سوال مطالعه مروری
شواهد مربوط به استفاده از داروی ضد-صرع برای پیشگیری از تشنج بعد از ترومبوز ورید داخل مغزی را مرور کردیم.
پیشینه
ترومبوز ورید داخل مغزی زمانی ایجاد می‌شود که لخته‌های خونی در ورید بزرگ یا کوچک در سینوس‌های مغز تشکیل شوند. این اتفاق ممکن است هنگام تشنج رخ دهد. اینکه کدام افراد با سابقه ترومبوز ورید داخل مغزی، باید داروی ضد-صرع را به عنوان درمان پیشگیرانه دریافت کنند، هم‌چنان در هاله‌ای از ابهام است. می‌خواستیم مزیت بالقوه را با عوارض جانبی احتمالی استفاده از داروهای ضد-صرع در این گروه از افراد روشن کنیم.
ویژگی‌های مطالعه
هیچ مطالعه‌ای تا اپریل 2015 معیارهای ورود به مرور ما را نداشت.
نتایج کلیدی
تا به حال، میان کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده انجام شده هیچ شواهدی یافت نشده که تایید کننده یا رد کننده استفاده از داروهای ضد-صرع جهت پیشگیری اولیه و ثانویه از بروز تشنج‌های مربوط به ترومبوز ورید داخل مغزی باشد.
ما شواهدی پیدا نکردیم که تایید کننده یا رد کننده سودمند بودن استفاده از داروهای ضد-صرع به عنوان پیشگیری اولیه یا ثانویه از بروز تشنج‌های مربوط به ترومبوز ورید داخل مغزی باشد. بنابراین برای پیدا کردن جواب این سوال به کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده با طراحی دقیق نیازمندیم. تا آخرین نسخه‌ای که ما برای این مرور بررسی کردیم، هیچ مطالعه‌ای با این خصوصیات نیافتیم.
ترومبوز ورید داخل مغزی (intracranial venous thrombosis; ICVT) به طور شایعی همراه با تشنج در فاز حاد رخ می‌دهد و برخی افراد ممکن است به طور مکرر و به طور طولانی-مدت دچار تشنج شوند. استفاده پروفیلاکتیک از داروهای ضد-صرع (antiepileptic drugs; AED) برای مدیریت دوران بعد از ICVT مورد مناقشه است و در حال حاضر هیچ اتفاق‌نظری در مورد مدیریت بهینه تشنج پس از ICVT وجود ندارد. این آخرین نسخه به‌روز از مرور کاکرین است که اولین‌بار در سال 2006 در شماره 3 بانک اطلاعاتی مرورهای سیستماتیک کاکرین (Cochrane Database of Systematic Reviews) منتشر شده بود.
این مطالعه جهت بررسی تاثیرات AEDها بر پیشگیری اولیه و ثانویه از بروز تشنج‌های مرتبط با ICVT طراحی شده است.
1) در مورد پیشگیری اولیه، هدف ما ارزیابی این بود که AEDها احتمال بروز تشنج را در افرادی که یک ICVT داشته‌اند، بدون اینکه تشنج کرده باشند، کاهش می‌دهد یا خیر.
2) در مورد پیشگیری ثانویه، هدف ما این بود که AEDها احتمال بروز تشنج بعدی را در افرادی که یک ICVT داشته‌اند و حداقل یک حمله تشنج را قبلا تجربه کرده‌اند، کاهش می‌دهد یا خیر.
در آخرین نسخه به‌روز این مرور، پایگاه ثبت تخصصی گروه صرع در کاکرین (Cochrane Epilepsy Group Specialized Register)، پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های بالینی کاکرین (CENTRAL) از طریق پایگاه ثبت آنلاین مطالعات کاکرین (CRSO) و (MEDLINE (Ovid 1946 onwards را تا 20 اپریل 2015 جست‌وجو کردیم، فهرست منابع مقالاتی را که از جست‌وجوهای ما بازیابی شده بودند نیز مد نظر قرار دادیم.
قصد ما این بود که از همه کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و شبه-تصادفی‌سازی و کنترل شده که تشخیص ICVT داشتند، استفاده کنیم و آنها را به دو گروه درمان (که حداقل یک AED دریافت می‌کردند) و گروه کنترل (که یا دارونما (placebo) دریافت می‌کردند یا هیچ دارویی نمی‌گرفتند) تقسیم کنیم.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم کیفیت روش‌شناسی کارآزمایی‌ها را ارزیابی و غربالگری کردند. اگر مطالعات در مرور گنجانده شده بود، یک نویسنده داده‌ها را استخراج و دیگری داده‌های استخراج شده را بررسی می‌کرد.
هیچ مطالعه مرتبطی یافت نشد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.