاهده شد. تاثیر دیده شده با گذشت زمان تغییر نکرد.
کارآزمایی‌هایی که در آنها شرکت‌کنندگان به دریافت کمتر چربی در مقایسه با مصرف معمول یا متوسط چربی تصادفی‌سازی شدند، اما قصد کاهش وزن را نداشتند، تاثیر مداوم، پایدار اما اندک کل چربی دریافتی را بر چربی کل بدن نشان دادند: کاهشی اندک در وزن، BMI، و اندازه دور کمر در مقایسه با گروه‌های کنترل. کاهش بیشتر مصرف چربی، و کمتر بودن کل چربی دریافتی در ابتدای مطالعه، همگی با کاهش بیشتر وزن همراه بودند. این تاثیر کاهش در کل چربی دریافتی، به‌طور هم‌سو و سازگار در مطالعات کوهورت منعکس نشد که رابطه میان مصرف چربی کل و اندازه‌گیری‌های بعدی چربی بدن یا تغییر در چربی بدن را در مطالعات کودکان، جوانان یا بزرگسالان ارزیابی کردند.
برای پیشگیری از بروز اضافه وزن و چاقی در جمعیت عمومی، باید رابطه میان نسبت انرژی دریافتی از چربی و وزن حاصل از آن و چربی کل بدن را در جمعیت عمومی بدانیم.
ارزیابی تاثیرات نسبت انرژی دریافتی از چربی بر معیارهای وزن و چربی بدن (شامل چاقی، اندازه دور کمر و شاخص توده بدنی) در افرادی که قصد کاهش وزن را ندارند، با استفاده از همه کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) و مطالعات کوهورت در بزرگسالان، کودکان و جوانان
ما CENTRAL را تا مارچ 2014 و MEDLINE؛ EMBASE و CINAHL را تا نوامبر 2014 جست‌وجو کردیم. جست‌وجوی خود را با زبان نگارش مقاله محدود نکردیم. منابع مقالات بازیابی شده را نیز بررسی کردیم.
کارآزمایی‌ها معیارهای زیر را داشتند: 1) کارآزمایی مداخله‌ای تصادفی‌سازی شده، 2) شامل کودکان (≥ 24 ماه)، جوانان یا بزرگسالان، 3) تصادفی سازی شده به رژیم غذایی با چربی کمتر در مقایسه با چربی معمول یا متوسط، بدون قصد کاهش وزن در هیچ یک از شرکت‌کنندگان، 4) غیر چند عاملی (multifactorial) و 5) اندازه‌گیری وزن یا چاقی بدن پس از حداقل شش ماه. هم‌چنین مطالعات کوهورت را در کودکان، جوانان و بزرگسالان وارد کردیم که نسبت انرژی دریافتی حاصل از چربی را در ابتدا ارزیابی کرده و رابطه آن را با وزن یا چاقی بدن حداقل پس از یک سال ارزیابی کردند. تصمیمات مربوط به معیارهای ورود مطالعه را تکرار کرده و هرگونه اختلافی را با بحث یا مراجعه به شخص ثالث حل کردیم.
داده‌های مربوط به جمعیت، اقدامات مداخله، کنترل و پیامد را دو بار استخراج کردیم. معیارهای وزن و چربی بدن را به‌طور مستقل از هم و در تمام نقاط زمانی موجود، دو بار استخراج کردیم. متاآنالیزهای اثرات تصادفی (random-effect)، متا-رگرسیون (meta-regression)، زیر گروه کردن، حساسیت (sensitivity)، و آنالیزهای نمودار قیفی (funnel plot) را انجام دادیم.
تعداد 32 RCT (تقریبا 54,000 شرکت‌کننده) و داده‌های 25 کوهورت را وارد کردیم. شواهد هم‌سو و سازگاری از RCTها در بزرگسالان به دست آمد که دریافت نسبت کمتری از انرژی روزانه از چربی، منجر به کاهش وزن می‌شود؛ این مساله تقریبا در تمام مطالعات وارد شده مشاهده شد و در برابر تحلیل‌های حساسیت بسیار مقاوم بود. تاثیر مصرف کمتر چربی (در مقایسه با رژیم غذایی معمول) به معنای کاهش وزن بدن به‌طور میانگین به میزان 1.5 کیلوگرم (95% فاصله اطمینان (CI): 2.0- تا 1.1- کیلوگرم) است، اما کاهش وزن بیشتر با کاهش بیشتر چربی دریافتی به دست آمد. اندازه تاثیر مداخله روی وزن در طول زمان تغییر نمی‌کند و با کاهش شاخص توده بدنی (BMI) (0.5- کیلوگرم/متر 2 ؛ ؛ 95% CI؛ 0.7- تا 0.3-) و اندازه دور کمر (0.3- سانتی متر؛ 95% CI؛ 0.6- تا 0.02-) نشان داده می‌شود. مطالعات کوهورت گنجانده شده در کودکان و بزرگسالان اغلب هیچ رابطه‌ای را بین کل چربی دریافتی و اندازه‌گیری‌های بعدی وزن، چربی بدن یا تغییر در چاقی بدن نشان نمی‌دهند. با این حال، پیشنهاد شد که مصرف چربی کمتر با افزایش‌های کمتر در وزن بدن در میانسالان اما نه در افراد مسن، و با تغییر در BMI در گروه کودک، با بالاترین اعتبار، همراه بود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.