پیشینه
زنان 25 سال و کمتر، نسبت به زنان بالای 25 سال احتمال بیشتری دارد که استفاده از روش‌های پیشگیری از بارداری را متوقف کنند. همچنین، در مقایسه با زنان مسن‌تر، احتمال بارداری هنگام استفاده از روش‌های ضد-بارداری در آنان بیشتر است. ما نمی‌دانیم که کدام روش‌های پیشگیری از بارداری، کمترین نرخ بارداری و بیشترین تداوم مصرف را در زنان جوان دارند.
ویژگی‌های مطالعه
به دنبال کارآزمایی‌های تصادفیسازی شده با محوریت روش‌های کنترل بارداری تا آگوست 2015 جست‌وجو کردیم. کارآزمایی‌های تصادفیسازی شده، مطالعات بالینی هستند که در آنها افراد به‌طور تصادفی در یکی از دو یا چند گروه درمان جای داده می‌شوند. زنان در این مطالعات 25سال یا کمتر داشتند. روش‌های کنترل بارداری می‌توانند هورمونی یا یک دستگاه غیر-هورمونی باشند که درون رحم قرار می‌گیرند. روش‌های هورمونی شامل قرص‌ها، حلقه‌های واژینال یا ایمپلنت‌ها هستند. روش‌هایی که داخل رحم قرار می‌گیرند، شامل دستگاه داخل-رحمی (IUD) بدون هورمون‌ها و سیستم داخل-رحمی حاوی هورمون لوونورژسترل (LNG-IUS) است. IUDها و LNG-IUS، گاهی پیشگیری از بارداری داخل-رحمی (IUC) نامیده می‌شوند.
نتایج کلیدی و کیفیت شواهد
پنج کارآزمایی را یافتیم که در مجموع 1503 زن در آنها ثبت‌نام کردند. برخی از مطالعات، انواع مختلف IUC را بررسی کردند، در حالی که برخی دیگر قرص‌ها را در برابر حلقه واژینال، برچسب پوستی یا IUC مقایسه کردند. هیچ مطالعه‌ای تفاوت عمده‌ای را میان گروه‌ها در بارداری یا ادامه مصرف نشان نداد. برخی از کارآزمایی‌ها برای نشان دادن یک تفاوت بسیار کوچک بودند. زنان در یک مطالعه به اندازه استفاده از قرص‌ها، به استفاده از IUC ادامه دادند. IUC ممکن است برای زنان در این گروه سنی مفید باشد. انجام مطالعات مختلف در مورد کنترل بارداری با تعداد بیشتری از زنان، به تعیین بهترین روش برای زنان جوان کمک خواهد کرد. به‌طور کلی، سطح کیفیت نتایج متوسط تا پائین بود.
کیفیت کلی شواهد را متوسط تا پائین در نظر گرفتیم. محدودیت‌ها بازمی‌گشتند به طراحی کارآزمایی یا گزارش‌دهی محدود. به نظر نمی‌رسید که دوزهای مختلف در LNG-IUS بر اثربخشی آن در طول سه سال تاثیر بگذارد. در مطالعه دیگر، تداوم مصرف LNG-IUS حداقل به اندازه COC بالا به نظر رسید. شواهد فعلی برای مقایسه نرخ اثربخشی و تداوم مصرف روش‌های پیشگیری از بارداری هورمونی و داخل-رحمی در زنان 25 سال و کمتر کافی نبود.
زنان بین 15 و 24 سال، با نرخ بالایی از بارداری ناخواسته روبه‌رو می‌شوند؛ بیش از نیمی از زنان در این گروه سنی، می‌خواهند از باردار شدن اجتناب کنند. با این حال، در زنان زیر 25 سال در مقایسه با زنان مسن‌تر، نرخ شکست پیشگیری معمول از بارداری طی 12ماه نخست مصرف روش ضد-بارداری، بالاتر است. نرخ بالای قطع مصرف روش پیشگیری نیز ممکن است در این جمعیت مشکل‌ساز باشد. نگرانی از این که نوجوانان و زنان جوان داروهای ضد-بارداری هورمونی یا داخل-رحمی را قابل قبول یا موثر نخواهند یافت، ممکن است ارائه‌دهندگان مراقبت‌های سلامت را از توصیه این روش‌های پیشگیری از بارداری منصرف کند.
