PRO 140 (شکل انسانی آنتی‌بادی PA14، یک آنتی‌بادی مونوکلونال CCR5)، نوعی آنتی‌بادی آزمایشگاهی است که گیرنده CCR5 را روی سلول‌های CD4 مسدود می‌کند. PRO 140 با مسدود کردن CCR5، از آلوده شدن سلول‌های سالم توسط ویروس HIV پیشگیری می‌کند. PRO 140 ممکن است یک داروی درمانی جدید موثر باشد زیرا این پتانسیل را دارد تا محدودیت‌های درمان‌های موجود را برای بیماران مبتلا به HIV برطرف کند. PRO 140 به عنوان یک درمان مهم جدید ظهور کرده و تحت بررسی قرار دارد.
ما کارایی، بی‌خطری (safety)، پیشرفت بیماری بالینی و نشانگرهای ایمونولوژیکی (تعداد/درصد CD4) و ویروسی (بار ویروسی HIV RNA در پلاسما) PRO 140 را در بیماران مبتلا به عفونت HIV بررسی کردیم. سه کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) را وارد کردیم. شواهد تا اپریل 2014 به‌روز است. این سه RCT خطر سوگیری (bias) نامشخصی داشتند، زیرا جزئیات موارد روش‌شناسی (methodology) آنها به اندازه کافی گزارش نشدند. همه بیماران در این سه مطالعه، بیماران بزرگسال مبتلا به عفونت HIV بودند، PRO 140 به صورت تزریق زیرجلدی یا داخل وریدی با دوزهای مختلف تجویز شد. این سه مطالعه به ارزیابی نشانگرهای ایمونولوژیکی (تعداد/درصد CD4) و ویروسی (بار ویروسی HIV RNA در پلاسما) پرداختند. ممکن است در همه مطالعات تضاد منافع احتمالی وجود داشته باشد، زیرا برخی از نویسندگان کارمندان فعلی یا گذشته Progenics Pharmaceuticals، تولیدکننده PRO 140، بودند.
مرور سیستماتیک ما نشان داد که PRO 140 ممکن است سرکوب HIV-1 RNA وابسته به دوز کوتاه‌مدت قابل توجهی را با عوارض جانبی قابل تحمل ارائه دهد. PRO 140 با دوز 2 میلی‌گرم/کیلوگرم، 5 میلی‌گرم/کیلوگرم، 10 میلی‌گرم/کیلوگرم، 162 میلی‌گرم در هفته، 324 میلی‌گرم هر دو هفته، و 324 میلی‌گرم در هفته توانست سطوح HIV-1 RNA را کاهش دهد و پاسخ ضدویروسی را نشان دهد. PRO 140 با دوز 5 میلی‌گرم/کیلوگرم تغییر بیشتری را در تعداد سلول‌های + CD4 در روز هشتم نشان داد. سردرد، لنفادنوپاتی، اسهال، خستگی، پرفشاری خون، احتقان بینی و خارش شایع‌ترین عوارض جانبی گزارش شده بودند. با وجود آنکه شواهد موجود از سه کارآزمایی نشان می‌دهد که PRO 140 ممکن است موثر باشد، تعداد بیماران در این سه مطالعه بسیار کم بود، و نتایج این سه مطالعه ممکن است تحت‌تاثیر سوگیری‌های بالقوه قرار داشته باشد. بنابراین، کیفیت شواهد به دست آمده از RCTهای موجود در سطح پائین بود.
PRO 140 توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) وضعیت تایید سریع را دریافت کرد، اما اثربخشی آن هنوز باید در RCTهای بزرگ و طولانی‌مدت و با کیفیت بالا ثابت شود. سه مطالعه مورد بررسی در اینجا فقط اثربخشی کوتاه‌مدت (58 یا 59 روز) آن را ارزیابی کردند. اثربخشی طولانی‌مدت دارو مورد ارزیابی قرار نگرفت، و داده‌های عوارض جانبی به اندازه کافی برای هر گروه گزارش نشد. بنابراین هنوز نمی‌توان توصیه‌ای را برای به‌کارگیری این شواهد ارائه داد. اینکه PRO 140 می‌تواند در مدیریت بالینی به عنوان درمان خط اول برای بیماران مبتلا به HIV مورد استفاده قرار گیرد یا خیر، بستگی به نتایج RCTهای آینده و با کیفیت بالا دارد.
شواهد محدودی از سه کارآزمایی کوچک نشان می‌دهد که PRO 140 ممکن است فعالیت ضدویروسی قوی، کوتاه‌مدت، وابسته به دوز و بسیار قابل توجهی داشته باشد. با این حال، از آنجایی که شواهد کافی نیست، هنوز نمی توان توصیه‌هایی در این زمینه کرد. انجام RCTهای بزرگتر، طولانی‌‌مدت‌تر و دوسو کور (double-blind) برای ارائه شواهد قطعی، مورد نیاز است.
PRO 140 (شکل انسانی از آنتی‌بادی PA14، یک آنتی‌بادی مونوکلونال CCR5) ویروس نقص ایمنی انسانی (human immunodeficiency virus; HIV) نوع 1 CCR5-tropic (R5) را مهار می‌کند. این ترکیب ممکن است یک درمان جدید موثر با پتانسیل رفع محدودیت‌های مربوط به درمان‌های موجود برای بیماران مبتلا به HIV باشد.
