به نظر می‌رسد استفاده از داروهای شیمی‌درمانی بیشتر به صورت ترکیبی به زنان مبتلا به سرطان آندومتر پیشرفته یا عودکننده کمک می‌کند تا عمر طولانی‌تری داشته باشند و گسترش یا بدتر شدن سرطان را به تاخیر اندازند. با این حال، مصرف این داروهای اضافی ممکن است عوارض جانبی کوتاه‌مدت جدی‌تری ایجاد کند. ما نمی‌دانیم که استفاده از داروهای بیشتر چه تاثیری بر عوارض جانبی طولانی‌مدت، کنترل نشانه‌ها یا کیفیت زندگی بیماران دارد، زیرا آنها در کارآزمایی‌های مجزا که در این مرور بررسی شدند، مورد مطالعه قرار نگرفته‌اند.
این مرور نشان می‌دهد که رژیم‌های شیمی‌درمانی شدیدتر ممکن است هم OS و هم PFS را در زنان مبتلا به سرطان آندومتر پیشرفته یا عودکننده بهبود بخشند. با این حال، به دلیل ناسازگاری میان ترکیبات داروهای سیتوتوکسیک که تا به امروز در کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده ارزیابی شده‌اند، رژیم درمانی مطلوب هنوز باید تعریف شود. هدف کارآزمایی‌های آینده باید شامل معیارهای کیفیت زندگی (QoL) و کنترل نشانه‌های بیماری، علاوه بر پیامدهای بقا و پیشرفت بیماری، باشد.
اگرچه آدنوکارسینوم آندومتر یک سرطان شایع دستگاه تناسلی زنان است، بخش نسبتا کمی از بیماران مبتلا به بیماری عودکننده یا پیشرفته بوده یا به آن مبتلا می‌شوند. با این حال، برای آن دسته از زنانی که بیماری آنها پیشرفت یا عود می‌کند، پیش‌آگهی ضعیف بوده و بهترین درمان آن هنوز شناسایی نشده است. موربیدیتی‌های همراه، از جمله چاقی و بیماری قلبی، و نگرانی‌های موجود در مورد سمیّت درمان، از انجام مطالعات گسترده‌تر شیمی‌درمانی سیتوتوکسیک پیشگیری کرده، اگرچه تعدادی از عوامل فعال وجود دارند.
ارزیابی هرگونه مزایا یا عوارض جانبی شیمی‌درمانی سیتوتوکسیک در زنان مبتلا به آدنوکارسینوم آندومتر پیشرفته، عودکننده یا متاستاتیک.
جست‌وجوهای سیستماتیک در MEDLINE؛ EMBASE؛ CENTRAL و پایگاه ثبت کارآزمایی‌های تخصصی گروه سرطان زنان در کاکرین، برای شناسایی همه کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (randomised controlled trials; RCTs) واجد شرایط انجام شدند. بانک‌های اطلاعاتی از سال 1966 تا ژانویه 2012 جست‌وجو شدند. جست‌وجوها در متون علمی با جست‌وجو در پایگاه ثبت کارآزمایی‌های مرتبط و مجموعه مقالات کنفرانس، تکمیل شد.
RCTهایی در نظر گرفته شدند که شیمی‌درمانی را با مداخله دیگر (شامل شیمی‌درمانی مختلف) در بیماری پیشرفته مقایسه کردند. کارآزمایی‌های درمان کمکی یا درمان‌های تومورهای سارکوماتوز حذف شدند.
داده‌ها توسط نویسندگان مرور از مقالات استخراج شده و برای کسب اطلاعات بیشتر با نویسندگان مطالعات واردشده تماس گرفته شد.
چهارده کارآزمایی واجد شرایط، که میان سال‌های 1974 و 2005 بیماران را وارد کردند، شناسایی شدند، که هشت مورد از آنها شیمی‌درمانی «بیشتر» را با «کمتر» مقایسه کردند. نتایج حاصل از این هشت کارآزمایی، شامل 1519 بیمار، نشان دادند که درمان شامل شیمی‌درمانی «بیشتر» با بقای کلی (OS) طولانی‌تر (نسبت خطر (HR): 0.86؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.77 تا 0.96؛ P = 0.005) و با بقای بدون پیشرفت (PFS) طولانی‌تر (n = 1526؛ HR: 0.82؛ 95% CI؛ 0.74 تا 0.90؛ P <0.0001) همراه بود. با این حال، مسمومیت‌های حاد جدی در زنانی که به‌طور تصادفی در رژیم‌های شیمی‌درمانی شدیدتر قرار گرفتند، شایع‌تر بود.
هیچ شواهدی وجود نداشت که نشان دهد هر شیمی‌درمانی دوتایی (doublet chemotherapy) خاص بهتر (یا بدتر) از هر شیمی‌درمانی دیگری بوده، یا اینکه هر شیمی‌درمانی تک عاملی بهتر (یا بدتر) از دیگری بود؛ با این حال، داده‌ها برای این دو مقایسه محدود بودند. هیچ کارآزمایی مقایسه‌ای از شیمی‌درمانی با اندوکرین درمانی یا بهترین مراقبت‌های حمایتی به تنهایی وجود نداشت.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.