سوال مطالعه مروری

آیا درمان کلاس‌مدار برای بهبود راه رفتن افراد پس از استروک بهتر از فیزیوتراپی معمول است؟

پیشینه

پس از استروک، افراد به سختی می‌توانند راه بروند. ممکن است کندتر شوند، فقط فاصله‌های کوتاه را مدیریت کنند، و نیاز به کمک داشته باشند. هم‌چنین ممکن است تعادل خود به راحتی از دست بدهند و خستگی بیشتری داشته باشند. این امر بدان معنی است که حتی کمتر راه می‌روند، و بنابراین توانایی راه رفتن آنها ممکن است بدتر شود. توانبخشی می‌تواند به بهبود راه رفتن کمک کند، اما دسترسی به آن، به ویژه بعد از استروک دشوار است. درمان کلاس‌مدار شامل کار در گروه‌ها (به جای رابطه فردی با یک درمانگر)، و انجام تمرین خاصی از وظایف معنی‌دار است، و ممکن است راه حلی ارائه دهد که قابل دسترس‌تر باشد.

ویژگی‌های مطالعه

این یک نسخه به‌روز شده از یک مرور اصیل در سال 2010 است. مطالعاتی را در نظر گرفتیم که به مقایسه درمان کلاس‌مدار با درمان متعارف برای افراد مبتلا به استروک پرداختند، و فقط مطالعات با کیفیت بالا با خطر پائین سوگیری را وارد مرور کردیم. ما به مطالعاتی علاقه‌مند بودیم که این دو رویکرد و تاثیرات آنها را بر نحوه راه رفتن افراد، مقدار مسافت، میزان سرعت و میزان مستقل بودن افراد مقایسه کردند. هم‌چنین مطالعاتی را جست‌وجو کردیم که به بررسی این موضوع پرداختند که کلاس‌مداری نسبت به رویکرد معمول با آسیب احتمالی بیشتر یا کمتری همراه است. شواهد تا ژانویه 2017 به‌روز است.

نتایج اصلی

هفده مطالعه را یافتیم، که شامل 1297 شرکت‌کننده بود، و توانبخشی کلاس‌مداری را با مراقبت معمول یا توانبخشی ساختگی مقایسه کردند. اکثر کارآزمایی‌ها مزایای کلاس‌مداری را در بهبود توانایی راه رفتن گزارش کردند. به‌طور خاص‌تر، نتایج به دست آمده از مطالعات را ترکیب کردیم و شواهد متوسطی را یافتیم که نشان دادند کلاس‌مداری در مقایسه با سایر انواع درمان‌ها در بهبود توانایی فرد برای راه رفتن بیشتر، مستقل‌تر و سریع‌تر و در بعضی موارد، برای حفظ تعادل راحت‌تر و با اطمینان‌تر موثرتر است. پیشنهادی وجود داشت که نشان می‌دهد افراد ممکن است کمتر در گروه کلاس‌مداری بمانند، و ممکن است بتوانند سریع‌تر از توانبخشی در بیمارستان به منزل بروند؛ اما این دو جنبه از نظر آماری تایید نشد. هم‌چنین دریافتیم که تاثیرات مثبت کلاس‌مداری توسط افرادی که بیش از یک سال قبل استروک داشتند در مقایسه با افرادی که درون همان سال استروک داشتند، به‌طور مساوی تجربه شده بود. این بدان معنی است که افراد می‌توانند بعد از استروک بهبودی بیشتری را نسبت به میزان بهبودی‌های گزارش شده قبلی ادامه دهند. پژوهش بیشتری لازم است تا ببینیم که این درمان برای همه افراد با هر نوع شدت استروک خوب عمل می‌کند یا خیر و این‌که بعضی از روش‌ها بهتر از سایر روش‌ها عمل می‌کنند یا خیر.

کیفیت شواهد

علی‌رغم این‌که کنترل برخی از جنبه‌ها در برخی از مطالعات توانبخشی دشوار بود، کیفیت مطالعات به‌طور کلی قابل قبول بود. با این حال، ما کیفیت رتبه‌بندی را به «متوسط» کاهش دادیم تا اذعان کنیم که برخی از کارآزمایی‌ها به‌طور بالقوه در معرض سوگیری (bias) قرار دارند.