پیشینه
برای نوزادان متولد شده در دوره ترم، استفاده از هوا (21% اکسیژن) برای احیاء به‌طور کلی به خوبی تحمل می‌شود و ممکن است با پیامدهای بهتری همراه باشد. نوزادان متولد شده در دوران پره‌ترم (قبل از هفته 37 بارداری) پس از تولد نیاز بیش‌تری به احیا دارند و مشکلات بیش‌تری را در رابطه با سازگاری با زندگی نشان می‌دهند.
سوال مطالعه مروری
این مرور برای بررسی این موضوع انجام شد که استفاده از غلظت‌های پائین‌تر یا بالاتر اکسیژن (تعدیل شده بر اساس میزان اشباع اکسیژن نوزاد، یا درصد سایت‌های اتصال دهنده هموگلوبین در جریان خون اشباع شده با اکسیژن) در ده دقیقه اول پس از تولد، برای احیای نوزادان پره‌ترم بهتر است یا خیر.
نتایج
در این مرور ده کارآزمایی را وارد کردیم. این کارآزمایی‌ها در مجموع 914 نوزاد را وارد کردند، که اکثر آنها قبل از هفته 32 بارداری متولد شدند. این مرور هیچ شواهدی را مبنی بر تاثیر استفاده از غلظت پائین اکسیژن در مقایسه با غلظت بالای اکسیژن اولیه با هدف اشباع اکسیژن نوزاد برای احیا، بر مرگ‌ومیر یا سایر پیامدهای سلامت نوزاد نیافت. همچنین تفاوتی در نرخ لوله‌گذاری راه هوایی (کارگذاری یک لوله پلاستیکی قابل انعطاف داخل نای) حین احیا بین نوزادانی که غلظت پائین‌تر اکسیژن را در مقابل غلظت بالاتر اکسیژن دریافت کردند، وجود نداشت. اطلاعات کافی برای تعیین تأثیر بر پیامدهای بلندمدت از جمله ناتوانی در تکامل سیستم عصبی (اختلال در زمینه‌های فیزیکی، یادگیری، زبان، یا رفتار) وجود نداشت. کیفیت کلی شواهد را به دلیل عدم اطمینان از اثراتی که یافتیم و همچنین به دلیل نگرانی در مورد نحوه انجام بسیاری از مطالعات، در سطح پائین قضاوت کردیم. شواهد این مرور تا اکتبر 2017 به‌روز است.
نتیجه‌گیری‌ها
هنگامی که اشباع اکسیژن نوزاد مورد نظر است، در حال حاضر مشخص نیست که غلظت اولیه اکسیژن مورد استفاده برای احیای نوزادان پره‌ترم تاثیری بر پیامدهای کوتاه‌مدت یا بلندمدت نوزاد دارد یا خیر. کارآزمایی‌های بیش‌تری با حضور نوزادان پره‌ترم هنگام تولد مورد نیاز هستند تا به ارزیابی غلظت اولیه اکسیژن و بهترین سطح اشباع اکسیژن هدف بپردازند.
مشخص نیست شروع احیا پس از تولد در نوزادان پره‌ترم با استفاده از غلظت پائین‌تر (FiO2 < 0.4) یا بالاتر (FiO2 ≥ 0.4)، اکسیژن، با هدف اشباع اکسیژن در 10 دقیقه اول، تاثیر مهمی بر مورتالیتی یا موربیدیتی عمده، لوله‌گذاری حین احیا پس از تولد، سایر پیامدهای احیا و پیامدهای درازمدت از جمله ناتوانی در تکامل سیستم عصبی دارد یا خیر. کیفیت شواهد مربوط به تمام پیامدها را در سطح پائین تا بسیار پائین ارزیابی کردیم. برای ارزیابی تأثیر استفاده از غلظت‌های مختلف اولیه اکسیژن و تأثیر هدف‌گیری اشباع‌های مختلف اکسیژن، انجام کارآزمایی‌های بسیار بزرگ وبا طراحی خوب مورد نیاز است.
احیای اولیه با هوا از سوی اغلب نوزادان متولد شده در دوره ترم تحمل می‌شود. با این حال، غلظت مطلوب کسر اکسیژن دمی (FiO2 - درصدی از هوای تنفسی که اکسیژن است) با هدف اشباع اکسیژن (SPO2 - برآورد مقدار اکسیژن در خون) برای نوزادان متولد شده در دوران پره‌ترم نامشخص است.
تعیین اینکه غلظت پائین‌تر یا بالاتر اولیه اکسیژن، زمانی که با توجه به اهداف اشباع اکسیژن حین احیای نوزادان پره‌ترم هنگام تولد تثبیت می‌شود، منجر به بهبود مرگ‌ومیر و موربیدیتی کوتاه‌مدت و بلندمدت می‌شود یا خیر.
