پارگی مصنوعی غشاها (آمنیوتومی) یک روش رایج مامایی است. این پروسیجر ممکن است برای شروع یا تحریک/تشدید زایمان، با یا بدون اکسی‌توسین، انجام شود. این روش تهاجمی اجازه می‌دهد تا میکروارگانیسم‌های واژن به داخل حفره رحم دسترسی پیدا کنند که به نوبه خود منجر به عفونت در مادر و نوزاد می‌شود. فاصله زمانی بیشتر میان پارگی غشاها و زایمان، مانند القای زایمان، احتمال ایجاد عفونت را افزایش می‌دهد.
هدف از این مرور، ارزیابی استفاده روتین از آنتی‌بیوتیک‌ها بلافاصله پیش از آمنیوتومی برای شروع و تحریک/تشدید زایمان، با استفاده از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده و کنترل شده، بود. با این حال، جست‌وجوی ما فقط یک کارآزمایی را شناسایی کرد که معیارهای ورود را به این مرور نداشت.
در نتیجه، هیچ شواهدی برای حمایت یا رد استفاده معمول از آنتی‌بیوتیک‌ها پیش از آمنیوتومی وجود ندارد. برای ارزیابی استفاده معمول از آنتی‌بیوتیک‌ها در آمنیوتومی در چنین شرایطی، به ویژه در محیط‌هایی با منابع محدود که آمنیوتومی همچنان به عنوان وسیله‌ای برای القای زایمان استفاده می‌شود، انجام کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده در مورد این موضوع مورد نیاز است. تحقیقات آتی در این زمینه باید مقرون به صرفه بودن و عوارض جانبی استفاده از آنتی‌بیوتیک را، از جمله ظهور سویه‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک، نیز در نظر بگیرند.
انجام کارآزمایی‌هایی با کیفیت بالا برای توجیه یا رد استفاده معمول از آنتی‌بیوتیک‌ها در آمنیوتومی برای پیشگیری از بروز عفونت در مادر و نوزاد مورد نیاز است.
مطالعات آینده باید انجام شوند، به ویژه در محیط‌هایی با منابع محدود که آمنیوتومی همچنان به عنوان وسیله‌ای برای القای زایمان استفاده می‌شود، تا استفاده معمول از آنتی‌بیوتیک‌ها در آمنیوتومی در این شرایط ارزیابی شود. تحقیقات آتی در این زمینه باید شامل پیامدهای مهم مادری و نوزادی باشد که در این مرور فهرست شدند، و همچنین بررسی هزینه-اثربخشی و عوارض جانبی استفاده از آنتی‌بیوتیک را، از جمله ظهور سویه‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک، در نظر بگیرد.
آمنیوتومی (amniotomy) (پارگی عمدی غشاها) تقریبا دو قرن پیش توصیف شد و از آن زمان تاکنون هم برای القا و هم برای تحریک/تشدید زایمان - که روش‌های رایج مامایی هستند - استفاده شده است. در طول دهه گذشته سیر افزایشی در نرخ القای زایمان وجود داشته و داده‌ها نشان می‌دهند که نرخ القای زایمان سریع‌تر از نرخ عوارض بارداری در حال افزایش است. سال‌های اخیر شاهد ظهور انواع روش‌های دیگر برای القای زایمان بوده‌ایم، اما آمنیوتومی همراه با اینفیوژن اکسی‌توسین، رایج‌ترین روش برای تحریک/تشدید زایمان باقی مانده است. عوامل جدیدتر برای القای زایمان گران بوده و در شرایطی با منابع محدود، آمنیوتومی همچنان روش انتخابی برای القا و تشدید روند زایمان به حساب می‌آید.
مانند هر روش تهاجمی دیگر، آمنیوتومی می‌تواند منجر به ایجاد عفونت شود، صعود باکتری از واژن به داخل حفره رحم می‌تواند به‌طور قابل‌توجهی در بروز عوارض عفونی مادر و نوزاد نقش داشته باشد.
هدف از این مرور، ارزیابی استفاده پروفیلاکتیک از آنتی‌بیوتیک‌ها در مقابل دارونما (placebo) یا عدم درمان پیش از انجام آمنیوتومی بر موربیدیتی و مورتالیتی ناشی از عفونت در مادر و نوزاد بود.
پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه بارداری و زایمان در کاکرین (31 آگوست 2014)؛ پلتفرم بین‌المللی پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی ( ICTRP ) و ClinicalTrials.gov (12 سپتامبر 2014) را جست‌وجو کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده یا کارآزمایی‌های خوشه‌ای-تصادفی‌سازی شده که مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها را پیش از آمنیوتومی با دارونما (placebo) (یا عدم درمان) مقایسه کردند، برای گنجاندن در این مرور واجد شرایط بودند، اما هیچ موردی شناسایی نشد. کارآزمایی‌های متقاطع (cross-over) یا شبه-تصادفی‌سازی شده برای ورود به مرور واجد شرایط نبودند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم گزارش یک مطالعه را برای ورود ارزیابی کردند. در به‌روزرسانی‌های آینده این مرور، دو نویسنده مرور مستقلا خطر سوگیری (bias) را ارزیابی کرده و داده‌ها را استخراج خواهند کرد. صحت (accuracy) داده‌ها بررسی خواهد شد.
یک گزارش کارآزمایی را شناسایی کردیم اما این مورد کنار گذاشته شد. هیچ مطالعه‌ای معیارهای ورود را به این مرور نداشت.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.