این مرور 26 مطالعه را وارد کرد (33849 شرکت‌کننده). به‌طور کلی، ما 13 مطالعه را در معرض خطر پایین سوگیری (bias)، سه مطالعه را در معرض خطر بالای سوگیری، و بقیه مطالعات را در معرض خطر نامشخص سوگیری قضاوت کردیم. شرایط و رویه‌های به‌کارگیری در سراسر مطالعات متفاوت بود، اما بیشتر مطالعات در کشورهای با درآمد بالا انجام شده بودند. شواهدی با قطعیت متوسط وجود داشت، که به دلیل تناقض محدود شدند، و نشان دادند که مداخلات پیام متنی خودکار موثرتر از حداقل حمایت ترک سیگار بود (RR؛ 1.54؛ 95% CI؛ 1.19 تا 2.00؛ %71 = I2؛ 13 مطالعه؛ 14133 شرکت‏‌کننده). همچنین شواهدی با قطعیت متوسط وجود داشت، که به دلیل عدم دقت محدود شدند، و نشان دادند که افزودن پیام‌های متنی به سایر مداخلات ترک سیگار موثرتر از سایر مداخلات ترک سیگار به‌تنهایی بود (RR؛ 1.59؛ 95% CI؛ 1.09 تا 2.33؛ %0 = I2؛ 4 مطالعه؛ 997 شرکت‏‌کننده). دو مطالعه که پیام‌های متنی را با دیگر مداخلات ترک سیگار مقایسه کردند، و سه مطالعه که پیام‌دهی با شدت بالا را با شدت کم مقایسه کردند، تفاوت‌های معنی‌داری را بین گروه‌ها نشان ندادند (به‌ترتیب؛ RR؛ 0.92؛ 95% CI؛ 0.61 تا 1.40؛ %27 = I2؛ 2 مطالعه؛ 2238 شرکت‏‌کننده؛ و RR؛ 1.00؛ 95% CI؛ 0.95 تا 1.06؛ %0 = I2؛ 3 مطالعه؛ 12985 شرکت‏‌کننده) اما فواصل اطمینان در مقایسه قبلی گسترده بود. پنج مطالعه، برنامه کاربردی گوشی هوشمند را برای ترک سیگار با حمایت از ترک سیگار با شدت پایین‌تر (یا یک برنامه با شدت پایین‌تر یا حداقل حمایت بدون برنامه کاربردی) مقایسه کردند. ما شواهد را ترکیب کردیم و قطعیت آنها را به دلیل تناقض و عدم دقت جدی بسیار پایین در نظر گرفتیم. این مرور شواهدی را ارائه نکرد که نشان دهد برنامه‌های کاربردی گوشی هوشمند احتمالا ترک سیگار را بهبود می‌بخشند (RR؛ 1.00؛ 95% CI؛ 0.66 تا 1.52؛ %59 = I2؛ 5 مطالعه؛ 3079 شرکت‏‌کننده). سایر برنامه‌های کاربردی گوشی هوشمند تست شده با برنامه‌های واردشده در تجزیه‌وتحلیل تفاوت داشتند، زیرا دو مطالعه از مدیریت احتمالی و یک مطالعه از ترکیب پیام متنی با یک برنامه کاربردی استفاده کردند، و بنابراین ما آنها را ترکیب نکردیم. استفاده از داده‌های موردی کامل به عنوان نقطه مقابل استفاده از داده‌ها از تمام شرکت‌کنندگان، به طور قابل‌توجهی یافته‌ها را تغییر ندادند.