41 کارآزمایی را شامل 3881 شرکت‌کننده وارد کردیم. داده‌های پیامد محدود شده بود و ارزیابی خطر سوگیری (bias) نشان داد که کارآزمایی‌ها اغلب از لحاظ روش‌شناسی ناقص بوده و کم‌تر از نیمی از کارآزمایی‌ها در معرض خطر پائین سوگیری برای پنهان‌سازی تخصیص، داده‌های ناقص پیامد یا گزارش‌دهی انتخابی قرار داشتند. شواهد موجود با کیفیت پائین یا بسیار پائین نشان می‌دهند که ما در مورد تخمین‌ها نامطمئن یا بسیار نامطمئن هستیم.

هجده کارآزمایی غذاهای خوراکی مولتی‌نوترینت را ارزیابی کردند که انرژی غیر-پروتئینی، پروتئین و ویتامین‌ها و مینرال‌ها فراهم می‌آوردند. شواهدی با کیفیت پائین وجود داشت که نشان می‌داد غذاهای خوراکی تاثیری اندک یا عدم تاثیر بر مرگ‌ومیر داشتند (24/486 در برابر 31/481، خطر نسبی (RR): 0.81 به نفع مکمل‌یاری؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.49 تا 1.32؛ 15 کارآزمایی). سیزده کارآزمایی تاثیر غذاهای مولتی‌نوترینت‌ خوراکی را بر عوارض ارزیابی کردند (مثلا، زخم فشاری، عفونت، ترومبوز وریدی، آمبولی ریوی، گیجی). شواهدی با کیفیت پائین وجود داشت که نشان می‌داد تعداد شرکت‌کنندگان مبتلا به عوارض ممکن است با غذاهای مولتی‌نوترینت‌ خوراکی کاهش یابد (123/370 در برابر 157/367؛ RR: 0.71؛ 95% CI؛ 0.59 تا 0.86؛ 11 کارآزمایی). بر اساس شواهدی با کیفیت بسیار پائین از شش مطالعه (334 شرکت‌کننده)، مکمل‌های خوراکی ممکن است باعث کاهش تعداد افراد مبتلا به «پیامدهای نامطلوب» شوند (مرگ‌ومیر یا عوارض): RR: 0.67؛ 95% CI؛ 0.51 تا 0.89. شواهدی با کیفیت بسیار پائین از شش مطالعه (442 شرکت‌کننده) نشان داد که مکمل‌یاری خوراکی منجر به افزایش بروز استفراغ و اسهال نمی‌شوند (RR: 0.99؛ 95% CI؛ 0.47 تا 2.05)

فقط شواهد با کیفیت بسیار پائین از چهار کارآزمایی موجود بودند که تغذیه نازوگاستریک مولتی‌نوترینت‌ها را ارزیابی کرده بودند. داده‌های تجمعی از سه کارآزمایی ناهمگون شواهدی را از تاثیر مکمل‌یاری بر مرگ‌ومیر نشان ندادند (14/142 در برابر 14/138؛ RR: 0.99؛ 95% CI؛ 0.50 تا 1.97). یک کارآزمایی (18 شرکت‌کننده) هیچ تفاوتی را در عوارض نیافت. هیچ گزارشی از پیامدهای نامطلوب منتشر نشد. غذا دادن از راه نازوگاستریک به سختی تحمل شد. یک مطالعه هیچ موردی را از پنومونی آسپیراسیون گزارش نداد.

شواهد با کیفیت بسیار پائین از یک کارآزمایی (57 شرکت‌کننده؛ عمدتا مردان) وجود داشت که هیچ شواهدی را برای تاثیربخشی غذا دادن از راه لوله و به دنبال آن، مکمل‌یاری خوراکی بر مرگ‌ومیر یا عوارض نشان نداد. تغذیه با لوله، با این حال، ضعیف تحمل شد.

شواهد با کیفیت بسیار پائین از یک کارآزمایی (80 شرکت‌کننده) نشان داد که ترکیبی از تغذیه داخل وریدی و مکمل‌های خوراکی ممکن است بر مرگ‌و‌میر تاثیر نگذارد اما می‌تواند عوارض را کاهش دهد. با این حال، این مداخلات گران‌قیمت معمولا برای افرادی در نظر گرفته می‌شوند که دستگاه گوارش غیر-فعال دارند، که در این کارآزمایی بعید است.

چهار کارآزمایی افزایش دریافت پروتئین را از غذاهای خوراکی تست کردند. این کارآزمایی‌ها شواهدی را با کیفیت پائین حاکی از عدم تاثیر واضح از افزایش دریافت پروتئین بر مرگ‌ومیر (30/181 در برابر 21/180؛ RR: 1.42؛ 95% CI؛ 0.85 تا 2.37؛ 4 کارآزمایی) یا تعداد شرکت‌کنندگان مبتلا به عوارض فراهم آوردند، اما شواهد با کیفیت بسیار پائین و متناقض از کاهش پیامدهای نامطلوب حکایت دارند (66/113 در برابر 82/110؛ RR: 0.78؛ 95% CI؛ 0.65 تا 0.95؛ 2 کارآزمایی). شواهدی از تاثیر بر حوادث جانبی مانند اسهال دیده نشد.

کارآزمایی‌هایی که ویتامین B1 داخل وریدی و سایر ویتامین‌های محلول در آب، ویتامین‌های 1-آلفا-هیدروکسی‌کوله‌کلسیفرول خوراکی (ویتامین D)، دوزهای بالای تزریقی ویتامین D، دوزهای مختلف خوراکی یا منابع ویتامین D، آهن داخل وریدی یا خوراکی، اورنیتین آلفا کتوگلوتارات را در برابر مکمل پپتید ایزونیتروژن، تائورین را در برابر دارونما و یک مکمل با ویتامین‌ها، مواد معدنی و اسیدهای آمینه تست کردند، شواهد با کیفیت پائین یا بسیار پائین ارائه دادند که هیچ تاثیری بر مرگ‌و‌میر یا عوارض ناشی از آن را گزارش نکردند.

بر اساس شواهد با کیفیت پائین، یک کارآزمایی به ارزیابی استفاده از دستیارهای رژیمی پرداخت که به غذا خوردن کمک می‌کردند و نشان دادند که این مداخله می‌تواند مورتالیتی را کم کند (19/145 در برابر 36/157؛ RR: 0.57؛ 95% CI؛ 0.34 تا 0.95)، اما تعداد شرکت‌کنندگان مبتلا به عوارض را کم نمی‌کند (79/130 در برابر 84/125).