سه کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) را با 175 زن وارد کردیم. سه RCT منتشر شده NTG تنها را در برابر دارونما (placebo) مقایسه کردند. وضعیت جداشدگی جفت باقی‌مانده در هر سه RCT ناشناخته بود. در مجموع، از میان سه کارآزمایی وارد شده، دو مورد در معرض خطر پائین سوگیری و کارآزمایی سوم در معرض خطر بالای سوگیری برای دو حوزه ارزیابی شدند: داده‌های ناقص پیامد و گزارش‌دهی انتخابی. سه کارآزمایی مذکور، هفت مورد از 23 پیامد از پیش مشخص شده این مرور را گزارش کردند.

پیامد اولیه «خارج کردن جفت به صورت دستی» در هر سه مطالعه گزارش شد. هیچ تفاوتی بین NTG و دارونما برای خارج کردن دستی جفت مشاهده نشد (میانگین خطر نسبی (RR): 0.83؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.47 تا 1.46؛ 175 زن؛ I² = 81%). به دلیل وجود شواهدی از ناهمگونی قابل توجه در آنالیز، از یک مدل اثرات-تصادفی استفاده شد. هم‌چنین هیچ تفاوتی میان گروه‌ها از لحاظ خطر خونریزی شدید پس از زایمان وجود نداشت (RR: 0.93؛ 95% CI؛ 0.62 تا 1.39؛ 150 زن؛ دو مطالعه؛ I² = 0%). ترانسفیوژن خون فقط در یک مطالعه (40 زن) گزارش شد و باز هم تفاوتی بین گروه‌ها وجود نداشت (RR: 1.00؛ 95% CI؛ 0.07 تا 14.90؛ 40 زن؛ I² = 0%). میانگین از دست دادن خون (میلی‌لیتر) در سه مطالعه گزارش شد و هیچ تفاوتی هم به دست نیامد (تفاوت میانگین (MD): 115.31-؛ 95% CI؛ 306.25- تا 75.63؛ 169 زن، I² = 83%). تجویز نیتروگلیسیرین با افزایش سردرد همراه نبود (RR: 1.09؛ 95% CI؛ 0.80 تا 1.47؛ 174 زن؛ سه مطالعه؛ I² = 0%). با این حال، تجویز نیتروگلیسیرین به ترتیب، با کاهش قابل توجه، هرچند خفیف، فشار خون سیستولیک و دیاستولیک و افزایش قابل توجه در تعداد ضربان نبض (MD: -3.75؛ 95% CI؛ 7.47- تا 0.03-) برای فشار خون سیستولیک، و برای تعداد ضربان نبض (ضربان در هر دقیقه) (MD: 6.00؛ 95% CI؛ 3.07 تا 8.93) همراه بود (که فقط در یک مطالعه شامل 24 شرکت‌کننده گزارش شد). مورتالیتی مادران و افزودن یوتروتونیک‌های درمانی در هیچ مطالعه‌ای گزارش نشدند.