مقایسه نرخ شکست پیشگیری از بارداری و بررسی نرخ ادامه مصرف روش پیشگیری از بارداری هورمونی و داخل-رحمی میان زنان جوان 25 سال یا کمتر.
تا 4آگوست 2015، کارآزمایی‌های تصادفیسازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) را جست‌وجو کردیم که روش‌های هورمونی یا داخل-رحمی پیشگیری از بارداری را در زنان 25 سال و کمتر مقایسه کردند. بانک‌های اطلاعاتی کامپیوتری‌شده عبارت بودند از پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL)؛ MEDLINE؛ EMBASE؛ POPLINE؛ CINAHL؛ و LILACS. همچنین برای یافتن کارآزمایی‌های اخیر، ClinicalTrials.gov و پلت‌فرم بین‌المللی پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی (ICTRP) را جست‌وجو کردیم.
RCTهای موجود را به هر زبانی در نظر گرفتیم که نرخ شکست پیشگیری از بارداری را برای روش‌های پیشگیری از بارداری هورمونی یا داخل-رحمی گزارش کرده، و به مقایسه آنها با روش‌های دیگر پیشگیری از بارداری، برای زنان 25 سال یا کمتر، پرداختند. روش دیگر پیشگیری از بارداری می‌توانست یک روش ضد-بارداری داخل-رحمی دیگر، یک روش ضد-بارداری هورمونی دیگر یا دوز متفاوتی از همان روش، یا یک روش ضد-بارداری غیر-هورمونی باشد. مدت درمان باید حداقل سه ماه بوده باشد. کارآزمایی‌های واجد شرایط می‌بایست شامل پیامد اولیه نرخ شکست پیشگیری از بارداری (نرخ وقوع بارداری) بودند. پیامد ثانویه، نرخ ادامه مصرف روش پیشگیری از بارداری بود.
یک نویسنده استخراج داده‌های اولیه را انجام داد و اطلاعات را در Review Manager وارد کرد. نویسنده دیگر جداگانه استخراج داده‌ها را انجام داد و ورودی اولیه را تائید کرد. برای پیامدهای دو-حالتی، نسبت شانس (OR) منتل-هنزل (Mantel-Haenszel) را با 95% فاصله اطمینان (CI) محاسبه کردیم. به دلیل گوناگونی مداخلات و معیارهای پیامد، متاآنالیز را انجام ندادیم.
پنج کارآزمایی، معیارهای ورود را به مطالعه داشتند. مطالعات شامل مجموعا 1503 زن، با میانگین 301 شرکت‌کننده بودند. کارآزمایی‌ها روش‌های ضد-بارداری زیر را مقایسه کردند: ضد-بارداری خوراکی ترکیبی (COC) در برابر برچسب ضد-بارداری ترانس‌درمال، حلقه ضد-بارداری واژینال، یا دستگاه داخل-رحمی لوونورژسترل با دوز 20 میکروگرم/روز (LNG-IUS 20)؛ LNG-IUS با دوز 12 میکروگرم/روز (LNG-IUS 12) در برابر LNG-IUS با دوز 16 میکروگرم/روز (LNG-IUS 16)؛ و LNG-IUS 20 در مقابل دستگاه داخل-رحمی (IUD) مسی T380A. در کارآزمایی‌هایی که دو نوع روش مختلف را با هم مقایسه کردند، بازوهای مورد مطالعه از نظر اثربخشی یا ادامه پیشگیری از بارداری، تفاوت معنی‌داری نداشتند. حجم نمونه برای دو مورد از آن مطالعات، کوچک بود. تنها پیامد قابل‌توجه آن بود که یک گروه COC در مقایسه با گروه اختصاص داده شده به LNG-IUS 20، نسبت بیشتری را از زنانی داشت که «به دلایل شخصی دیگر»، اقدام به قطع مصرف کردند (OR: 0.27؛ 95% CI؛ 0.09 تا 0.85)، که ممکن است ارتباط بالینی اندکی داشته باشد. کارآزمایی مقایسه‌کننده LNG-IUS 12 با LNG-IUS 16، اثربخشی مشابهی را در طول یک و سه سال نشان داد. در سه کارآزمایی که LNG-IUSهای مختلف را بررسی کردند، تداوم مصرف در 6 تا 36 ماه حداقل 75% گزارش شد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.