پیشینه
ما خواستیم ارزیابی کنیم که کورتیکواستروئیدها از جمله ACTH یک درمان موثر برای کودکان مبتلا به صرع هستند یا خیر. کورتیکواستروئیدها گاهی به عنوان یک درمان کمکی برای داروهای ضدصرع در کودکان مبتلا به صرع کنترل‌نشده استفاده می‌شوند. نقش کورتیکواستروئیدها در کودکان مبتلا به صرع هنوز مشخص نشده است.
ویژگی‌های مطالعه
شواهد تا آگوست 2014 به‌روز است. یک مطالعه در مرور وارد شد. در مجموع، داده‌های پنج کودک مبتلا به تشنج کنترل‌نشده، بین یک و 11 سال، مورد بررسی قرار گرفتند. طول دوره این مطالعه دو ماه بود؛ یک ماه برای درمان کورتیکواستروئید و یک ماه برای درمان دارونما (placebo) (درمان غیرفعال). یکی از پنج کودک از مطالعه خارج شد و دیگری اسپاسم‌های ناشی از صرع داشت، به این معنی که نتوانستیم داده‌های آنها را در آنالیز خود لحاظ کنیم. بنابراین، فقط توانستیم داده‌های سه کودک را با هم مقایسه کنیم. هر سه کودک هر دو درمان مورد مطالعه را دریافت کردند و تعداد حملات تشنجی که در طول هر درمان رخ دادند، مقایسه شدند.
نتایج کلیدی
یک کودک در حالی که با دوز پائین کورتیکواستروئیدها تحت درمان بود، در مقایسه با درمان دارونما، 25% تا 50% کاهش را در دفعات تشنج نشان داد. این کودک و کودک دیگر با دوز بالاتر کورتیکواستروئیدها در مقایسه با دارونما درمان شدند و هر دو 25% تا 50% کاهش را در دفعات تشنج نشان دادند. کودک سوم هیچ کاهشی را در تشنج با هیچ یک از دوزها نشان نداد. از آنجایی که فقط یک مطالعه یافت شد که شامل داده‌های سه نفر از پنج شرکت‌کننده بود، انجام آنالیز آماری بیشتر امکان‌پذیر نبود. در مورد نقش کورتیکواستروئیدها در کودکان مبتلا به صرع نمی‌توان نتیجه‌گیری کرد.
کیفیت شواهد
شواهد حاصل از یک مطالعه موجود در این مرور به دلیل حجم نمونه کوچک، با کیفیت پائین رتبه‌بندی شد. نیاز به انجام مطالعات بزرگتر و با طراحی خوب وجود دارد.
از زمان آخرین نسخه این مرور، شواهد جدیدی برای اثربخشی کورتیکواستروئیدها در درمان صرع دوران کودکی یافت نشد. پزشکانی که از استروئیدها در مدیریت درمانی صرع‌های دوران کودکی ، به غیر از اسپاسم‌های ناشی از صرع، استفاده می‌کنند، باید پیش از استفاده از این عوامل، این موضوع را در نظر بگیرند.
این یک نسخه به‌روز شده از مرور اصیل کاکرین است که در شماره 1، 2007 منتشر شد.
صرع (epilepsy) یک اختلال همراه با تشنج‌های صرعی عودکننده است. کورتیکواستروئیدها در درمان کودکان مبتلا به صرع مورد استفاده قرار گرفته و عوارض جانبی قابل توجهی دارند. اثربخشی و تحمل‌پذیری آنها به وضوح ثابت نشده‌اند.
تعیین اثربخشی، از نظر کنترل تشنج، بهبود در شناخت و در کیفیت زندگی و تحمل‌پذیری استروئیدها در مقایسه با دارونما (placebo) یا دیگر داروهای ضدصرع در کودکان مبتلا به صرع، به استثنای اسپاسم‌های ناشی از صرع.
بانک‌های اطلاعاتی زیر را جست‌وجو کردیم: پایگاه ثبت تخصصی گروه صرع در کاکرین (1 آگوست 2014)؛ CENTRAL ( کتابخانه کاکرین ، شماره 7، جولای 2014)؛ MEDLINE (1946 تا 1 آگوست 2014)؛ EMBASE (1966 تا دسامبر 2004)؛ Database of Abstracts of Reviews of Effectiveness (DARE؛ شماره 3 بانک اطلاعاتی منتشرشده در کتابخانه کاکرین ، شماره 7، جولای 2014)؛ ClinicalTrials.gov و پلتفرم بین‌المللی پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی (ICTRP) سازمان جهانی بهداشت (1 آگوست 2014).
فهرست منابع مطالعات بازیابی‌شده را برای یافتن گزارش‌های بیشتر از مطالعات مرتبط بررسی کردیم.
همه کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده از تجویز کورتیکواستروئیدها در کودکان (کمتر از 16 سال) مبتلا به صرع.
برای این به‌روزرسانی، دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم کارآزمایی‌ها را برای ورود انتخاب و داده‌ها را استخراج کردند. پیامدها شامل توقف تشنج، کاهش فراوانی تشنج، بهبود شناخت، کیفیت زندگی و عوارض جانبی استروئیدها بودند.
یک RCT تکی انتخاب شد که پنج کودک را در یک کارآزمایی متقاطع (cross-over) دوسو کور (double blind) وارد کرد. یک کودک زودتر از موعد از مطالعه خارج شد و دیگری اسپاسم‌های نوزادی داشت و از این رو از آنالیز بیشتر حذف شد. هورمون آدرنوکورتیکوتروفین (adrenocorticotrophin hormone; ACTH 4-9) تجویز شد. از سه کودکی که آنالیز شدند، یکی از آنها کاهش 25% تا 50% را در تشنج با دوزهای پائین و بالاتر کورتیکواستروئیدها در مقایسه با دارونما نشان داد؛ یک کودک فقط در دوز بالاتر به کاهش تشنج دست یافت و یک کودک در هر دو دوز، کاهشی را در تشنج نشان نداد. هیچ موردی از عوارض جانبی گزارش نشد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.