برخی از کودکان با یک ناهنجاری آناتومیکی متولد می‌شوند که موجب می‌شود جریان ادرار از مثانه به کلیه پس زده شود. این ناهنجاری ریفلاکس وزیکویورترال (vesicoureteral reflux) یا VUR نامیده می‌شود. کودکان با VUR عفونتهای مجاری ادراری و اسکارهای کلیوی بیشتری نسبت به کودکان بدون VUR دارند. خصوصا اگر VUR شدید باشد. به این دلیل پزشکان علاقمند به یافتن کودکان مبتلا به VUR هستند. متاسفانه تست‌های تشخیص VUR؛ (VCUG یا MCUG) مستلزم کاتتریزاسیون مثانه و مواجهه با اشعه است. بر این اساس متخصصان بالینی علاقه دارند تست‌های بدیلی را بیابند که بتوانند جایگزین VCUG باشند. نویسندگان دقت دو تست تصویربرداری (اولتراسوند و DMSA) را مقایسه کردند تا دریابند این دو تست می‌توانند جایگزین VCUG باشند یا خیر. هیچ یک از این دو تست به اندازه کافی دقیق نبودند تا جایگزین تست VCUG شوند. اسکن DMSA به نظر می‌رسد در رد VUR با گرید بالا خوب است، اما بسیاری از کودکان را به طور کاذبی در خطر VUR با گرید بالا نشان می‌دهد. بر این اساس به نظر نمی‌رسد DMSA یک تست غربالگری مفید باشد.
اولتراسوند کلیوی و DMSA برای تعیین VUR (در هر درجه‌ای) به اندازه کافی دقیق نیستند. اگرچه کودکی با تست منفی DMSA کمتر از 1% احتمال داشتن VUR با گرید بالا دارد، انجام غربالگری با DMSA موجب می‌شود که تعداد زیادی از کودکان به طور کاذب در خطر VUR با گرید بالا معرفی شوند. بر این اساس، مفید بودن DMSA به مثابه یک تست غربالگری برای VUR با درجه بالا محل بحث و اختلاف نظر است.
انگیزه قابل توجهی در تعیین و تشخیص ریفلاکس وزیکویورترال (vesicoureteral reflux; VUR) وجود دارد، دلیل آن این است که VUR خصوصا وقتی که شدید است با افزایش خطر عفونتهای مجاری ادراری و اسکار کلیه مرتبط است. سیستویورتروگرافی در هنگام دفع ادرار (voiding cystourethrography; VCUG) که با نام micturating cystourethrography نیز شناخته می‌شود، استاندار طلایی برای تشخیص VUR و درجه‌بندی شدت آن است. از آنجایی که VCUG نیازمند کاتتریزاسیون مثانه و مواجهه کودک با اشعه است، انگیزه رو به رشدی برای استفاده از دیگر استراتژی‌های غربالگری برای مشخص کردن کودکان در معرض خطر عفونت بدون وجود خطرات و ناراحتی‌های همراه با VCUG وجود دارد.
هدف این مرور ارزیابی دقت دو تست تصویربرداری بدیل - یعنی اسکن کلیوی دیمرکاپتوسوکسینیک اسید (dimercaptosuccinic acid renal scan; DMSA) و اولتراسوند مثانه و کلیه (renal-bladder ultrasound; RBUS) - در تشخیص VUR و درجه بالای VUR (درجه سه و چهار) است.
ما MEDLINE؛ EMBASE؛ BIOSIS و پایگاه ثبت مطالعات درباره دقت تست تشخیصی در کاکرین را از 1985 تا 31 مارچ 2016 جست‌وجو کردیم. هم‌چنین فهرست منابع مقالات مروری (review articles) مرتبط را برای یافتن مطالعات دیگری که در جست‌وجوی الکترونیکی پیدا نشده بودند، جست‌وجو شد.
مطالعات کوهورت (همگروهی) و مقطعی (cross-sectional) منتشر شده را مد نظر قرار دادیم، در این مطالعات نتایج تست‌های شاخص (DMSA scan یا RBUS) با نتایج VCUG رادیوگرافیک در کودکان کمتر از 19 سال که عفونت مجاری ادراری (UTI) با کشت مثبت داشتند، مقایسه شده بود.
دو نویسنده به‌طور مستقل معیار انتخاب را برای همه استنادات (citations) به کار بردند و به‌طور مستقل از هم داده‌ها را استخراج کردند. از مدل دو-متغیره (bivariate model) برای محاسبه حساسیت و ویژگی خلاصه مقادیر استفاده کردیم.
در مجموع 42 مطالعه معیارهای ورود ما را داشتند. داده‌های بیست مطالعه مربوط به تست انجام RBUS در تعیین VUR بود؛ تخمین‌های حساسیت و ویژگی خلاصه به ترتیب 0.44؛ (95% CI؛ 0.34 تا 0.54) و 0.78؛ (95% CI؛ 0.68 تا 0.86) بود. در مجموع 11 مطالعه داده‌هایی درباره انجام تست RUBS در تعیین VUR با درجه بالا گزارش کرده بودند؛ تخمین‌های حساسیت و ویژگی خلاصه به ترتیب؛ 0.59؛ (95% CI؛ 0.45 تا 0.72) و 0.79؛ (95% CI؛ 0.65 تا 0.87) بود. در مجموع 19 مطالعه داده‌هایی درباره انجام تست DMSA در تعیین VUR گزارش کرده بودند؛ تخمین‌های حساسیت و ویژگی خلاصه به ترتیب؛ 0.75؛ (95% CI؛ 0.67 تا 0.81) و 0.48؛ (95% CI؛ 0.38 تا 0.57) بود. در مجموع 10 مطالعه داده‌هایی درباره دقت DMSA در تشخیص VUR با درجه بالا گزارش کرده بودند. تخمین‌های حساسیت و ویژگی خلاصه به ترتیب 0.93؛ (95% CI؛ 0.77 تا 0.98) و 0.44؛ (95% CI؛ 0.33 تا 0.56) بود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.