بیماران مبتلا به سرطان پیشرفته کولورکتال، در بیشتر موارد قابل درمان نیستند. به این دلیل که بیماری بهطور گسترده در بدن پخش شده و دیگر قابل جراحی نیست. در بسیاری از این بیماران، سرطان اولیهای که باعث مشکل شده، تقریبا بدون نشانه بوده و بیمار از آن بیاطلاع است. بیشتر این بیماران با ترکیبی از شیمیدرمانی و احتمالا رادیوتراپی درمان خواهند شد. از دیدگاه بالینی، یک مشکل عمده در برخورد با این بیماران، نحوه مواجهه با سرطان اولیه است. برخی از مطالعات نشان دادهاند که رزکسیون سرطان اولیه میتواند بقا (survival) را افزایش داده و از عوارض ناشی از سرطان مانند انسداد یا خونریزی پیشگیری کند. این مرور به این سوال میپردازد که برداشتن سرطان اولیه از طریق جراحی برای بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال پیشرفته و غیرقابل جراحی مفید است یا خیر. هیچ کارآزمایی تصادفیسازی و کنترلشدهای در این زمینه شناسایی نشد.
رزکسیون تومور اولیه در بیماران بدون نشانه و مبتلا به سرطان کولورکتال مرحله IV غیرقابل جراحی که با شیمیدرمانی/رادیوتراپی تحت درمان قرار میگیرند، با بهبودی پایدار در بقای کلی همراه نیست. علاوهبر این، انجام رزکسیون کاهش قابل توجهی را در خطر بروز عوارض ناشی از تومور اولیه (یعنی انسداد، پرفوراسیون یا خونریزی) ایجاد نمیکند. با این وجود، تردید کافی در مورد متون علمی منتشرشده وجود دارد که انجام کارآزماییهای بالینی بیشتر را در این زمینه توجیه میکند. نتایج حاصل از یک کارآزمایی تصادفیسازی و کنترلشده و با کیفیت بالا که در حال انجام است، به پاسخ این سوال کمک خواهد کرد.
بیماری متاستاتیک در اکثر بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال (colorectal cancer) مرحله IV، قابل برداشت نیست و تمرکز مدیریت بالینی بر یافتن بهترین روش تسکین درد بیمار است. نحوه مدیریت تومور اولیه، بخش مهمی از رویکرد تسکینی (palliation) است. بخش اندکی از این بیماران با سرطانهای انسدادی (obstructing) یا روده سوراخشده (perforating) مراجعه کرده و نیازمند مراقبت جراحی اورژانسی هستند. بااینحال، سرطان اولیه در بیشتر این افراد تقریبا بدون نشانه است. نشان داده شده که شیمیدرمانی در این گروه از بیماران، بقا (survival) را افزایش میدهد و اغلب بیماران به این روش درمان میشوند. با این وجود، متاآنالیز اخیر (Stillwell 2010) بهبود بقای کلی (overall survival; OS) و کاهش نیاز به جراحی اورژانسی را در بیمارانی که تحت رزکسیون تومور اولیه قرار میگیرند، نشان میدهد. این مرور، همچنین توانست کمیّت مورتالیتی و موربیدیتی مرتبط با جراحی را برای برداشتن تومور اولیه تعیین کند.
تعیین اینکه به دنبال رزکسیون سرطان اولیه در بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال مرحله IV غیرقابل جراحی و یک تومور اولیه بدون نشانه، که تحت شیمیدرمانی/رادیوتراپی قرار میگیرند، بهبودی در بقای کلی حاصل میشود یا خیر.
در ژانویه 2012، برای یافتن کارآزماییهای بالینی کنترلشده و تصادفیسازی شده و تصادفیسازی نشده (randomised controlled clinical trials; RCTs) منتشرشده، بدون اعمال محدودیتهای زبانی با استفاده از بانکهای اطلاعاتی الکترونیکی زیر به جستوجو پرداختیم: CENTRAL (کتابخانه کاکرین (آخرین شماره))، MEDLINE (1966 تاکنون)، EMBASE (1980 تاکنون)، Science Citation Index (1981 تاکنون)، مجموعه مقالات ISI (1990 تاکنون)، Current Controlled Trials MetaRegister (آخرین شماره)، Zetoc (آخرین شماره) و CINAHL (1982 تاکنون).
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده و مطالعات کنترلشده و تصادفیسازی نشدهای که تاثیر رزکسیون تومور اولیه را در مقایسه با عدم رزکسیون آن بر بقای کلی بیماران بدون نشانه مبتلا به سرطان کولورکتال مرحله IV غیرقابل جراحی که تحت شیمیدرمانی/رادیوتراپی تسکینی قرار میگیرند، ارزیابی کردند.
این مرور را بر اساس توصیههای سازمان همکاری کاکرین (Cochrane Collaboration) و گروه سرطان کولورکتال در کاکرین انجام دادیم. از نرمافزار «Review Manager 5» استفاده شد.
پس از جستوجوی اولیه، در مجموع 798 مطالعه شناسایی شدند. هیچ کارآزمایی تصادفیسازی و کنترلشده منتشرشده یا منتشرنشدهای برای ارزیابی رزکسیون تومور اولیه در مقایسه با عدم رزکسیون در بیماران بدون نشانه ابتلا به سرطان کولورکتال مرحله IV غیرقابل جراحی که تحت شیمیدرمانی/رادیوتراپی قرار گرفتهاند، شناسایی نشد. هفت مطالعه تصادفیسازی نشده، که بهطور بالقوه واجد شرایط برای ورود به این مرور بودند، شناسایی شدند: 2 مطالعه همسانشده برای مورد (case-matched)، 2 مطالعه CCT و 3 مطالعه کوهورت گذشتهنگر. بهطور کلی، این کارآزماییها شامل 1,086 بیمار بودند (722 بیمار تحت درمان با رزکسیون تومور اولیه، و 364 بیمار ابتدا با شیمیدرمانی و/یا رادیوتراپی درمان شدند).
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.