هدف از انجام این مرور چیست؟
هدف ما یافتن این نکته است که تلفیق دارویی (medication reconciliation) (دارو) اختلافات دارویی، پیامدهایی را که به طور خاص بر بیمار تاثیر می‌گذارند و استفاده از مراقبت سلامت برای حرکت یا انتقال بین ارائه دهندگان مراقبت سلامت (برای مثال داروسازان، پرستاران، پزشکان) و مراکز (مانند بخش اورژانس، مراقبت‌های اولیه) بهبود می‌بخشد یا خیر. تلفیق دارویی شامل تهیه یک فهرست کامل از داروهای فرد، کنترل دقت آنها، تطبیق و مستندسازی هرگونه تغییر بود. تلفیق دارویی به عنوان یک مداخله برای بهبود دقت اطلاعات دارویی در انتقال توصیه می‌شود. تمام انتقال‌های مراقبت (برای مثال از منزل به بیمارستان، از ED به بخش بیمارستان) و انواع بیمار (به عنوان مثال کودکان، افراد مسن) برای ورود به این مرور آماده شدند.
پیام‌های کلیدی
نویسندگان مرور تمام مطالعات مرتبط با پاسخ این سوال را گردآوری و تجزیهوتحلیل کردند و 25 مطالعه یافتند. این مرور شواهد غیر-قابل اطمینانی را یافت که نشان داد مداخلات، تعداد اختلافات را در داروهای بیماران هنگام انتقال بین مراکز مختلف مراقبت سلامت کاهش می‌دهد. به طور مشابه ، مزیت از نظر پیامدهای بالینی (برای مثال، بستری شدن در بیمارستان) نامطمئن بود.
در این مرور چه موضوعی بررسی شد؟
ما مطالعاتی را وارد کردیم که از یک طرح تصادفی‌سازی شده استفاده کردند و در آنها افراد به صورت تصادفی در یکی از دو یا چند گروه درمان قرار می‌گرفتند. پیامد اصلی مطلوب این بود که امکان وجود هر گونه اختلاف در فهرست دارویی بیمار پس از مداخله کاهش یافت. پیامدهای دیگری که در این مرور ارزیابی شد، عبارت بودند از تاثیر مداخله بر تعداد اختلافات دارویی، عوارض جانبی دارو، عوارض جانبی قابل پیشگیری دارو، استفاده از بیمارستان (به عنوان مثال ویزیت در بخش اورژانس و پذیرش در بیمارستان)، اثرات منفی/جانبی مداخله و استفاده از منابع.
نتایج اصلی این مرور چه هستند؟
نویسندگان مرور 25 مطالعه را یافتند که در هشت کشور مختلف در بیمارستان یا مراکز مرتبط فوری انجام شدند. بیست‌وسه مطالعه بر اساس تحویل به داروساز بود، یک مطالعه در مورد ابزار تلفیق الکترونیکی و یک مطالعه در مورد رکورد تغییرات دارویی پزشکی انجام شده بودند. مطالعات عمدتا شامل تجویز داروهای متعدد برای افراد سالمند بود.
در حالی که مطالعات بسیاری موجب کاهش حداقل یک اختلاف دارویی در افراد دریافت کننده مداخله شدند، ما در رابطه با اینکه این تلفیق باعث کاهش اختلافات می‌شود یا خیر نامطمئن بودیم، زیرا قابلیت اطمینان شواهد بسیار پائین است. شواهد مرتبط با تاثیر مداخله بر تعداد اختلافات و بر پیامدهای بالینی مانند عوارض جانبی واقعی و قابل پیشگیری دارو، معیارهای ترکیبی از استفاده از مراقبت سلامت و پذیرش غیر-برنامه‌ریزی شده مجدد در بیمارستان بر اساس شواهدی که دارای قابلیت اطمینان متوسط تا پائین یا بسیار پائین بود، متغیر بود.
این مرور تا چه زمانی به‌روز است؟
نویسندگان مرور به دنبال مطالعاتی بودند که تا ژانویه 2018 منتشر شده بودند.
تاثیر مداخلات تلفیق دارویی، به ویژه مداخلات مرتبط با داروساز، بر اختلافات دارویی، به دلیل بسیار پائین بودن قطعیت شواهد نامطمئن است. در مورد تاثیر مداخلات بر پیامدهای بالینی ثانویه از جمله ADEها، PADEها و استفاده از مراقبت سلامت نیز عدم قطعیت وجود داشت.
مراقبت انتقالی (transitional care) برای تداوم مراقبت هنگام انتقال بیماران بین مراحل و مراکز مختلف مراقبت ارائه می‌شود. تفاوت‌های دارویی ناشی از انتقال مراقبت بسیار شایع و مرتبط با عوارض جانبی دارو (adverse drug events; ADEs) (به عنوان مثال، بستری مجدد در بیمارستان) گزارش شده‌اند.
