هفت مطالعه مرتبط را شناسایی کردیم. پنج مطالعه از این مطالعات در چین و یک مطالعه در هند و یک مطالعه در تانزانیا انجام شد. در مجموع 9858 کودک بین 10 تا 18 سال در این مطالعات تصادفی‌سازی شدند، 8240 کودک (84%) بین یک تا هشت ماه پس از غربالگری پیگیری شدند. به‌طور کلی، مطالعات را در معرض خطر پائین سوگیری (bias) قضاوت کردیم. هیچ کدام از این مطالعات، غربالگری بینایی را برای اختلالات حدت بینایی قابل اصلاح با عدم غربالگری مقایسه نکردند.

دو مطالعه، غربالگری بینایی را به همراه ارائه عینک‌های رایگان در برابر غربالگری بینایی بدون عینک‌های رایگان (فقط نسخه) مقایسه کردند. این مطالعات شواهدی با قطعیت بالا ارائه کردند که نشان می‌دهد غربالگری بینایی به همراه ارائه عینک‌های رایگان نسبت به زمانی که غربالگری بینایی فقط با ارائه یک نسخه همراه است، منجر به درصد بالاتری از کودکان دارای عینک می‌شود (خطر نسبی (RR): 1.60؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.34 تا 1.90؛ 1092 شرکت‌کننده). مطالعات نشان می‌دهد که اگر تقریبا 250 کودک در هر 1000 کودک در معرض غربالگری بینایی به همراه تجویز عینک که فقط در پیگیری (سه تا شش ماه) عینک می‌زنند باشند، پس 400 کودک در هر 1000 کودک (335 تا 475) پس از غربالگری بینایی و ارائه عینک رایگان، از عینک استفاده خواهند کرد. شواهد با قطعیت پائین دستیابی را به آموزش عالی در کودکان در گروه عینک‌های رایگان نشان داد (تفاوت تعدیل شده معادل 0.11 در نمره ریاضی استاندارد شده؛ 95% CI؛ 0.01 تا 0.21؛ 1 مطالعه؛ 2289 شرکت‌کننده). هزینه‌های یک مطالعه در تانزانیا در سال 2008 گزارش شد و هزینه نسبتا کمی را برای ارائه غربالگری و عینک نشان داد (شواهد با قطعیت پائین). شواهدی در مورد وجود تاثیر مهم ارائه عینک‌های رایگان برای حدت بینایی اصلاح نشده بین گروه‌ها در پیگیری وجود نداشت (تفاوت میانگین (MD): logMAR -0.02؛ 95% CI تعدیل شده برای خوشه‌بندی: 0.04- تا 0.01) (شواهد با قطعیت متوسط). پیامدهای از تعیین شده این مرور گزارش نشدند.

دو مطالعه به بررسی تاثیر مداخله آموزشی به همراه غربالگری بینایی بر عینک زدن پرداختند. شواهدی با قطعیت متوسط وجود داشت که تاثیر ظاهری کمی را در مورد مداخلات آموزشی که در این مطالعات علاوه بر غربالگری بینایی مورد بررسی قرار گرفت، در مقایسه با غربالگری بینایی به تنهایی برای عینک زدن (خطر نسبی (RR): 1.11؛ 95% CI؛ 0.95 تا 1.31؛ 1 مطالعه؛ 3177 شرکت‌کننده) یا پیامد مربوط به خرید عینک نشان داد (نسبت شانس (OR): 0.84؛ 95% CI؛ 0.55 تا 1.31؛ 1 مطالعه؛ 4448 شرکت‌کننده). پیامدهای از تعیین شده این مرور گزارش نشدند.

سه مطالعه، غربالگری بینایی را به همراه عینک‌های آماده در برابر غربالگری بینایی به همراه عینک‌های سفارشی مقایسه کردند. این مطالعات شواهدی با قطعیت متوسط ارائه کردند که هیچ تفاوت معنی‌دار بالینی را بین دو نوع عینک نشان ندادند. در یک مطالعه، میانگین logMAR حدت در چشم بهتر و بدتر بین گروه‌ها مشابه بود: (تفاوت میانگین (MD) چشم بهتر: 0.03 logMAR؛ 95% CI؛ 0.01 تا 0.05؛ 414 شرکت‌کننده؛ MD چشم بدتر: 0.06 logMAR؛ 95% CI؛ 0.04 تا 0.08؛ 414 شرکت‌کننده). شواهد با قطعیت بالا در مورد عدم وجود تفاوت مهم در زدن عینک بین دو گروه (RR: 0.98؛ 95% CI؛ 0.91 تا 1.05؛ 1203 شرکت‌کننده) و شواهد با قطعیت متوسط در مورد عدم وجود تفاوت مهم از نظر کیفیت زندگی بین دو گروه (میانگین نمره کیفیت زندگی اندازه‌گیری شده با استفاده از مقیاس کیفیت زندگی مرتبط با عیوب انکساری موسسه ملی چشم 42 معادل 1.42 نمره بهتر (1.04 بدتر تا 3.90 بهتر) در کودکان دارای عینک‌های آماده بود (1 مطالعه با 188 شرکت‌کننده). اگر چه هیچ یک از مطالعات هزینه‌های مستقیم را گزارش نکردند، عینک‌های آماده ارزان‌تر هستند و ممکن است صرفه‌جویی در هزینه‌های صرف شده برای برنامه‌های غربالگری بینایی در جوامع با درآمد پائین قابل توجه باشد. شواهدی با قطعیت پائین در مورد عدم وجود تفاوت مهم ‌در عوارض جانبی بین دو گروه وجود داشت. عوارض جانبی در یک مطالعه گزارش و بین گروه‌ها مشابه بود. این عوارض عبارت بودند از تاری دید، دید مغشوش، سردرد، اختلال در تمرکز، سرگیجه، خستگی چشم و تهوع.