سوال مطالعه مروری: آیا استفاده از ونتیلاسیون فشار مثبت غیر-تهاجمی (NIPPV) در پیشگیری از عوارض در دوره پس از جراحی در بیمارانی که به دلیل سرطان ریه تحت رزکسیون ریوی قرار می‌گیرند، ایمن و اثربخش است؟
پیشینه: مرگ‌ومیر بعد از جراحی ماژور ریه برای رزکسیون سرطان ریه اغلب ناشی از عوارض، خصوصا عوارض ریوی، در هفته اول یا پس از آن است. بعضی از متخصصان استفاده از NIPPV، روشی که گاز فشرده را به راه هوایی می‌رساند، باد کردن ریه‌ها از راه یک ماسک بدون استفاده از لوله‌هایی که داخل سوراخ‌های بینی یا راه هوایی اصلی گذاشته شود، را توصیه می‌کنند.
تاریخ جست‌وجو: آخرین بهروزرسانی جست‌وجو مربوط به 21 دسامبر 2018 است.
ویژگی‌های مطالعه: ما هفت کارآزمایی بالینی تصادفی‌سازی شده و یک کارآزمایی شبه-تصادفی‌سازی شده را با مجموع 486 بیمار پیدا کردیم که برای این مرور مناسب بودند.
نتایج کلیدی: هنگامی که همه نتایج را کنار هم می‌گذاریم، نمی‌توانیم نشان دهیم که استفاده از NIPPV بهتر از عدم استفاده از آن در پیشگیری از عوارضی مانند مرگ‌ومیر، مشکلات تنفسی، نیاز به لوله‌های تنفسی اضافی یا طول اقامت در واحد مراقبت‌های ویژه یا در بیمارستان است. با این حال، ما فکر می‌کردیم که این مطالعات مشکلاتی با روش‌هایشان داشتند و اینکه کیفیت شواهد یا «بسیار پائین» یا «متوسط» بوده است.
این مرور نشان داد که هیچ مزیت اضافی در استفاده از NIPPV در دوره پس از جراحی پس از رزکسیون ریوی برای همه پیامدهای تجزیه‌وتحلیل شده (عوارض ریوی، میزان انتوباسیون، مورتالیتی، مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها پس از جراحی، طول مدت بستری در واحد مراقبت‌های ویژه، طول مدت اقامت در بیمارستان و عوارض جانبی مرتبط با NIPPV) وجود ندارد. در هر حال، کیفیت شواهد «بسیار پائین»، «پائین» و «متوسط» بود، چرا که تعداد مطالعات اندک، حجم نمونه کم و فراوانی پیامدها پائین بود. برای پاسخ دادن به سوالات این مرور با قطعیت بیش‌تر، لازم است کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده جدید با طراحی خوب و انجام درست، صورت گیرد.
عوارض ریوی معمولا در طول دوره پس از جراحی به دنبال رزکسیون ریه برای بیماران مبتلا به سرطان ریه دیده می‌شوند. از برخی شرایط مانند انتوباسیون (intubation)، اقامتی طولانی در واحد مراقبت‌های ویژه، هزینه بالای آنتی‌بیوتیک‌ها و مورتالیتی ممکن است با پیشگیری از عوارض ریوی پس از جراحی اجتناب شوند. ونتیلاسیون فشار مثبت غیر-تهاجمی (non-invasive positive pressure ventilation; NIPPV) به‌طور گسترده در بیمارستان‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد و تصور می‌شود که بعد از این نوع جراحی، تعداد عوارض و مورتالیتی ریوی را کاهش دهد. بنابراین، یک مرور سیستماتیک برای ارزیابی منتقدانه از مزایا و آسیب‌های NIPPV برای بیمارانی که تحت رزکسیون ریه قرار دارند، مورد نیاز است. این بهروزرسانی یک مرور کاکرین است که اولین بار در سال 2015 منتشر شد.
ارزیابی اثربخشی و ایمنی NIPPV در پیشگیری از عوارض در بیمارانی که به علت سرطان ریه تحت رزکسیون ریوی قرار می‌گیرند.