تلفیق دارویی (medication reconciliation) فرایندی برای پیشگیری از بروز خطاهای دارویی در مراحل انتقال است. تلفیق شامل ایجاد فهرست کاملی از داروهای فردی، کنترل دقت آنها، تطبیق و مستندسازی هر گونه تغییر است. علیرغم اینکه تلفیق یک جنبه کلیدی در ایمنی بیمار است، فقدان توافق و شواهد در مورد موثرترین روش‌های اجرای تلفیق باقی مانده و پیش از پذیرش گسترده، تقویت شواهد پایه درخواست شده است.
ارزیابی تاثیر تلفیق دارویی بر اختلافات دارویی، پیامدهای مرتبط با بیمار و استفاده از مراقبت سلامت در افراد دریافت کننده این مداخله در طول انتقال مراقبت در مقایسه با افرادی که تلفیق دارویی دریافت نمی‌کنند.
ما در تاریخ 18 ژانویه 2018 به جست‌وجو در CENTRAL؛ MEDLINE؛ Embase؛ هفت بانک اطلاعاتی دیگر و دو پایگاه ثبت کارآزمایی، همراه با کنترل منابع، جست‌وجوی استنادی، جست‌وجوهای منابع علمی خاکستری پرداختیم و برای شناسایی مطالعات بیشتر با نویسندگان مطالعه تماس گرفتیم.
فقط کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده را وارد کردیم. مطالعات واجد شرایط به توصیف مداخلات انجام شده در موسسه برای تعریف بهبود مراقبت سلامت از تلفیق دارویی با هدف در برگرفتن تمام بیماران تجربه کننده انتقال مراقبت در مقایسه با مراقبت استاندارد در آن موسسه پرداختند. مطالعات وارد شده باید اختلافات دارویی را به عنوان یک پیامد گزارش کنند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم عناوین و خلاصه مقالات را غربالگری کردند، مطالعات را از نظر مناسب بودن بررسی، و خطر سوگیری (bias) را ارزیابی و داده‌ها را استخراج کردند. تخمین‌های خاص مطالعه، با استفاده از مدل اثرات تصادفی برای به دست آوردن تخمین‌های خلاصه مرتبط با تاثیر و 95% فاصله اطمینان (CI) تجمیع شد. از رویکرد درجهبندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) برای ارزیابی قطعیت کلی شواهد برای هر پیامد تجمعی استفاده کردیم.
25 کارآزمایی تصادفی‌سازی شده را شامل 6995 شرکت‌کننده شناسایی کردیم. تمام مطالعات در بیمارستان یا مراکز بلافاصله مرتبط با آنها در هشت کشور انجام شدند. بیست‌وسه مطالعه ارائه دهنده‌گرا (به واسطه داروساز) و دو مطالعه ساختاری (ابزار تلفیق الکترونیکی و رکورد تغییرات پزشکی) بودند. نتایج تجمعی حاصل از 20 مطالعه که به مقایسه مداخلات تلفیق دارویی با مراقبت‌های استاندارد در شرکت‌کنندگان دارای حداقل یک اختلاف دارویی پرداختند، خطر نسبی (RR): 0.53 را نشان دادند (95% CI؛ 0.42 تا 0.67؛ 4629 شرکت‌کننده). قطعیت شواهد مرتبط با این پیامد بسیار پائین و بنابراین تاثیر تلفیق دارویی بر کاهش اختلافات نامطمئن بود. از آنجایی که قطعیت شواهد برای هر دو پیامد بسیار پائین بود، به این ترتیب، تاثیر تلفیق بر تعداد اختلافات گزارش شده در هر شرکت‌کننده (تفاوت میانگین (MD): 1.18-؛ 95% CI؛ 2.58- تا 0.23؛ 4 مطالعه؛ 1963 شرکت‌کننده)، و تاثیر آن بر تعداد اختلافات دارویی در هر داروی شرکت‌کننده نیز نامطمئن بود (RR: 0.13؛ 95% CI؛ 0.01 تا 1.29؛ 2 مطالعه؛ 3595 شرکت‌کننده).
با توجه به قطعیت بسیار پائین شواهد موجود، با عدم قطعیت دوباره به تاثیر آن بر ADE (RR: 1.09؛ 95% CI؛ 0.91 تا 1.30؛ 4 مطالعه؛ 1363 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت پائین)، تلفیق ممکن است تاثیری اندک یا عدم تاثیر بر عوارض جانبی قابل پیشگیری دارو (preventable adverse drug events; PADEs) داشته باشد (RR: 0.37؛ 95% CI؛ 0.09 تا 1.57؛ 3 مطالعه؛ 1253 شرکت‌کننده). شواهد مربوط به تاثیر مداخلات بر استفاده از مراقبت سلامت متناقض بود؛ احتمالا از نظر پذیرش مجدد برنامه‌ریزی نشده در بیمارستان، هنگامی که به تنهایی گزارش شد، تفاوتی اندک یا عدم تفاوت ایجاد کند (RR: 0.72؛ 95% CI؛ 0.44 تا 1.18؛ 5 مطالعه؛ 1206 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت متوسط)، و تاثیر نامطمئنی بر اندازه‌گیری مرکب از استفاده از بیمارستان داشت (بخش اورژانس، پذیرش مجدد در بیمارستان RR: 0.78؛ 95% CI؛ 0.50 تا 1.22؛ 4 مطالعه؛ 597 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین).
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.