هدف ما ارزیابی کارآیی، بی‌خطری (safety)، پیشرفت بیماری بالینی و نشانگرهای ایمونولوژیکی (تعداد/درصد CD4) و ویروسی (بار ویروسی HIV RNA در پلاسما) PRO 140 برای بیماران مبتلا به عفونت HIV در کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (RCTs) و کارآزمایی‌های شبه-تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (شبه-RCTs) بود.
بانک‌های اطلاعاتی را شامل پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (کتابخانه کاکرین، 2014، شماره 4)، MEDLINE (PubMed، ژانویه 1966 تا اپریل 2014)، EMBASE (ژانویه 1978 تا اپریل 2014) و ISI Web of Knowledge (ژانویه 1966 تا اپریل 2014) ، پایگاه‌های آنلاین ثبت کارآزمایی و منابع دیگر را جست‌وجو کردیم. همچنین فهرست منابع متون علمی مرتبط و مطالعات واجد شرایط، و مقالات ارائه‌شده را در کنفرانس‌های اصلی HIV/AIDS (ویروس نقص ایمنی انسانی/سندرم نقص ایمنی اکتسابی) غربالگری کردیم.
RCTها و شبه-RCTهایی را وارد کردیم که PRO 140 را با دارونما (placebo) یا دیگر داروهای ضدرتروویروسی، یا دوزهای مختلف PRO 140 را در درمان افراد مبتلا به عفونت HIV مقایسه کردند.
دو محقق (L Li و JH Tian) به‌طور مستقل از هم تمام استنادهای بازیابی‌شده را غربالگری کرده و مطالعات واجد شرایط را انتخاب کردند. دو نویسنده (P Zhang و WQ Jia) مستقلا داده‌ها را استخراج کردند. هر گونه اختلاف‌نظری هنگام انتخاب مطالعات و استخراج داده‌ها توسط محقق اصلی مرور (KH Yang) مورد قضاوت قرار گرفت. از نرم‌افزار Review Manager (RevMan) برای آنالیز آماری بر اساس آنالیز قصد درمان (intention-to-treat) استفاده کردیم. ناهمگونی را با استفاده از آماره Chi 2 بررسی کردیم. برآوردهای I 2 بیش از 50% را به عنوان سطوح ناهمگونی (heterogeneity) متوسط یا بالا در نظر گرفتیم. با توجه به سطح ناهمگونی، از مدل اثرات ثابت (fixed-effects model) یا مدل اثرات تصادفی (random-effects model) استفاده کردیم. در صورت وجود ناهمگونی معنی‌دار و نیافتن دلایل آن، نتایج را به صورت کیفی گزارش کردیم.
سه کارآزمایی را وارد کردیم که PRO 140 را با دارونما در بیماران بزرگسال مبتلا به عفونت HIV مقایسه کردند. نتایج مرور ما نشان می‌دهد که PRO 140 ممکن است سرکوب قابل توجهی را در HIV-1 RNA ارائه دهد که وابسته به دوز و با عوارض جانبی قابل تحمل است. PRO 140 با دوزهای 2 میلی‌گرم/کیلوگرم، 5 میلی‌گرم/کیلوگرم، 10 میلی‌گرم/کیلوگرم، 162 میلی‌گرم/کیلوگرم هر هفته یک بار، 324 میلی‌گرم دو هفته یک بار، و 324 میلی‌گرم در هفته، تفاوت‌های آماری معنی‌داری را در تغییرات سطوح HIV-1 RNA نشان دادند. سطوح HIV-1 RNA با اینفیوژن داخل وریدی (IV) PRO 140 با دوزهای 2 میلی‌گرم/کیلوگرم یا 5 میلی‌گرم/کیلوگرم در روز 10، 5 میلی‌گرم/کیلوگرم یا 10میلی‌گرم/کیلوگرم در روز 12، 162 میلی‌گرم در هفته، 324 میلی‌گرم هر دو هفته یا 324 میلی‌گرم در هفته در روز 22، کاهش یافت. PRO 140 با دوز 2 میلی‌گرم/کیلوگرم، 5 میلی‌گرم/کیلوگرم، 10 میلی‌گرم/کیلوگرم، 162 میلی‌گرم در هر هفته، 324 میلی‌گرم هر دو هفته، و 324 میلی‌گرم در هفته، پاسخ ضدویروسی بیشتری را نشان داد. PRO 140 با دوز 324 میلی‌گرم در هفته، 5 میلی‌گرم/کیلوگرم و 10 میلی‌گرم/کیلوگرم، بیماران بیشتری را با ≦ 400 کپی/میلی‌لیتر از HIV-1 RNA نشان داد. فقط PRO 140 با دوز 5میلی‌گرم/کیلوگرم تغییر بیشتری را در تعداد سلول‌های + CD4 در روز هشتم ایجاد کرد. سردرد، لنفادنوپاتی، اسهال، خستگی، پرفشاری خون، احتقان بینی و خارش شایع‌ترین عوارض جانبی گزارش شده بودند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.