به منظور شناسایی کارآزمایی‌های بالقوه واجد شرایط، تا 21 دسامبر 2018 به جست‌وجو در پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL)، MEDLINE؛ Embase؛ LILACS و PEDro پرداختیم. هیچ‌گونه محدودیتی را از نظر تاریخ یا زبان در جست‌وجوهای الکترونیکی اعمال نکردیم. ما فهرست منابع مقالات مرتبط را جست‌وجو کردیم و در برخی موارد برای دریافت اطلاعات در مورد مطالعات منتشرشده و منتشرنشده بیش‌تر با متخصصین آن زمینه ارتباط برقرار کردیم. ما هم‌چنین برای شناسایی مطالعات در حال انجام، در پایگاه ثبت کارآزمایی‌های کنترل شده (www.controlled-trials.com) و ClinicalTrials.gov (clinicaltrials.gov) جست‌وجو کردیم.
ما کارآزمایی‌های بالینی تصادفی‌سازی یا شبه-تصادفی‌سازی شده‌ای که NIPPV در دوره بلافاصله پس از جراحی پس از رزکسیون ریه را با عدم مداخله یا درمان تنفسی متداول مقایسه کرده بودند، در نظر گرفتیم.
دو نویسنده داده‌ها را گردآوری و خطر سوگیری (bias) را در کارآزمایی ارزیابی کردند. در صورت امکان، داده‌ها را از مطالعات مجزا با استفاده از مدل اثر-ثابت (سنتز کمّی (quantitative synthesis)) با هم تلفیق کردیم، اما چنان‌چه انجام آن امکان‌پذیر نبود، داده‌ها را به صورت جدول یا در متن اصلی (سنتز کیفی) ارائه کردیم. در جایی که ناهمگونی قابل‌توجهی وجود داشت، مدل اثرات تصادفی را اعمال کردیم.
از 190 منبعی که از جست‌وجوها بازیابی شد، 7 کارآزمایی بالینی تصادفی‌سازی شده (RCTها) (1 مورد در جست‌وجوی جدید شناسایی شد) و 1 کارآزمایی شبه-تصادفی‌سازی شده شامل 486 بیمار، معیار واجد شرایط بودن برای ورود به این مرور را داشتند. پنج مطالعه به توصیف اندازه‌گیری‌های کمّی عوارض ریوی پرداخته بودند، با داده‌های تجمعی که هیچ تفاوتی را بین NIPPV و عدم مداخله نشان نداد (RR: 1.03؛ 95% CI؛ 0.72 تا 1.47). سه مطالعه میزان انتوباسیون را گزارش کرده و در آنها تفاوت قابل‌توجهی بین گروه‌های مداخله و کنترل وجود نداشت (RR: 0.55؛ 95% CI؛ 0.25 تا 1.20). پنج مطالعه اندازه‌گیری‌های مورتالیتی را در زمان اتمام دوره مداخله گزارش کردند. هیچ تفاوتی از نظر آماری بین گروه‌ها برای این پیامد وجود نداشت (RR: 0.60؛ 95% CI؛ 0.24 تا 1.53). در تجزیه‌وتحلیل زیرگروه که به بررسی حالت ونتیلاتور پرداخته بود (فشار مثبت مداوم راه هوایی (continuous positive airway pressure; CPAP) در برابر فشار دو-سطحی) نتایج مشابهی به دست آمد. هیچ مطالعه‌ای مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها را پس از جراحی بررسی نکرد. دو مطالعه طول مدت بستری را در بخش مراقبت‌های ویژه گزارش کرده و هیچ تفاوت قابل‌توجهی بین گروه‌های مداخله و کنترل وجود نداشت (MD: -0.75؛ 95% CI؛ 3.93- تا 2.43). چهار مطالعه نیز طول مدت اقامت در بیمارستان را گزارش کرده بودند که از این نظر هیچ تفاوت قابل‌توجهی بین گروه‌های مداخله و کنترل دیده نمی‌شد (MD: -0.12؛ 95% CI؛ 6.15- تا 5.90). هیچ‌یک از مطالعات به شرح عوارض مرتبط با NIPPV نپرداخته بودند. از هفت مطالعه وارد شده، چهار مطالعه در همه حوزه‌ها دارای «خطر پائین سوگیری» بودند، دو مطالعه در حوزه پنهان‌سازی تخصیص دارای «خطر بالای سوگیری» و یکی از آنها برای تولید تصادفی توالی نیز دارای «خطر بالای سوگیری» محسوب می‌شد. یک مطالعه دیگر برای وارد کردن شرکت‌کنندگان مبتلا به بیماری شدیدتر، با «خطر بالای سوگیری» در نظر گرفته شد. مطالعه جدید شناسایی شده نمی‌توانست در متاآنالیز وارد شود، چرا که مداخله آن متفاوت از دیگر مطالعات بود (استفاده از NIPPV قبل و پس از جراحی در همان جمعیت).
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.