مایع آمنیوتیک آغشته به مکونیوم (meconium-stained amniotic fluid; MSAF) نتیجه مواد زائد دفع شده از روده بزرگ جنین است که وارد حفره آمنیوتیک مادر می‌شود. بروز آن در بارداری‌های طول کشیده افزایش می‌یابد. زنان باردار مبتلا به MSAF بیشتر در معرض ابتلا به عوارض مادری از جمله التهاب غشای جنین ناشی از عفونت باکتریایی (کوریوآمنیونیت (chorioamnionitis))، التهاب پوشش داخلی رحم پس از زایمان (اندومتریت (endometritis)) و عوارض نوزادی مانند سپسیس نوزادی و نیاز به بستری شدن در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان (NICU) قرار دارند. استرس جنینی یا هیپوکسی (hypoxia) ممکن است باعث اختلال تنفس جنین شده، که منجر به آسپیراسیون مکونیوم (aspiration of meconium) می‌شود.
مرور ما بر اساس دو مطالعه تصادفی‌سازی و کنترل شده (شامل 362 زن) بود و نشان داد که آنتی‌بیوتیک‌های پروفیلاکتیک ممکن است خطر عفونت داخل مایع آمنیوتیک را در زنان مبتلا به MSAF کاهش دهد (شواهد با کیفیت متوسط). استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها به وضوح سپسیس نوزادان (شواهد با کیفیت پائین)، بستری در NICU (شواهد با کیفیت پائین) یا اندومتریت پس از زایمان (شواهد با کیفیت پائین) را کاهش نداد. برای بررسی این مسائل، انجام مطالعاتی با تعداد بسیار بیشتری از زنان باردار مبتلا به MSAF مورد نیاز است.
شواهد فعلی نشان می‌دهد که در مقایسه با دارونما، استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها برای MSAF هنگام زایمان ممکن است وقوع کوریوآمنیونیت را کاهش دهد. شواهدی به دست نیامد مبنی بر اینکه آنتی‌بیوتیک‌ها می‌توانند اندومتریت پس از زایمان، سپسیس نوزادان و پذیرش در NICU را کاهش دهند. این مرور سیستماتیک نیاز به انجام RCTهای بیشتر، با طراحی خوب و با قدرت کافی را برای ارزیابی تاثیر آنتی‌بیوتیک‌های پروفیلاکتیک در بروز عوارض مادری و نوزادی مشخص می‌کند.
کوریوآمنیونیت (chorioamnionitis) بیشتر زمانی رخ می‌دهد که مایع آمنیوتیک آغشته به مکونیوم (meconium-stained amniotic fluid; MSAF) شود. مکونیوم در نقش یک فاکتور رشد می‌تواند رشد باکتری‌ها را در مایع آمنیوتیک تقویت کرده و از خواص باکتریواستاتیک (bacteriostatic) مایع آمنیوتیک ممانعت کند. بسیاری از پیامدهای نامطلوب نوزادی مربوط به MSAF ناشی از سندرم آسپیراسیون مکونیوم (meconium aspiration syndrome; MAS) است. MSAF با عفونت‌های مادر و نوزاد مرتبط است. آنتی‌بیوتیک‌ها ممکن است یک گزینه موثر برای کاهش چنین موربیدیتی‌هایی باشند.
هدف از این مرور، ارزیابی اثربخشی و عوارض جانبی آنتی‌بیوتیک‌های پروفیلاکتیک برای MSAF در طول زایمان در پیشگیری از وقوع عفونت‌های مادر و نوزاد است.
پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه بارداری و زایمان در کاکرین را جست‌وجو کردیم (30 سپتامبر 2014).
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای (randomised controlled trials; RCTs) که آنتی‌بیوتیک‌های پروفیلاکتیک را با دارونما (placebo) یا عدم درمان در طول زایمان برای زنان مبتلا به MSAF مقایسه کردند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم کارآزمایی‌ها را برای ورود و خطر سوگیری (bias) ارزیابی کرده، داده‌ها را استخراج و صحت (accuracy) آنها را بررسی کردند.
دو مطالعه را با 362 زن باردار وارد کردیم. هر دو مطالعه آمپی‌سیلین-سولباکتام (ampicillin-sulbactam) (N = 183) را در برابر نرمال سالین (N = 179) در زنان باردار مبتلا به MSAF مقایسه کردند. به نظر می‌رسید آنتی‌بیوتیک‌های پروفیلاکتیک منجر به کاهشی با اهمیت آماری در بروز سپسیس نوزادی (خطر نسبی (RR): 1.00؛ 95% CI؛ 0.21 تا 4.76)، پذیرش در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان (NICU) (RR: 0.83؛ 95% CI؛ 0.39 تا 1.78) و اندومتریت پس از زایمان (RR: 0.50؛ 95% CI؛ 0.18 تا 1.38) نشدند. با این حال، کاهش قابل‌توجهی در خطر کوریوآمنیونیت دیده شد (RR: 0.36؛ 95% CI؛ 0.21 تا 0.62). عوارض جانبی جدی گزارش نشدند. مقاومت دارویی، مدت زمان استفاده از ونتیلاسیون مکانیکی و مدت بستری در NICU/بیمارستان گزارش نشدند. بیشتر حوزه‌های خطر سوگیری برای یک مطالعه در معرض خطر پائین سوگیری و برای مطالعه دیگر در معرض خطر نامشخص سوگیری قرار داشتند. سطح کیفیت شواهد با استفاده از رویکرد درجه‌بندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (Grading of Recommendations Assessment, Development and Evaluation; GRADE) برای سپسیس نوزادی، اندومتریت پس از زایمان، و مورتالیتی و موربیدیتی نوزادان پیش از ترخیص (پذیرش در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان) در حد پائین و برای کوریوآمنیونیت در حد متوسط بود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.