سوال مطالعه مروری: آیا فرمولای تغذیه‌ای نوزادان نارس (feeding preterm infants formula) غنی شده با ماده مغذی اضافی در برابر فرمولای استاندارد (standard formula) (طراحی شده برای نوزادان کامل) بعد از ترخیص از بیمارستان نرخ رشد را افزایش و فرآیند تکامل را بهبود می‌بخشد؟
پیشینه: تا زمانی که نوزادان پره‌ترم بعد از دریافت مراقبت از بعد از تولد، برای رفتن از بیمارستان به خانه آماده می‌شوند، بسیاری از آنها کوچک بوده و نسبت به وزنی که باید در زمان ماندگاری در شکم مادر به جای تولد زودهنگام به دست می‌آوردند، کم‌وزن‌تر هستند. ممکن است تغذیه نوزادان پره‌ترم با فرمولای غنی شده با ماده مغذی اضافی (نسبت به فرمولای استاندارد مورد استفاده برای تغذیه نوزادان کامل) به رشد سریع‌تر آنها (و رسیدن به سطح رشد نوزادانی که به موقع متولد شده‌اند) به همراه بهبود تکامل آنها کمک کند.
ویژگی‌های مطالعه: ما 16 کارآزمایی واجد شرایط را از طریق جست‌وجوی به‌روز شده تا 8 سپتامبر 2016 شناسایی کردیم که در مجموع از 1251 نوزاد برای شرکت در مطالعه ثبت‌نام به عمل آورده بودند.
یافته‌های کلیدی: این کارآزمایی‌ها شواهد با کیفیت متوسط ارائه کردند مبنی بر اینکه تغذیه با فرمولای غنی شده با ماده مغذی (در برابر فرمولای استاندارد) تاثیرات مهمی بر رشد و تکامل تا حدود 18 ماهگی ندارد. رشد و تکامل بلندمدت تاکنون مورد ارزیابی قرار نگرفته است.
نتیجه‌گیری‌ها: توصیه‌های کنونی برای تجویز فرمولای غنی شده با ماده مغذی برای نوزادان پره‌ترم بعد از ترخیص از بیمارستان از سوی شواهد در دسترس حمایت نمی‌شوند.
توصیه‌ها مبنی بر تجویز «فرمولای بعد از ترخیص» برای نوزادان پره‌ترم بعد از ترخیص از بیمارستان از سوی شواهد در دسترس حمایت نمی‌شوند. شواهد محدودی پیشنهاد می‌کنند که «فرمولای تغذیه‌ای نوزاد نارس» (که به طور کلی فقط برای استفاده درون بیمارستان در دسترس است) برای نوزادان پره‌ترم بعد از ترخیص از بیمارستان ممکن است نرخ‌های رشد را تا 18 ماهگی افزایش دهد.
نوزادان پره‌ترم اغلب هنگام ترخیص از بیمارستان دارای محدودیت رشد هستند (growth-restricted). تغذیه نوزادان با فرمولای تغذیه‌ای غنی شده با ماده مغذی (feeding nutrient-enriched formula) نسبت به فرمولای استاندارد بعد از ترخیص از بیمارستان ممکن است فرآیند «وزن‌گیری» را تسهیل کرده و روند تکامل را بهبود ببخشد.
مقایسه تاثیرات فرمولای غنی شده با ماده مغذی در برابر فرمولای استاندارد بر رشد و تکامل نوزادان پره‌ترم بعد از ترخیص از بیمارستان.
