سوال مطالعه مروری
هدف این مرور کاکرین، یافتن موثرترین داروی آرام‌بخش استفاده شده در طول درمان دندان‌نپزشکی کودکان بود.
پیشینه
ترس از دندان‌پزشک ممکن است به عنوان رفتار عدم همکاری در کودکان نیازمند درمان دندانپزشکی بیان شود. مشکلات مدیریت رفتاری می‌تواند منجر به پوسیدگی دندان کودک شود. درحالی که تکنیک‌های رفتاری نقش مهمی در مدیریت کردن کودکان بازی می‌کنند، برخی از کودکان هنوز با همکاری با درمان دندانپزشکی مشکل دارند و ممکن است نیاز به آرام‌سازی (sedation) داشته باشند. این مرور تاثیرات داروهای آرام‌سازی کودک را درحالی که آنها را هوشیار نگه می‌دارد، مورد بررسی قرار داد.
ویژگی‌های مطالعه
نویسندگان گروه سلامت دهان در کاکرین این مرور را انجام دادند و شواهد تا 22 فوریه 2018 به‌روز شد. مجموع 50 کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده با مجموع 3704 شرک‌کننده وارد شدند. در این مطالعات 34 نوع آرام‌بخش مختلف، اغلب با استنشاق اکسید نیتروس (nitrous oxide) استفاده شد. دوزها و تجویز این داروها به‌طور گسترده‌ای متفاوت بود. ما مطالعات را به گروه‌های مقایسه داروها با دارونما (placebo)، مقایسه داروها با سایر داروها و مقایسه دوزهای مختلف از داروها، تقسیم کردیم. به‌دلیل این‌که تمام مطالعات متفاوت بودند، توانستیم فقط یک متاآنالیز برای مقایسه میدازولام (midazolam) خوراکی با یک دارونما انجام دهیم. این مرور نشان داد که استفاده از میدازولام خوراکی نسبت به داروی دارونما، همکاری بیمار را برای درمان دندانپزشکی بیشتر می‌کند. در مواردی که گزارش شد، عوارض جانبی کم و جزئی بود.
نتایج کلیدی
میدازولام خوراکی احتمالا رفتار کودکان را در طول درمان دندانپزشکی بهبود می‌بخشد. سایر آرام‌بخش‌ها را ارزیابی کردیم اما شواهد کافی برای نتیجه‌گیری کردن در این زمینه وجود ندارد.
قطعیت شواهد
برخی شواهد با قطعیت متوسط وجود دارد که نشان می‌دهد میدازولام حل شده در آب میوه موثر است.
شواهد با قطعیت متوسط وجود دارد که نشان می‌دهد میدازولام خوراکی یک داروی آرام‌بخش موثر برای کودکان تحت درمان دندانپزشکی است. کارآزمایی‌های بالینی بیشتری با طراحی و گزارش‌دهی خوب برای ارزیابی سایر داروهای آرام‌سازی مورد نیاز است. توصیه‌های بیشتری برای پژوهش‌های آینده توصیف شده‌اند و پیشنهاد شده که کارآزمایی‌های آینده، رژیم‌های تجربی را در مقایسه با میدازولام خوراکی یا اکسید نیتروس استنشاقی ارزیابی کنند.
ترس کودکان از درمان دندانپزشکی ممکن است منجر به مشکلات مدیریت رفتاری برای دندان‌پزشکان شود، که می‌تواند مانع موفقیت درمان دندانپزشکی کودکان شود. آرام‌سازی (sedation) می‌تواند برای از بین بردن اضطراب استفاده شود و رفتار کودکان را تحت درمان دندانپزشکی مدیریت کند. تعیین اثربخشی عوامل، دوزها و رژیم‌ها از پژوهش‌های منتشر شده مورد نیاز است. این دومین نسخه به‌روز از مرور کاکرین است که اولین بار در سال 2005 منتشر و پیش از این در سال 2012 به‌روز شد.
