Pneumocystis jiroveci ، قارچی است که عمدتا میان بیماران مبتلا به سیستم ایمنی ضعیف مانند مبتلایان به ویروس نقص سیستم ایمنی انسانی (HIV)، بیماران سرطانی، پس از پیوند اعضا، و بیمارانی که داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی دریافت می‌کنند، باعث وقوع پنومونی می‌شود. شواهد قبلی نشان می‌دهد که درمان پیشگیرانه آنتی‌بیوتیکی (پیش از شروع بیماری) می‌تواند مورتالیتی و موربیدیتی ناشی از PCP را میان بیماران مبتلا به HIV کاهش دهد. ما ارزیابی کردیم که این موضوع برای بیماران غیر HIV مبتلا به نقص سیستم ایمنی نیز صادق است یا خیر.
بیمارانی که در 13 کارآزمایی شناسایی شده وارد شدند، شامل بزرگسالان مبتلا به لوکمی حاد یا تحت پیوند ارگان توپُر و کودکان مبتلا به لوکمی حاد بودند. این مرور از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده و کنترل شده (RCTs) نشان داد که پروفیلاکسی با تری‌متوپریم/سولفامتوکسازول، یک آنتی‌بیوتیک موثر علیه PCP، به‌طور قابل‌توجهی بروز PCP را تا 85% کاهش داد. هیچ شواهدی را برای کاهش در مورتالیتی به هر علتی پیدا نکردیم. اعتماد به نتایج برای PCP در سطح متوسط تا بالا بود، در حالی که برای مورتالیتی، به دلیل کمبود داده‌ها، در سطح پائین قرار داشت. درمان پیشگیرانه با افزایش نرخ عوارض جانبی همراه نبود. تجویز سه بار در هفته تری‌متوپریم/سولفامتوکسازول ممکن است به اندازه یک بار در روز آن موثر باشد.
بر اساس نتایج به دست آمده، زمانی که عفونت PCP بدون پیشگیری با نرخ حدودا 6% رخ می‌دهد، تعداد افرادی که نیاز به درمان با تری‌متوپریم/سولفامتوکسازول برای یک دوره زمانی طولانی دارند (از چند هفته تا سه سال در کارآزمایی‌های وارد شده) تا از بروز یک اپیزود عفونت PCP پیشگیری شود، برابر با 19 نفر بود. با توجه به نرخ پائین عوارض جانبی، پروفیلاکسی باید برای بیمارانی که در معرض خطر مشابه PCP هستند، در نظر گرفته شود.
با توجه به نرخ رویداد 6.2% در گروه‌های کنترل کارآزمایی‌های وارد شده، پروفیلاکسی از PCP با استفاده از تری‌متوپریم/سولفامتوکسازول میان بیماران مبتلا به نقص سیستم ایمنی غیر HIV بسیار موثر است، با تعداد افراد مورد نیاز برای درمان (numbers needed to treat; NNT) برای پیشگیری از PCP که 19 بیمار بود (95% CI؛ 17 تا 42). برای بیمارانی که خطر اولیه مشابهی برای ابتلا به PCP دارند، باید پروفیلاکسی در نظر گرفته شود.
پنومونی پنوموسیستیس (Pneumocystis pneumonia; PCP) یک بیماری است که بیماران دچار نقص سیستم ایمنی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. بروز PCP میان این بیماران با موربیدیتی و مورتالیتی قابل‌توجهی در ارتباط است.
ارزیابی اثربخشی پروفیلاکسی PCP میان بیماران مبتلا به نقص سیستم ایمنی غیر HIV؛ و تعریف نوع بیمار مبتلا به نقص سیستم ایمنی که شواهد، حاکی از سودمندی مداخله برای پروفیلاکسی PCP است.
جست‌وجوهای الکترونیکی در پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL) ( کتابخانه کاکرین 2014، شماره 1)، MEDLINE و EMBASE (تا مارچ 2014)، LILACS (تا مارچ 2014)، مجموعه مقالات کنفرانس مربوطه؛ و منابع کارآزمایی‌ها شناسایی شده، انجام شدند.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) یا شبه-RCTهایی که پروفیلاکسی را با یک آنتی‌بیوتیک موثر در برابر PCP در مقابل دارونما (placebo)، عدم مداخله، یا آنتی‌بیوتیک(های) بدون فعالیت علیه PCP مقایسه کردند؛ و کارآزمایی‌هایی که به مقایسه آنتی‌بیوتیک‌های مختلف موثر علیه PCP میان بیماران غیر HIV با نقص سیستم ایمنی پرداختند. فقط کارآزمایی‌هایی را وارد کردیم که در آنها عفونت‌های پنوموسیستیس به عنوان پیامد در دسترس بود.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم خطر سوگیری (bias) را در هر کارآزمایی ارزیابی کرده و داده‌ها را از کارآزمایی‌های وارد شده استخراج کردند. برای دستیابی به داده‌های ازدست‌رفته در مطالعات وارد شده، با نویسندگان آنها تماس گرفتیم. پیامد اولیه، عفونت‌های PCP مستند شده بود. خطر نسبی (RR) با 95% فاصله اطمینان (CI) برآورد شده و با استفاده از مدل اثرات تصادفی (random-effects model)، ادغام شدند.
سیزده کارآزمایی که میان سال‌های 1974 و 2008 انجام شدند، شامل 1412 بیمار بودند. چهار کارآزمایی شامل 520 کودک مبتلا به لوکمی لنفوبلاستیک حاد و کارآزمایی‌های باقی‌مانده شامل بزرگسالان مبتلا به لوکمی حاد، پیوند ارگان توپُر یا پیوند مغز استخوان اتولوگ بودند. در مقایسه با عدم درمان یا درمان با فلوروکینولون‌ها (fluoroquinolones) (غیر فعال در برابر پنوموسیستیس)، کاهش 85% در وقوع PCP در بیماران دریافت‌کننده پروفیلاکسی با تری‌متوپریم/سولفامتوکسازول (trimethoprim/sulfamethoxazole) گزارش شد (RR: 0.15؛ 95% CI؛ 0.04 تا 0.62؛ 10 کارآزمایی، 1000 بیمار). شواهد به دلیل خطر سوگیری احتمالی، در سطح متوسط درجه‌بندی شدند. مورتالیتی مرتبط با PCP نیز به‌طور قابل‌توجهی کاهش یافت (RR: 0.17؛ 95% CI؛ 0.03 تا 0.94؛ نه کارآزمایی، 886 بیمار) (شواهد با کیفیت پائین به دلیل خطر سوگیری احتمالی و عدم دقت)، اما در کارآزمایی‌هایی که پروفیلاکسی PCP را با دارونما یا عدم درمان مقایسه کردند، هیچ تاثیر قابل‌توجهی بر مورتالیتی به هر علتی (all-cause mortality) وجود نداشت (شواهد با کیفیت پائین به دلیل عدم دقت). وقوع لکوپنی یا نوتروپنی و مدت زمان آنها به‌طور هم‌سو و سازگاری گزارش نشدند. در مقایسه تری‌متوپریم/سولفامتوکسازول با عدم درمان یا دارونما، هیچ تفاوت معنی‌داری در عوارض جانبی کلی یا رویدادهایی که نیاز به قطع درمان داشتند، مشاهده نشد (چهار کارآزمایی، 470 بیمار، شواهد با کیفیت متوسط). هیچ تفاوتی میان مصرف یک بار در روز در مقابل سه بار در هفته تری‌متوپریم/سولفامتوکسازول مشاهده نشد (دو کارآزمایی، 207 بیمار).
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.