ما از استراتژی استاندارد گروه مرور نوزادان در کاکرین (Cochrane Neonatal Review Group) استفاده کردیم. این استراتژی، جست‌وجو در پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (شماره 8؛ 2016) در کتابخانه کاکرین (Cochrane Library)؛ MEDLINE؛ Embase و Cumulative Index to Nursing and Allied Health Literature (CINAHL؛ تا 8 سپتامبر 2016)، و هم‌چنین خلاصه مقالات کنفرانس‌ها و مرورهای قبلی را نیز در برمی‌گرفت.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و شبه-تصادفی‌سازی و کنترل شده که به مقایسه تاثیرات فرمولای تغذیه‌ای غنی شده با ماده مغذی (فرمولای بعد از ترخیص (postdischarge formula) یا فرمولای نوزاد نارس (preterm formula)) در برابر فرمولای استاندارد نوزاد کامل (standard term formula) در نوزادان پره‌ترم بعد از ترخیص از بیمارستان پرداخته بودند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم به ارزیابی واجد شرایط بودن کارآزمایی‌ها، خطر سوگیری (bias) و استخراج داده‌ها پرداختند. اثرات درمان را آنطور که در کارآزمایی‌های مجزا توصیف شده بود تجزیه‌وتحلیل کرده و خطرات نسبی (RR) و تفاوت‌های خطر (RD) را برای داده‌های دو-حالتی و تفاوت‌های میانگین (MDs) را برای داده‌های پیوسته با در نظر گرفتن 95% فواصل اطمینان (CIs) گزارش کردیم. در متاآنالیزها (meta-analysis) از مدل اثر-ثابت استفاده کرده و علل ناهمگونی بالقوه را از طریق اجرای تجزیه‌وتحلیل‌های حساسیت مورد بررسی قرار دادیم. کیفیت شواهد در سطح پیامد را با استفاده از رویکرد درجهبندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) ارزیابی کردیم.
16 کارآزمایی واجد شرایط را با مجموع 1251 نوزاد شرکت‌کننده وارد مرور کردیم. کارآزمایی‌ها به لحاظ کیفیت روش‌شناسی متغیر بودند، عدم پنهان‌سازی تخصیص و دوره‌های پیگیری ناقص به عنوان منابع اصلی بالقوه سوگیری شناسایی شدند. کارآزمایی‌هایی (N = 11) که به مقایسه تغذیه نوزادان با «فرمولای بعد از ترخیص» (تراکم انرژی در حدود 74 کیلوکالری/100 میلی‌لیتر) در برابر فرمولای استاندارد نوزاد ترم (در حدود 67 کیلوکالری/100 میلی‌لیتر) پرداخته بودند، هیچ شواهد هم‌سو و سازگاری از تاثیرات بر پارامترهای رشد تا سن 12 الی 18 ماهگی پس از دوران ترم (post term) به دست نیامد. ارزیابی‌های صورت گرفته با رویکرد GRADE نشان داد که شواهد دارای کیفیت متوسط بودند و ناهمگونی موجود در تخمین‌های تجمعی، موضوع اصلی تاثیرگذار بر کیفیت بود.
کارآزمایی‌هایی (5 = N) که به مقایسه تغذیه با «فرمولای نوزاد نارس» (حدود 80 کیلوکالری/100 میلی‌لیتر) در برابر فرمولای نوزاد کامل (term formula) پرداخته بودند، شواهدی مبنی بر نرخ‌های بالاتر رشد در طول دوره نوزادی به دست آوردند (تفاوت میانگین وزن‌دهی شده در سن 12 الی 18 ماهگی پس از دوران ترم: حدود 500 گرم در وزن، 10-5 میلی‌متر در قد، 5 میلی‌متر در دور سر). ارزیابی‌های صورت گرفته با استفاده از رویکرد GRADE نشان دادند که شواهد دارای کیفیت متوسط بودند و موضوع اصلی تاثیرگذار بر کیفیت، عدم-دقت در تخمین‌ها بود.
کارآزمایی‌های معدودی، پیامدهای مربوط به تکامل سیستم عصبی (neurodevelopmental outcomes) را ارزیابی کرده بودند و این کارآزمایی‌ها تفاوت‌هایی را در شاخص‌های توسعه‌ای (developmental indices) در سن 18 ماهگی تشخیص ندادند. داده‌های مربوط به رشد یا تکامل تا بعد از دوران کودکی ارائه نشده‌اند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.