علامت اصلی بیماری شریانی محیطی (PAD) درد پا در یک یا هر دو ماهیچه ساق پا هنگام راه رفتن است. به طور معمول، این درد هنگام راه رفتن به وجود می‌آید و با استراحت کوتاه‌مدت تسکین می‌یابد. این پدیده بالینی لنگش متناوب (intermittent claudication; IC) نامیده می‌شود. بیماری شریانی محیطی در اثر تنگی پیشرونده شریان‌ها در یک یا هر دو پا ایجاد شده و تظاهری از آترواسکلروز (تصلب شرایین) سیستماتیک است که احتمالا منجر به حوادث قلبی‌عروقی می‌شود. درمان محافظه‌کارانه عبارت است از درمان عوامل خطر قلبی‌عروقی و تسکین علامتی با ورزش‌درمانی و درمان‌های دارویی. یکی از گزینه‌های دارودرمانی استفاده از عصاره جینکو بیلوبا (Ginkgo biloba extract) است، که از برگ‌های درخت جینکو بیلوبا گرفته شده و قرن‌ها است که در طب سنتی چینی از آن استفاده می‌شود. این عصاره یک ماده وازواکتیو است و این باور وجود دارد که تاثیر مثبتی بر توانایی راه رفتن بیماران مبتلا به PAD دارد. این مرور نشان می‌دهد که افراد با استفاده از جینکو بیلوبا می‌توانند 64.5 متر بیشتر راه بروند، که این تفاوت در مقایسه با گروه دارونما (placebo) معنی‌دار نبود. به طور کلی، هیچ شواهدی وجود ندارد که نشان دهد جینکو بیلوبا مزیت بالینی معنی‌داری برای بیماران مبتلا به PAD دارد.
به طور کلی، هیچ شواهدی وجود ندارد که نشان دهد جینکو بیلوبا مزیت بالینی معنی‌داری برای بیماران مبتلا به بیماری شریانی محیطی دارد.
افراد مبتلا به لنگش متناوب (IC) از درد عضلات پا، که حین فعالیت ایجاد شده و با مدت کوتاهی استراحت تسکین می‌یابد، رنج می‌برند. تسکین علامتی با ورزش‌درمانی (تحت نظارت) و درمان‌های دارویی به دست می‌آید. جینکو بیلوبا (Ginkgo biloba) یک ماده وازواکتیو (vasoactive) است و برای درمان IC استفاده می‌شود.
ارزیابی تاثیر جینکو بیلوبا بر مسافت پیموده شده در افراد مبتلا به لنگش متناوب.
برای این به‌روزرسانی، هماهنگ کننده جست‌وجوی گروه بیماریهای عروق محیطی در کاکرین به جست‌وجو در پایگاه ثبت تخصصی کارآزمایی (مارچ 2013) و CENTRAL (شماره 2؛ 2013) پرداخت.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده درباره عصاره جینکو بیلوبا، صرف‌نظر از دوز، در برابر دارونما (placebo) در افراد مبتلا به IC.
دو نویسنده به‌طور مستقل از هم به بررسی کارآزمایی برای انتخاب پرداختند، کیفیت مطالعه را ارزیابی و داده‌ها را استخراج کردند. ما تعداد بیماران، میانگین مسافت‌ها یا زمان‌های پیموده شده و انحراف استانداردها را استخراج کردیم. برای استاندارد سازی مسافت یا زمان پیموده شده، کالری مصرف شده برای بیان تفاوت بین پروتکل‌های مختلف تردمیل، که بر اساس سرعت و شیب تردمیل محاسبه می‌شود، مورد استفاده قرار گرفت.
چهارده کارآزمایی با مجموع 739 شرکت‌کننده وارد شدند. یازده کارآزمایی شامل 477 شرکت‌کننده، جینکو بیلوبا را با دارونما مقایسه کرده و مسافت مطلق لنگش (ACD) را ارزیابی کردند. به دنبال درمان با جینکو بیلوبا در مقایسه با دارونما در پایان مطالعه، ACD با اندازه کلی تاثیر 3.57 کیلوکالری افزایش یافت (فاصله اطمینان (CI): 0.10- تا 7.23؛ 0.06 = P). این به معنای افزایش فقط 64.5 متر (CI؛ 1.8- تا 130.7) روی یک تردمیل صاف با سرعت متوسط 3.2 کیلومتر بر ساعت بود. سوگیری انتشار که منجر به داده‌های گم‌شده یا کارآزمایی‌های «منفی» شد، به احتمال زیاد اندازه تاثیر را افزایش داده‌اند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.