سیروز صفراوی اولیه (primary biliary cirrhosis; PBC) یک بیماری خودایمنی کبد است. داروی کلرامبوسیل (chlorambucil) برای بیماران مبتلا به سیروز صفراوی اولیه (primary biliary cirrhosis; PBC) استفاده شده، زیرا دارای خواص سرکوبکننده سیستم ایمنی است. این مرور با هدف ارزیابی تاثیرات مفید یا مضر کلرامبوسیل برای مدیریت بالینی سیروز صفراوی اولیه انجام شد. نویسندگان فقط یک کارآزمایی تصادفیسازی شده را با 24 شرکتکننده، شناسایی کردند. این کارآزمایی کلرامبوسیل را با عدم انجام مداخله مقایسه کرد. کارآزمایی مذکور، کوچک بوده و در معرض خطر سوگیری (bias) بالا قرار داشت، و نشان میدهد نتایج ممکن است قابل اعتماد نباشند. به دلیل گنجاندن فقط یک کارآزمایی، انجام متاآنالیز امکانپذیر نبود. به جای آن از آزمون دقیق فیشر (Fisher's exact test) و t-test استفاده شد. کلرامبوسیل در مقایسه با عدم انجام مداخله، با مرگومیر بسیار کمتری همراه نبود. همه بیمارانی که کلرامبوسیل مصرف کردند، دچار عوارض جانبی، به ویژه سرکوب مغز استخوان شدند. کلرامبوسیل منجر به بهبودی قابل توجه در میانگین سطوح بیلیروبین، آلبومین، ایمونوگلوبولین M، فعالیت آسپارتات آمینوترانسفراز سرم و ارتشاحهای التهابی کبدی شد. با این حال، آنها پیامدهای جایگزین (surrogate outcome) نامعتبر برای پیامدهای مرتبط با بیمار هستند. این بدان معنی است که بهبودی در این مقادیر بیوشیمی نمیتواند به عنوان دلیلی برای بهبودی در پیامدهای مربوط به بیمار باشد. هنوز مشخص نیست که میتوان از مصرف کلرامبوسیل در بیماران مبتلا به سیروز صفراوی اولیه حمایت کرد یا آن را رد کرد.
شواهد کافی برای حمایت یا رد استفاده از کلرامبوسیل در بیماران مبتلا به سیروز صفراوی اولیه وجود ندارد. کلرامبوسیل ممکن است در برخی از معیارهای نامعتبر پیامد جایگزین (surrogate outcome) (به عنوان مثال، سطوح سرمی بیلیروبین و ایمونوگلوبولین M) مفید باشد. با این حال، کلرامبوسیل با تعدادی از عوارض جانبی مرتبط است. سرکوب مغز استخوان باید به ویژه مورد توجه قرار گیرد. برای ارزیابی فواید و مضرات کلرامبوسیل در این اندیکاسیون، انجام کارآزماییهای بالینی تصادفیسازیشده بیشتری ضروری است.
داروی کلرامبوسیل (chlorambucil) برای بیماران مبتلا به سیروز صفراوی اولیه (primary biliary cirrhosis; PBC) استفاده شده، زیرا دارای خواص سرکوبکننده سیستم ایمنی است. اما مشخص نیست برای این بیماران مفید است یا مضر.
ارزیابی تاثیرات مفید و مضر کلرامبوسیل برای مدیریت بالینی بیماران مبتلا به سیروز صفراوی اولیه.
کارآزماییهای واجد شرایط با جستوجو در پایگاه ثبت کارآزماییهای کنترلشده گروه هپاتوبیلیاری در کاکرین (مارچ 2012)، پایگاه مرکزی ثبت کارآزماییهای کنترلشده کاکرین (CENTRAL) در کتابخانه کاکرین (2012، شماره 2)، MEDLINE (1946 تا مارچ 2012)، EMBASE (1974 تا مارچ 2012)، Science Citation Index EXPANDED (1900 تا مارچ 2012)، بانک اطلاعاتی زیستپزشکی چینی (1976 تا مارچ 2012)، Chinese Medical Current Contents (1994 تا مارچ 2012)، بانک اطلاعاتی دانش بیمارستان چین (1994 تا مارچ 2012)، و بانک اطلاعاتی کارآزماییهای در حال انجام (http://www.controlled-trials.com/mrct) (دسترسی در 6 مارچ 2012) شناسایی شدند. فهرست منابع مقالات بازیابی شده و مقالات مروری نیز بررسی شده، و با شرکتهای داروسازی تولیدکننده کلرامبوسیل تماس گرفته شد.
کارآزماییهای بالینی تصادفیسازی شده، صرفنظر از زبان، سال انتشار، و وضعیت انتشار، که به مقایسه کلرامبوسیل در هر دوزی در مقابل دارونما (placebo)، عدم انجام مداخله، داروی فعال دیگر، یا یک دوز از کلرامبوسیل با دوز دیگر آن، پرداختند.
ما برنامهریزی کردیم که دادههای پیوسته (continuous data) را با تفاوتهای میانگین (MD)، و پیامدهای دو حالتی (dichotomous outcome) را با نسبت خطر (relative risk)، هر دو با 95% فاصله اطمینان (CI)، ارزیابی کنیم. از آنجایی که فقط یک کارآزمایی را شناسایی کردیم، از آزمون دقیق فیشر (Fisher's exact tests) استفاده شد.
فقط یک کارآزمایی تصادفیسازی شده، شناسایی شده و وارد مرور شد. خطر سوگیری (bias) در کارآزمایی، بالا بود. این کارآزمایی کلرامبوسیل را در مقایسه با عدم مداخله در 24 بیمار مبتلا به سیروز صفراوی اولیه مقایسه کرد. آزمون دقیق فیشر کاهش قابل توجه مرگومیر را هنگام مقایسه کلرامبوسیل با عدم درمان نشان نداد (0/13 (0%) در مقابل (2/11 (18.2%)؛ P = 0.20). تفاوت معنیداری در عوارض جانبی ناشی از کلرامبوسیل در مقایسه با عدم درمان به دست نیامد، اما همه بیماران دریافتکننده کلرامبوسیل دچار عوارض جانبی شدند (13/13 (100%) در مقابل (3/11 (27%)؛ P = 0.1). به گفته نویسندگان این کارآزمایی، کلرامبوسیل منجر به بهبودی قابل توجه در میانگین سطوح بیلیروبین (P < 0.05)، آلبومین (P < 0.05)، ایمونوگلوبولین M؛ (P < 0.01)، فعالیت آسپارتات آمینوترانسفراز سرم (P < 0.01) و ارتشاح (infiltrate) التهابی کبدی (P <0.01) شد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.