ارزیابی اثربخشی و اثربخشی نسبی آرام‌سازی هوشیاری و دوزاژها برای مدیریت رفتاری در دندانپزشکی کودکان.
متخصص اطلاعات سلامت دهان کاکرین بانک‌های اطلاعاتی زیر را جست‌وجو کرد: پایگاه ثبت کارآزمایی‌های سلامت دهان در کاکرین (تا 22 فوریه 2018)، پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL؛ سال 2018، شماره 1) در کتابحانه کاکرین (جست‌وجو شده تا 22 فوریه 2018)؛ MEDLINE Ovid (از 1946 تا 22 فوریه 2018) و Embase Ovid (از 1980 تا 22 فوریه 2018). برای یافتن کارآزمایی‌های در حال انجام مرکز ثبت کارآزمایی‌های بالینی در حال انجام مؤسسات ملی سلامت ایالات متحده (ClinicalTrials.gov) و پلت‌فرم بین‌المللی پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی سازمان جهانی بهداشت جست‌وجو شدند. هنگام جست‌وجو در بانک‌های اطلاعاتی الکترونیکی هیچ محدودیتی از نظر زبان یا تاریخ انتشار اعمال نشد.
مطالعاتی که دارای معیارهای زیر بودند، وارد شدند: کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده درباره آرام‌سازی هوشیاری (conscious sedation) که به مقایسه دو یا بیشتر از داروها/تکنیک‌ها/دارونما (placebo) انجام شده توسط دندان‌پزشک یا یکی از تیم دندانپزشکی در کودکان تا 16 سال پرداخته بودند. کارآزمایی‌های متقاطع (cross‐over trials) را از مرور خارج کردیم.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم، دو بار، اطلاعات مربوط به روش‌ها، شرکت‌کنندگان، مداخلات، اندازه‌گیری پیامدها و نتایج را استخراج کردند. جایی که اطلاعات در گزارش‌های کارآزمایی ناقص یا نامشخص بود با نویسندگان کارآزمایی تماس گرفته شد. کارآزمایی‌ها برای خطر سوگیری (bias) ارزیابی شدند. از دستورالعمل‌های آماری کاکرین پیروی شد.
ما 50 مطالعه را با مجموع 3704 شرکت‌کننده وارد کردیم. چهل مطالعه (81%) در خطر بالای سوگیری، نه مطالعه (18%) در وضعیت نامعلوم از خطر سوگیری قرار داشتند، و فقط یک مطالعه در خطر پائین سوگیری ارزیابی شد. 34 نوع آرام‌بخش مختلف وجود داشت که با یا بدون استنشاق اکسید نیتروس (nitrous oxide) استفاده شدند. دوزها، نحوه مصرف و زمان مصرف به‌طور گسترده‌ای متفاوت بودند. مطالعات به‌صورت کنترل شده با دارونما (placebo)، دوزاژ و مقایسه سر‌به‌سر گروه‌بندی شدند. متاآنالیز (meta‐analysis) داده‌های موجود برای پیامد اولیه (رفتار) برای مطالعات بررسی کننده میدازولام (midazolam) خوراکی در برابر دارونما به‌تنهایی امکان‌پذیر بود. شواهد با قطعیت متوسط از شش مطالعه حاکی از ناهمگونی بالینی کوچک و در معرض خطر بالا یا نامشخص سوگیری وجود دارد، که نشان می‌دهند در مقایسه با دارونما، استفاده از میدازولام خوراکی در دوزهای بین 0.25 میلی‌گرم/کیلوگرم تا 1 میلی‌گرم/کیلوگرم با همکاری رفتاری بیشتری همراه است؛ تفاوت میانگین استاندارد شده (SMD) به نفع میدازولام بود (SMD: 1.96؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.59 تا 2.33؛ P < 0.0001؛ I2 = 90%؛ 6 مطالعه؛ 202 شرکت‌کننده). نتیجه‌گیری در مورد پیامدهای ثانویه به دلیل گزارش‌های ناقص، ناکافی یا هر دو امکان‌پذیر نبود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.