ما جست‌وجوهای الکترونیکی را در پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL؛ 13 اکتبر 2017)؛ Ovid MEDLINE (1946 تا 13 اکتبر 2017)؛ Embase (1974 تا 13 اکتبر 2017) و CINAHL (1982 تا 13 اکتبر 2017) انجام دادیم؛ همچنین مرورهای قبلی (شامل منابع متقابل) را جست‌وجو کردیم، با متخصصین خبره تماس گرفته و مجلات را به صورت دستی جست‌وجو کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفیسازی و کنترل شده (شامل کارآزمایی‌های خوشه‌ای و شبه-تصادفیسازی شده) را وارد کردیم که نوزادان پره‌ترم نیازمند به احیای پس از زایمان را وارد کرده و آنها را برای دریافت غلظت‌های اکسیژن اولیه پائین‌تر (FiO2 < 0.4) یا بالاتر (FiO 2 ≥ 0.4) تا رسیدن به اشباع اکسیژن اختصاص دادند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم مناسب بودن مطالعات را برای ورود ارزیابی کرده، داده‌ها را استخراج و کیفیت روش‌شناسی را ارزیابی کردند. پیامدهای اولیه عبارت بودند از مرگ‌ومیر در حوالی دوره ترم یا هنگام ترخیص (آخرین گزارش) و ناتوانی در تکامل سیستم عصبی. متاآنالیز را با استفاده از یک مدل اثر ثابت انجام دادیم. کیفیت شواهد را با استفاده از سیستم درجهبندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) ارزیابی کردیم.
این جست‌وجو 10 کارآزمایی واجد شرایط را شناسایی کرد. متاآنالیز 10 مطالعه وارد شده (914 نوزاد) هیچ تفاوتی را در میزان مرگ‌ومیر هنگام ترخیص بین غلظت‌های اولیه پائین‌تر (FiO2 < 0.4) و بالاتر (FiO2 ≥ 0.4) اکسیژن با هدف اشباع اکسیژن نشان نداد (خطر نسبی (RR): 1.05؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.68 تا 1.63). در این تجزیهوتحلیل هیچ موردی را از ناهمگونی شناسایی نکردیم. کیفیت شواهد را به دلیل خطر سوگیری (bias) و عدم دقت، در سطح پائین طبقه‌بندی کردیم. اثرات زیرگروهی قابل‌توجهی با توجه به مقدار غلظت اکسیژن دمی وجود نداشت (FiO2 0.21 در مقابل ≥ 0.4 تا < 0.6؛ FiO2 0.21 در مقابل ≥ 0.6 تا 1.0 و FiO2 ≥ 0.3 تا < 0.4 در مقابل ≥ 0.6 تا 1.0). تجزیهوتحلیل زیرگروه یک کارآزمایی واحد را شناسایی کرد که در آن افزایش مرگ‌ومیر ناشی از استفاده از غلظت اولیه اکسیژن پائین‌تر (FiO2 0.21) و بالاتر (FiO2 1.0) با هدف کم‌ترین مقدار SpO2 را به میزان کمتر از 85% گزارش کرد، در حالی که متاآنالیز نه کارآزمایی با هدف کم‌ترین مقدار SpO2 از 85% تا 90% هیچ تفاوتی را در مرگ‌ومیر نشان نداد.
متاآنالیز دو کارآزمایی (208 نوزاد) هیچ تفاوتی را در عدم توانایی تکامل سیستم عصبی در 24 ماه بین نوزادان دریافت کننده غلظت اکسیژن اولیه پائین‌تر (FiO2 < 0.4) در مقابل غلظت اکسیژن بالاتر (FiO2 > 0.4) با هدف اشباع اکسیژن نشان نداد. پیامدهای دیگر در مطالعات به‌طور ناقص گزارش شدند. به‌طور کلی، تفاوتی را در استفاده از ونتیلاسیون با فشار مثبت متناوب یا لوله‌گذاری در اتاق زایمان؛ رتینوپاتی (آسیب به شبکیه چشم، اندازه‌گیری شده به صورت هر نوعی از رتینوپاتی و رتینوپاتی شدید)؛ هموراژی داخل بطنی (از هر نوع و شدت)؛ لوکومالاسی پری‌ونتریکولار (نوعی از آسیب ماده سفید مغز)؛ انتروکولیت نکروزان (وضعیتی که در آن بخشی از روده می‌میرد)؛ بیماری مزمن ریه در هفته 36 بارداری؛ مرگ‌ومیر در دوره پیگیری؛ نارسایی رشد پست‌ناتال؛ و مجرای شریانی باز نیافتیم. کیفیت شواهد مربوط به این پیامدها را در سطح پائین یا بسیار پائین طبقه‌بندی کردیم.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.