سرطان دهانه رحم به دنبال نئوپلازی اینترا-اپیتلیال دهانه رحم (CIN) رخ می‌دهد. جراحی برای CIN در کاهش خطر بروز سرطان مهاجم بعدی موثر است. استفاده از یک عامل شیمیایی پیشگیرانه موثر ممکن است از نیاز به انجام جراحی پیشگیری کرده و هزینه و موربیدیتی بررسی بیشتر و درمان را کاهش دهد. رتینوئیدها، مشتقات طبیعی و مصنوعی ویتامین A هستند. به‌طور کلی، رتینوئیدهای مورد مطالعه در ایجاد رگرسیون CIN3 شدید موثر نیستند، اما ممکن است در CIN2 متوسط فعالیت داشته باشند. داده‌ها برای ارزیابی موثر بودن یا نبودن رتینوئیدهای مورد مطالعه در پیشگیری از پیشرفت هر درجه‌ای از CIN کافی نیستند.
رتینوئیدهای مورد مطالعه در ایجاد رگرسیون CIN3 موثر نیستند، اما ممکن است تاثیری بر CIN2 داشته باشند. داده‌های مربوط به CIN1 ناکافی هستند. رتینوئیدها در پیشگیری از پیشرفت CIN با هر درجه‌ای موثر نیستند. رتینوئیدها در دوزهای داده شده برای مدت درمان مورد مطالعه، به خوبی قابل تحمل بودند.
کارسینوم مهاجم دهانه رحم به دنبال یک مرحله پیش سرطانی، نئوپلازی اینترا-اپیتلیال گردن رحم (cervical intra-epithelial neoplasia; CIN) رخ می‌دهد، که می‌تواند در اسمیر دهانه رحم شناسایی شده، و با کولپوسکوپی و بیوپسی تایید شود. موارد متوسط و شدید نئوپلازی اینترا-اپیتلیال (CIN2 و CIN3) عمدتا با جراحی، به منظور پیشگیری از پیشرفت به سوی کارسینوم مهاجم، درمان می‌شوند. روش‌های طبی برای پیشگیری از پیشرفت یا القای رگرسیون CIN مورد نیاز هستند. رتینوئیدها تعدیل‌کننده‌های قوی رشد و تمایز سلول‌های اپیتلیال هستند که ممکن است پتانسیلی برای درمان CIN داشته باشند.
تعیین اینکه رتینوئیدها می‌توانند باعث رگرسیون شده یا از پیشرفت CIN پیشگیری کنند یا خیر.
پایگاه ثبت تخصصی گروه سرطان زنان در کاکرین و Non-Trials Database، پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL) (شماره 3، 2010)، و MEDLINE و Embase (جولای 2010) را جست‌وجو کردیم.
برای به‌روزرسانی 2013، جست‌وجوهای زیر دوباره انجام شدند: CENTRAL، شماره 3، 2013؛ MEDLINE، اپریل، هفته 2، 2013؛ و Embase، هفته 16، 2013. در نوامبر 2015 جست‌وجوها به‌روز شدند: CENTRAL، شماره 10، 2015؛ MEDLINE، نوامبر، هفته 1، 2015؛ و Embase، هفته 46، 2015.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) و غیر-RCTها از رتینوئیدها در درمان CIN در زنان.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم کیفیت کارآزمایی‌ها را ارزیابی و به استخراج داده‌ها از کارآزمایی‌ها پرداختند. اطلاعات مربوط به عوارض جانبی از کارآزمایی‌ها گردآوری شدند.
پنج RCT شناسایی شدند که اثربخشی چهار رتینوئید مختلف را مقایسه کردند. دو مطالعه تاثیرات رتینوئیدهای خوراکی N-(4-hydroxyphenyl)retinamide (fenretinide) و 9-cis-رتینوئیک اسید (aliretinoin) را بر CIN2 و CIN3 مورد بررسی قرار دادند. دو مورد، تاثیر all-trans-retinoic acid تجویز شده را به صورت موضعی در دهانه رحم ارزیابی کردند. مطالعه پنجم استفاده از 13-cis-retinoic acid (isotretinoin) را که به صورت خوراکی به شرکت‌کنندگان مثبت از نظر ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) و مبتلا به CIN1 و کندیلوم (condyloma) داده شد، بررسی کرد.
چهار مطالعه هیچ تاثیر قابل‌توجهی را از رتینوئیدها بر پیشرفت ضایعه به سمت درجات بالاتر CIN گزارش نکرده، و مطالعه پنجم اطلاعاتی را در مورد پیشرفت ضایعات ارائه نداد. در تمام مطالعات، رتینوئیدها تاثیر معنی‌داری بر رگرسیون CIN3 نداشتند. دو مطالعه گزارش کردند که رتینوئیدها با رگرسیون CIN2 مرتبط بودند. در یک مطالعه، رگرسیون کامل CIN2 با رتینوئیدها نسبت به دارونما (placebo) بیشتر گزارش شد، که از نظر آماری دارای اهمیت مرزی بود (نسبت شانس (OR): 0.5؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.25 تا 1.02). مطالعه دیگر یک روند غیر معنی‌دار وابسته به دوز را به سمت افزایش نرخ رگرسیون کامل و نسبی در مقایسه با دارونما گزارش کرد. یک مطالعه پیامدهای بسیار بدتری را در زنان دریافت کننده رتینوئید گزارش کرد (OR برای رگرسیون: 6.00؛ 95% CI؛ 1.00 تا 35.91). در مجموع، داروهای رتینوئید به خوبی تحمل شدند.
در به‌روزرسانی‌های 2010، 2013 و 2015، هیچ مطالعه جدیدی برای گنجاندن شناسایی نشد، بنابراین نتیجه‌گیری‌ها بدون تغییر باقی می‌مانند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.