سوال مطالعه مروری

آیا تجویز آنتی‌بیوتیک‌های داخل-وریدی (آنتی‌بیوتیک‌هایی که از طریق ورید داده می‌شوند) برای درمان «شعله‌ور شدن» بیماری ریوی (تشدید حملات ریوی) در افراد مبتلا به فیبروز سیستیک (cystic fibrosis)، پیامدهای بالینی را در کوتاه-مدت و طولانی-مدت بهبود می‌بخشند؟

پیشینه

ما می‌خواستیم شواهد مربوط به روش فعلی استفاده از آنتی‌بیوتیک‌های داخل-وریدی را در درمان افراد مبتلا به فیبروز سیستیک که تشدید حملات ریوی دارند، ارزیابی کنیم. می‌خواستیم بدانیم که تجویز دو آنتی‌بیوتیک بهتر از یک آنتی‌بیوتیک تکی است یا خیر، و می‌خواستیم بررسی کنیم که ترکیب آنتی‌بیوتیک خاصی بهتر از هر آنتی‌بیوتیک دیگری است یا خیر. هم‌چنین می‌خواستیم این موضوع را بررسی کنیم که آنتی‌بیوتیک‌های داخل-وریدی در درمان تشدید حملات ریوی در افراد مبتلا به فیبروز سیستیک بهتر از آنتی‌بیوتیک‌های استنشاقی یا خوراکی هستند یا خیر.

تاریخ جست‌وجو

آخرین جست‌وجو را برای یافتن شواهد در 27 جولای 2015 انجام دادیم.

ویژگی‌های مطالعه

این مرور شامل 40 مطالعه با شرکت 1717 فرد مبتلا به فیبروز سیستیک بود. مطالعات آنتی‌بیوتیک‌های داخل-وریدی را با دارونما (placebo) (داروی ساختگی بدون داروی فعال) و هم‌چنین یک آنتی‌بیوتیک را با ترکیب دو آنتی‌بیوتیک مقایسه کردند. ترکیبات خاص آنتی‌بیوتیکی نیز مانند آنتی‌بیوتیک‌های داخل-وریدی با آنتی‌بیوتیک‌هایی که تنفس می‌شوند (استنشاقی) و آنتی‌بیوتیک‌هایی که بلعیده می‌شوند (خوراکی) مقایسه شدند. مطالعات از سه تا 15 روز به طول انجامیدند، اگرچه بیشتر مطالعات به مدت دو هفته طول کشیدند.

‌نتایج کلیدی

در مقایسه میان افرادی که فقط یک آنتی‌بیوتیک دریافت کردند و افرادی که دو آنتی‌بیوتیک گرفتند، به نظر می‌رسید افرادی که دو آنتی‌بیوتیک دریافت کردند، بهبودی بیشتری در عملکرد ریه داشتند، اما زمانی که فقط به مطالعاتی که شامل یک داروی ساختگی بود محدود شد، هیچ تفاوتی را مشاهده نکردیم. هیچ تاثیری از مداخله بر مدت زمان سپری شده تا تشدید حمله بعدی، وزن، یا عوارض جانبی وجود نداشت. هیچ ترکیبی از آنتی‌بیوتیک‌ها بهتر از دیگری نبود. پیامدها برای افراد، بدون توجه به اینکه با آنتی‌بیوتیک‌های داخل-وریدی، خوراکی یا استنشاقی درمان شدند، یکسان بود. هیچ یک از مطالعات کیفیت زندگی را گزارش نکردند.

کیفیت شواهد

کیفیت مطالعات وارد شده اغلب ضعیف بوده و بسیاری از آنها به درستی گزارش نشدند. داوطلبان در برخی از مطالعات بیش از یک بار حضور داشتند که این امر مقایسه درمان‌ها را دشوار می‌کرد. هم‌چنین تصمیم‌گیری از روی اطلاعات داده شده در مورد اینکه مطالعات چقدر خوب انجام شدند، غالبا دشوار بود - به ویژه در مورد نحوه انتخاب داوطلبان و اینکه داوطلبان یا پزشکان می‌توانستند تشخیص دهند که چه درمانی به آنها داده می‌شود یا خیر.